Kenneth Fisher wpływowy komentator rynkowy i doradca inwestycyjny, który przez założoną przez siebie firmę, zarządza ponad 50 mld USD aktywów opublikował w czerwcu w Financial Times artykuł, w którym skrytykował „mit efektu małych spółek”.
Warren Buffett nazwał stosunek całkowitej kapitalizacji rynku akcyjnego do Produktu Narodowego Brutto (kapitalizacji do PNB) najlepszym pojedynczym wskaźnikiem wyceny rynku. Bliższe przyjrzenie się temu wskaźnikowi dobrze ilustruje problemy ze stosowaniem miar całościowej wyceny rynku.
Zdaję sobie sprawę, że większość czytelników bloga inwestycyjnego spodziewa się znaleźć w niniejszym tekście rozważania o rynkowych niedźwiedziach. Ten tekst będzie niewielkim odstępstwem od normy i zajmie się geopolitycznym niedźwiedziem – Rosją.
Barry Ritholtz w ramach realizowanego dla Bloomberga cyklu rozmów z ludźmi rynków finansowych przeprowadził wywiad z Robertem Arnottem, który uchodzi za twórcę idei indeksowania fundamentalnego (fundamental indexing).
W wakacyjnej lekturze żony znalazłem interesującą historię zawartych ponad 80 lat temu transakcji pomiędzy bankiem inwestycyjnym Lehman Brothers a Heleną Rubinstein – urodzoną w Krakowie założycielką kosmetycznego imperium.
Za sprawą Tomasza Symonowicza i Wojciecha Głąbińskiego na Blogach Bossy na nowo zagościła dyskusja o edukacji finansowej – jej ograniczeniach i potencjalnych korzyściach. Chciałbym dodać kilka przemyśleń do tej dyskusji.
Nagłośniona przez media historia spółki Cynk – zatrudniającej jednego pracownika, pozbawionej przychodów i pozbawionej aktywów wydmuszki praktycznie nie prowadzącej działalności operacyjnej, której kapitalizacja w okresie kilku tygodni wzrosła z 18 mln USD do 6 mld USD – zwiększyła zainteresowanie inwestorów akcyjnym rynkiem pozagiełdowym i notowanymi na nim spółkami groszowymi i śmieciowymi.
Barry Ritholtz, znany z bloga Big Picture, stworzył dla Bloomberga cykl czterdziestu trzech wywiadów z ludźmi rynków finansowych: inwestorów, analityków i regulatorów. Pierwszym z serii jest wywiad z „królem obligacji” – Jeffem Gundlachem z Doubleline Capital.
Pod koniec 2013 roku Josh Brown z bloga The Reformed Broker zwrócił uwagę na dane dotyczące trwałości wyników inwestycyjnych funduszy akcyjnych w USA.
Dane publikowane przez S&P Dow Jones Indices są wyśmienitą ilustracją wyświechtanej reguły o tym, że historyczne wyniki nie są gwarantem przyszłych rezultatów. To oświadczenie czytają miliony inwestorów kupujących produkty inwestycyjne. Mam jednak wrażenie, że nie wszyscy zdają sobie sprawę z praktycznych konsekwencji tej reguły.
W poprzednim tekście, na przykładzie inwestycyjnej kariery Billa Millera, zwróciłem uwagę na wspierany przez media biznesowe cykl atrakcyjności strategii inwestycyjnych i zarządzających, który sprawia, że wielu inwestorów powierza im swoje środki na szczycie inwestycyjnych wyników.