Rynkowym wydarzeniem początku obecnego tygodnia był dla indywidualnych inwestorów w Polsce gwałtowny spadek na małych spółkach i dzisiejsze, równie gwałtowne, odreagowanie. Wczoraj NCIndex stracił ponad 7% a w trakcie dnia notował dwucyfrowe spadki. Dziś NCIndex zanotował 6,5% wzrost.
Zaledwie kilka dni po najbardziej dotkliwej fazie lutowo-marcowej przeceny na rynku akcyjnym Vanguard opublikował raport, z którego wynikało, że zdecydowana większość klientów spółki nie dokonała w trakcie 30% zjazdu indeksu S&P 500 w dniach 19 luty do 20 marca żadnej transakcji na swoim rachunku inwestycyjnym.
Na polskim rynku WIG20 od kilku dni zniżkuje (ciągle w ramach trendu bocznego) a spółki z segmentu GPW-COVID i gorące mikro-spółki z NewConnect są w fazie korekty. Jednak amerykański rynek akcyjny kontynuuje poprawianie historycznych rekordów co sprawia, że pisanie o FOMO nie będzie świadczyć o oderwaniu od rzeczywistości.
Zdecydowana większość filozofii inwestycyjnych opiera się na robieniu tego co w przeszłości dawało dobre efekty na rynkach finansowych i co zdaniem inwestorów powinno dawać dobre efekty w przyszłości.
Lekturze tekstów o problemach indywidualnych inwestorów bardzo często towarzyszy irytujące uczucie, że czyta się kolejną wariację tej samej historii a poszkodowani inwestorzy uniknęliby problemów gdyby zastosowali elementarne reguły inwestycyjne.
Fenomen istotnego wzrostu aktywności indywidualnych inwestorów na rynkach finansowych, przede wszystkim na rynku akcyjnym, ma charakter globalny. W mediach biznesowych niemal codziennie publikowane są teksty opisujące to zjawisko w poszczególnych państwach.
Myślę, że można przyznać, że amerykański rynek akcyjny w 2020 roku zaskoczył nawet optymistów. Mam na myśli fakt, że nawet optymiści nie spodziewali się w marcu, że latem i NASDAQ i S&P 500 osiągną nowe historyczne szczyty.
Gdy na początku lipca przedstawiałem gigantyczny skandal korporacyjny Wirecard zwróciłem uwagę na fakt, że w przełomowym momencie publikacji raportu z audytu EY (z sugestią, że 1,9 mld euro środków pieniężnych może nie istnieć) 10 z 25 analityków pokrywających spółkę wystawiało rekomendację „kupuj”.
Tytuł dzisiejszego tekstu nie nawiązuje do gry polskich drużyn piłkarskich w europejskich pucharach. Nawiązuje do wykresów najgorętszych giełdowych spółek.
W ubiegłbym tygodniu pisałem o Nifty Fifty – grupie amerykańskich blue chipów z przełomu lat 60’ i 70’, które w okresie świetności nazywano akcjami jednej decyzji (o kupnie oczywiście) a po dotkliwym krachu w połowie lat 70’ traktowano jako pouczającą lekcję o tym, że żadne akcje nie są tak dobre by płacić za nie każdą cenę.