W ubiegłym tygodniu do obozu zwolenników tezy o bańce spekulacyjnej w sektorze nowych technologii dołączył David Einhorn. Fundusz Einhorna otworzył krótkie pozycje na grupie spółek technologicznych a zarządzający spodziewa się, że wybrane spółki czeka nawet 90% przecena gdy rynek zacznie stosować wobec nich konwencjonalne metody wyceny.
W marcu zwróciłem uwagę na hipotezę Cliffa Asnessa wyjaśniającą skuteczność ilościowego inwestowania w wartość. Asness uważa, że wynika ono z unikania przewartościowanych, modnych i popularnych spółek i kupowania zapomnianych, nielubianych, nudnych walorów.
Za sprawą książki Thomasa Picketty’ego Kapitał w XXI wieku przez stare i nowe media przechodzi nowa fala dyskusji o nierównościach ekonomicznych.
W ubiegłym tygodniu podzieliłem się na blogu zestawieniem pokazującym zalety przyjęcia długiego horyzontu czasowego w oszczędzaniu na emeryturę. Wykres porównywał wyniki inwestycji w okresie od 5 do 43 lat przy założeniu historycznych stóp zwrotu z okresu 1926-2014 (z indeksu S&P 500).
Na początku roku The Economist zamieścił infografikę pokazującą rynki wschodzące w interesującej perspektywie. Zamieszczona w magazynie mapa jest także dobrą ilustracją ograniczonej użyteczności wizualizacji danych rynkowych.
Pod koniec 2013 roku Ben Walsh z Reutersa zwrócił uwagę na interesujący trend: w ostatniej dekadzie istotnie zwiększył się średni wiek urządzeń w amerykańskich domach.
Pod koniec marca ubiegłoroczny ekonomiczny noblista Robert Shiller udzielił interesującego wywiadu dla Wall Street Journal. Fragment wywiadu bezpośrednio podejmuje problem tego co indywidualny inwestor powinien robić ze swoimi oszczędnościami i czy ma realne szanse wygrywać z rynkiem.
Znalazłem niedawno interesujące dane, które dobrze ilustrują zalety regularnego inwestowania w długim horyzoncie czasowym.
Wczoraj The Economist pokazał w jaki sposób można poprawnie porównać jabłka do pomarańczy. W analizie rynkowej porównywanie jabłek do pomarańczy może prowadzić na manowce.
Dwa tygodnie temu zwróciłem uwagę na prezentację Cliffa Asnessa na temat inwestowania ilościowego. Skupiłem się na wyjaśnieniu przez niego działania czynnika wartości w inwestowaniu ilościowym.