Od czasu do czasu natrafiam na inwestycyjne analizy, które wydają się być pozbawione większego sensu. Dobrym przykładem będzie opublikowane niedawno przez Bespoke zestawienie pokazujące stopy zwrotu z amerykańskiego rynku akcyjnego (S&P500) w zależności od tego, na którą cyfrę kończy się rok.
David Lucca i Emanuel Moench zwrócili uwagę na zachowanie amerykańskiego rynku akcyjnego w dniach przed ogłoszeniem przez Federalny Komitet ds. Otwartego Rynku (FOMC) decyzji o kształcie polityki monetarnej. Okazało się, że rynek akcyjny generuje w tych dniach wysokie nadwyżkowe stopy zwrotu.
Kilka tygodni temu Parkiet poinformował, że główny indeks warszawskiego parkietu czekają spore zmiany w trakcie marcowej rewizji. Trzy spółki z obecnego składu WIG20 mogą zostać zastąpione innymi firmami.
Patrick O’Shaughnessy zamieścił na swoim blogu fascynujące dane pokazujące dwa portfele inwestycyjne – stworzone z akcji popularnych wśród młodych inwestorów indywidualnych i starszych inwestorów indywidualnych.
Ukazało się najnowsze wydanie tworzonego przez Credit Suisse raportu Global Investment Returns Yearbook. W tym roku wśród tematów przewodnich znalazły się sektorowa analiza globalnych rynków akcyjnych oraz rozważania o motywowanym etycznie inwestowaniu aktywistycznym i „grzesznych” albo „występnych” akcjach.
W najnowszym liście kwartalnym GMO do inwestorów, Ben Inker zwrócił uwagę na interesującą relację pomiędzy wzrostem gospodarczym a zachowaniem rynku akcyjnego. Zasugerował także możliwość wykorzystania konceptu inwestowania w wartość na rynkach międzynarodowych.
Amerykańskie spółki w 2014 roku bardzo poważnie podchodzą do idei wynagradzania akcjonariuszy – według Bloomberga firmy z indeksu S&P 500 wydadzą na dywidendy i skup akcji własnych aż 95% swoich prognozowanych zysków za 2014 rok. Wydaje się, że popularność skupów akcji własnych dotarła także na warszawską giełdę.
Dzisiejsza notka może zostać potraktowana w kategoriach naganiania na usługę biura, więc już na starcie proszę o przyjęcia założenia, iż „audycja zawiera lokowanie produktu” w postaci dostępu do rynków zagranicznych. Osobiście uważam, że oferta DM BOŚ jest już tak szeroka, iż właściwie każdej notce można coś takiego zarzucić, więc nie obrazi mnie jakaś dawka oburzenia w komentarzach, ale wolałbym, żebyśmy zamiast spierać się oczywistości, skupili się na dyskusji o szansach polskiego krasnala na świecie.
Zaglądnijmy głębiej pod maskę prostego, mechanicznego i jak najbardziej hipotetycznego modelu strategii inwestycyjnej przeznaczonej na rynek akcji małych i średnich spółek, którą przedstawiłem w poprzednim wpisie.