„To jest p…przekręt. Każdy kto tak postępuje, ma kradzione pieniądze. Nie wydajesz w ten sposób kasy na którą zapracowałeś” – oświadczył w maju 2011 r. w prywatnej rozmowie Jordan Belfort, oszust finansowy, którego perypetie stały się kanwą filmu „Wilk z Wall Street” z 2013 r. z Leonardo di Caprio w roli głównej. Belfort powiedział to o ludziach, którzy współfinansowali nakręcenie „Wilka z Wall Street”.
„Inwestorzy to ludzie, którzy mają więcej pieniędzy, niż czasu. Pracownicy to ludzie, którzy mają więcej czasu, niż pieniędzy. Przedsiębiorcy to pośrednicy między nimi” – Pisze Antonio Garcia Martinez w książce „ Chaos Monkeys: Obscene Fortune and Random Failure in Silicon Valley”.
Bez wsparcia jednego z najbardziej renomowanych prawników w USA twórczyni firmy Theranos nie udałoby się tak długo wprowadzać inwestorów i opinii publicznej w błąd – wynika z książki Johna Carreyrou „Bad Blood: Secrets and Lies in a Silicon Valley Startup”.
Kobiety kładły się przed nim oferując mu siebie a nuncjusz papieski całował po rękach jego córkę. Mowa o Johnie Law, skazanym na śmierć za zabójstwo Szkocie, który trzysta lat temu doprowadził do pierwszej w historii Francji bańki spekulacyjnej na rynku akcji. Opisuje to Janet Gleeson w książce „Millionare. The Philanderer, gambler, and duelist who invented modern finance”.
Po piętnastu minutach rozmowy z autorem jego klientka oświadczyła, że ma „całkowite zaufanie” do decyzji jakie on podejmie w stosunku do jej 50 tys. USD – pisze William M. Francavilla w książce „The Madoffs Among Us. Combat the Scammers, Con Artists and Thieves who are Plotting to Steal your Money”.
W 1933 r. amerykański rząd ogłosił bankructwo tzn. wydał akt prawny którego skutkiem było zmniejszenie wartości, także rządowych długów, o 40 proc. – pisze Sebastian Edwards w książce .„American Default: The Untold Story of FDR, the Supreme Court, and the Battle over Gold”.
Ojciec prezydenta USA Johna F. Kennediego zbił fortunę na korzystaniu z poufnych informacji przy inwestowaniu na giełdzie. Następnie wylobbował dla siebie stanowisko szefa Komisji Nadzoru Finansowego i takie działania, na których dorobił się majątku, zdelegalizował. Prezydent Franklin Delano Roosevelt tak skomentował prywatnie jego nominacje:”Trzeba złodzieja, by złapać złodzieja”. To wszystko opisuje Ronald Kessler w książce „The Sins of The Father. Joseph P. Kennedy and The Dynasty He Founded”.
97 proc. firm notowanych na giełdach w USA, wszystkie sto największych brytyjskich firm oraz 80 proc. japońskich firm publicznych audytowanych jest przez cztery firmy: Deloitte, PricewaterhouseCoopers, Ernst&Young(EY) i KPMG pisze Richard Brooks w książce „Bean Counters: The Triumph of the Accountants and How They Broke Capitalism”.
”Bądźmy szczerzy. Oficjalnie, tak, zysk jest naszym korporacyjnym celem. Ale w praktyce, jeżeli zyski spadną o 20 proc., nikt się nie przejmuje. Ale gdy stracimy jedną dziesiątą procenta udziałów w rynku, głowy lecą” – oświadczył wysokie rangi menadżer jednej z największych firm motoryzacyjnych autorowi książki „Confessions of the Pricing Man: How Price Affects Everything” Hermannowi Simonowi.
Na amerykańskim rynku kapitałowym mają miejsce kontrrewolucje pracowników. Obalają zarządy potężnych spółek i pozywają nieuczciwych prezesów do sądów. A wszystko to robią za pośrednictwem organizacji zarządzających oszczędnościami emerytalnymi pracowników budżetówki. Opisuje to David Webber w książce „The Rise of the Working-Class Shareholder. Labor’s Last Best Weapon”.