Jedna z poprzednich notek poświęcona była upadkowi gwiazdy funduszu surowcowego, więc teraz czas na osobę, która na wzroście surowców dorobiła się swoich 15 minut sławy. Środowy WallStreetJournal (wydanie amerykańskie) zamieścił artykuł Report Faults Speculators For Volatility in Oil Prices. Głównym bohaterem jest inwestor Michael W. Masters.
Bywają takie momenty na rynku, kiedy wszyscy piszący wpadają w pułapki nadinterpretacji wydarzeń, które mają stać za zmianami cen. Nie przeglądałem jeszcze dzisiejszej Gazety Wyborczej, ale na jej stronach widzę, iż pojawi się tekst pod tytułem Ropa tanieje, popłoch na giełdzie w Moskwie. Autor stawia tezę, iż wczorajszy spadek cen ropy był pochodną braku zmian w podaży ropy ze strony OPEC. Niestety stało się inaczej. OPEC wydobycie obniży a autor tekstu pomylił założenia rynku z rzeczywistością. Na dodatek nie sprawdził u źródła wieści, która miała stać za spadkiem cen ropy.
Katalończycy to gorący naród. Nawet w reklamach produktów finansowych wypowiadają się jednoznacznie o spadkach na giełdzie.
Ponownie wprowadzę nastrój, posługując się cytatem z klasyka, prawdziwego wręcz wirtuoza giełdowych machinacji. W tym wyznaniu nie ma fałszywej skromności, jest natomiast suma wszystkich doświadczeń a bestia zostaje nazwana po imieniu:
Dla zamieszania w głowach na początek 3 cytaty z klasyków 🙂
„Nie próbuj kupować na dnie lub sprzedawać na szczycie. To jest nie do zrobienia chyba że przez kłamców.”
— Bernard Baruch
W ostatnich dniach pojawiła się na rynku informacja, iż gwiazda rynku funduszy hedge Dwight Anderson – założyciel i główny właściciel Ospraie Management – zamyka jeden ze swoich najważniejszych funduszy, który po latach piętnastoprocentowych zwrotów w kilka miesięcy stracił 40 procent. Przyczyną był – jakże by inaczej – spadek cen na rynku surowcowym.
Jak śpiewał Bob Dylan ?the answer my friend is blowing with the wind” Odpowiedź na wiele pytań rzeczywiście ma coś wspólnego z wiatrem. Dwa istotne wydarzenia, które w ostatnim czasie stały się przedmiotem obserwacji i analiz (w kontekście wydarzeń na rynkach kapitałowych) były mniej lub bardziej bezpośrednio związane z wiatrem (a przy okazji z ropą naftową). Pierwsze – huragany Gustaw i Hanna u wybrzeży USA, drugie – konflikt w Gruzji, (choć tu więcej by można było ?zrzucić” na wiatr słoneczny). W tym wpisie koncentruję się na pierwszym…..
Krzywa wartościowania z poprzedniego wpisu jest obrazem generalnej tendencji człowieka do silniejszego odczuwania straty niż zysku tej samej wartości (kwoty nominalnej w transakcji). Ale to co charakteryzuje przeciętnego, a więc wg finansów behawioralnych – mało racjonalnego inwestora, chyba powinno wyglądać nieco inaczej w przypadku zawodowca i zdecydowanie różnić od uzależnionego gracza?
Będzie trochę o przyjemnościach i bólu. Zainspirował mnie „jaro”, który w komentarzu pod poprzednim moim wpisem słusznie zauważył, nawiązując do teorii Kahnemana i Tverskiego, że dla większości inwestorów cierpienie z powodu straty jest większe niż satysfakcja związana z zyskiem. Może kogoś zainteresuje jak działa ten mechanizm a ja dorzucę jeszcze kilka swoich obserwacji.
Moja pierwsza książka do analizy technicznej to było ksero z ksero z ksero z egzemplarza wypożyczonego przez kogoś z biblioteki KPW (dziś KNF) książki Roberta Edwardsa i Johna Magee ?Technical Analysis of Stock Trends? (do dziś mam ten egzemplarz). W sumie nie jestem pewien, czy KPW też nie dysponowało ksero zamiast oryginału.