Giełda bardzo przypomina piramidę finansowej, ponieważ jest to system, w którym większość zysku obecnych inwestorów pochodzi z gotówki płaconej przez innych inwestorów – pisze Tan Liu w książce „The Ponzi Factor: The Simple Truth About Investment Profits”.
„Myślałem, że powiedziałeś mi iż napiszesz inteligentną książkę. Tymczasem ty nawet nie potrafisz przeliterować tego słowa, ale nie ważne. I tak nikt nie kupi twojej p…. książki” – w ten sposób brytyjski miliarder, sir Philip Green, skomentował wydanie publikacji Olivera Shaha „Damaged Goods: The Inside Story of Sir Philip Green, the Collapse of BHS and the Death of the High Street”.
Wygrana lewicy w wyborach obniża ceny akcji na giełdzie; wypłacanie dywidendy nie świadczy o wysokości zysków firmy, tylko ich stabilności; firmy z nazwiskiem właściciela w nazwie rozwijają się wolniej – to tylko niektóre z wniosków z najnowszych badań naukowych dotyczących rynku kapitałowego.
Wraz z rosnącą liczbą spółek notowanych na GPW, które wypłacają dywidendy rośnie zainteresowanie inwestorów tą właśnie grupą akcji. Jednak sama wysokość dywidendy nie jest wystarczającym kluczem, do tego żeby mieć w portfelu szansę na akcje, które dadzą lepszy niż przeciętny zwrot. Ten problem zasygnalizował Trystero, w swoim ostatnim wpisie „Rozsądne podejście do dywidend”.
Doświadczeni inwestorzy zdają sobie sprawę z tego, że w dowolnym momencie można stworzyć i pokazać sporą liczbę wskaźników sugerujących przewartościowanie lub niedowartościowanie rynku. W zależności od wybranych kryteriów ten sam rynek może się wydawać atrakcyjną lub nieatrakcyjną inwestycją.
Rzecz nie będzie o globalnym ociepleniu. Kilkanaście miesięcy temu pozwoliłem sobie napisać notkę, w której postawiłem tezę, iż w przypadku polskiego rynku kapitałowego mamy do czynienia z rynkiem upaństwowionym. Po obecnych komentarzach widzę, iż spora część ciągle nie dostrzega zmiany, która zaszła na rynku wraz z większą obecnością państwa i drugą falą „prywatyzacji” a raczej „upublicznienia” polskiej energetyki i węgla. Co ważniejsze, nie dostrzega również trendu w zachowaniu większościowego właściciela.
IKE w formie rachunku maklerskiego budzi niesłychane emocje, co pokazała dyskusja pod niedawnym wpisem Jacka Tyszko. Tymczasem jest to po prostu jeszcze jeden instrument inwestycyjny, o tyle ciekawy, że pozbawiony podatku od dywidend w przypadku akcji oraz podatku od odsetek w przypadku obligacji (pod warunkiem dotrzymania okresów wynikających z ustawy).
Czy na nieopodatkowanych dywidendach można zbudować sensowną strategię inwestycyjną?
To pytanie jest próbą zaproszenia Czytelników do zabawy, która może przynieść korzyści również innym uczestnikom. Teza jest banalna – czy mając do dyspozycji pewną zaletę rachunku IKE (ostatnio przypomniał o nim Jacek Tyszko), czyli nieopodatkowaną dywidendę można stworzyć sensowną strategię kupowania akcji spółek pod kątem otrzymania owej dywidendy?
To, co dzieje się wokół PKO BP – plany dotyczące zarówno wypłaty dywidendy, jak i podwyższenia kapitału akcyjnego poprzez mega-emisję akcji, przypomina nieco pewne powiedzenie ?zjeść ciastko i mieć ciastko”. Szkoda tylko, iż receptura, jak również sposób ?wypieku” tego ciastka nieuchronnie przybliżają nas do tego, iż, jeśli nic się zmieni- wyjdzie z tego jeden wielki “zakalec”.