Przy okazji jednego z niedawnych komentarzy naszego czytelnika, który słusznie zwrócił uwagę na abstrakcyjny charakter indeksów postanowiłem faktycznie porównać gruszki z jabłkami, żeby wielu (zwłaszcza nowym inwestorom) uzmysłowić, jak wiele pułapek rodzi w sobie ocena atrakcyjności danego rynku, poprzez pryzmat indeksu.
Dane z amerykańskiego rynku pracy stworzyły w amerykańskich mediach interesującą narrację o tym, że pandemia COVID-19, rządowa reakcja na pandemię i charakter postpandemicznego ożywienia gospodarczego zmieniły układ sił pomiędzy pracodawcami a pracownikami w USA. Świetnym przykładem tej narracji jest tekst Felixa Salmona zatytułowany: Pracownicy odzyskują kontrolę!
Nieudany jak na razie atak WIG na rekord wszech czasów skłonił nas do wrzucenia na twitter sondażu, w którym pytaliśmy o najbliższą przyszłość indeksu w tej sytuacji.
Myślę, że nawet wśród ludzi interesujących się rynkiem finansowym i jego historią, wiedza o bańce spekulacyjnej na australijskich nieruchomościach w latach 80’ XIX wieku nie jest powszechna ani rozległa.
Wykres indeksu WIG spotykający się ze swoim historycznym maksimum był już bohaterem notki na blogach, więc nowości technicznej w dzisiejszym wykresie na niedzielę jest mało. Jednak spojrzenie na perspektywę miesięczną pozwala dostrzec element, który przekracza temat pokonania jednego oporu.
Niemiecki indeks DAX, bardzo chętnie grany na platformach forexowych, zajmuje mniej miejsca w doniesieniach i analizach, a warty jest wspomnienia akurat teraz z kilku powodów, o których niżej.
Koszty zarządzania funduszami w Polsce są legendarne. Niezależnie od przyczyn relatywnie wysokich opłat, jakie muszą ponieść polscy drobni inwestorzy za zarządzanie kapitałem (część ma przyczynę obiektywną), na większość cen zwyczajnie trudno patrzeć. Oczy bolą jeszcze bardziej, gdy zna się stawki na rynkach rozwiniętych i track record nie tak małej części funduszy.
Nie jest żadną tajemnicą, że nie wszyscy uczestnicy rynku akcyjnego operują na nim z myślą o osiągnięciu wysokich stóp zwrotu przy akceptowalnym poziomie ryzyka. Wielu inwestorów posiada niefinansowe motywacje. Choć nie zawsze to sobie uświadamia.
Część inwestorów chce udowodnić rynkowi i całemu światu, że zawsze ma rację. Część inwestorów jest na rynku dla dreszczyku emocji. Wielokrotnie zwracałem uwagę na zagrożenia związane z nieuświadamianiem sobie tych motywacji albo oszukiwaniem się co do nich. Mam wrażenie, że moje podejście do tej sprawy okazało się kontrariańskie, w tym sensie, że rynkowe trendy wskazują na rosnącą rolę niefinansowych motywów w inwestowaniu.
Debiut w ostatni poniedziałek (7 czerwca) kolejnego ETFa, którego podstawą jest tym razem WIGtech, to kolejny produkt z logo BETA, a animatorem na GPW jest ponownie DM BOŚ.
2 procent. Dwa procent zmiany ceny. I kurs dał nura. To w takim razie co się dzieje, gdy spada kilkanaście procent? Przetrąca sobie kręgosłup?
Retoryka komentatorów giełdowych bywa przerysowana. Zwłaszcza w sieci, gdzie „kliknij, kliknij, kliknij” liczy się najbardziej. Czasami jednak pojawiają się tak gwiazdorskie teksty, jak ten na portalu SpidersWeb (marka BizBlog), którego autorem jest Adam Sieńko.