Wykres dnia: wskaźnik dołka bessy

W kilku miejscach inwestycyjnej sieci widziałem różne warianty pewnego wskaźnika, który zawsze w historii towarzyszył dołkom bessy. Czas na bliższe jego poznanie.

Zrobiłem małe śledztwo idąc tropem źródeł i dotarłem do działu strategii Bank of America, który płodzi doprawdy ogromne ilości niesamowicie ciekawych statystyk. I to właśnie ich produkcją jest ów wskaźnik, który nazywa się „Zasadą 20”. Tak wygląda na wykresie, a pod spodem krótkie wyjaśnienie:

Granatowa krzywa to ów wskaźnik, a zbudowany jest niezwykle prosto:

Zasada 20= C/Z + Inflacja

Przy czym w przypadku C/Z (czyli angielskie P/E) to podążające wskazania, a więc minione odczyty, w odróżnieniu od prognozowanych (trailing).

Inflacja, czyli CPI, to wskazania wzrostu cen konsumenckich rok do roku.

Odczyty owego wskaźnika w górnych granicach, takie jak mamy od pewnego czasu, oznaczają nic przyjemnego dla rynków i giełdy. Albo ceny akcji są zbyt wysokie w stosunku do zysków, albo inflacja zbyt wysoka, albo oba naraz (jak ostatnio).

Niebieski poziom na wykresie pokazuje 20, poniżej którego ów wskaźnik schodzi do bezpiecznych wartości. Z kolei pomarańczowe pionowe kreski wskazują rynkowe dołki indeksu S&P 500 podczas bess od 1935 roku.

Zasada jest tu prosta: dopóki ów wskaźnik nie zejdzie do poziomu 20, dopóty giełda nie osiągnie dołka bessy. W zasadzie dość logiczne założenie makro. I kiedy spojrzymy na odczyt ostatni to wyraźnie widać, że do poziomu 20 sporo jeszcze brakuje. Gdyby więc i tym razem owa Zasada 20 miała się sprawdzić, bo w sumie dlaczego nie, to dołek jeszcze przed nami.

Dziś C/Z w USA to szacunkowo: 20,15

CPI w sierpniu: 8,5

Razem około: 28,65

Fed chce inflacji 2%, co i tak wymaga jeszcze spadku C/Z. Najprościej osiągnąć to spadkiem cen akcji. To komentuje się samo…

Sprawdzę jeszcze jak wygląda to dla WIG i zaprezentuję w kolejnym wpisie.

—kat–