Szanowni czytelnicy pewnie wiedzą, iż w najbliższą niedzielę odbywają się wybory samorządowe, które – z racji szaleństwa polskich polityków – zmieniają się w absurdalną próbę przeniesienia ogólnopolskiego podziału „My tak! Cała reszta zła!” na szczebel dbania o chodnik i jakość wody na poziomie wsi.
W najostrzejszej fazie kryzysu zaufania do rynku tureckiego pozwoliłem sobie na notkę, która graczom szukającym cząstkowej ekspozycji na rynki wschodzące proponowała postawienie raczej na Turcję i Rosję niż Polskę. Rzut oka obejmował ETF-y dedykowane poszczególnym rynkom. Czas na ponowne spojrzenie na wykres, który oglądaliśmy w pierwszej połowie sierpnia.
Nie wiem, ile razy na blogach bossy namawiałem na emigrację finansową, ale dawno nie przypominałem, iż nie jesteśmy już skazani na pływanie w polskim kisielu. Pokonanie przez Nasdaqa Composite psychologicznej bariery 8000 pkt. jest dobrą okazją od przypomnienia, iż zglobalizowany świat inwestycji pozwala ignorować lokalne bagienko.
Rynki turecki i rosyjski znów na pierwszych stronach.
Dużymi krokami zbliża się koniec lipca i na tydzień przed zakończeniem wakacyjnego miesiąca WIG20 rośnie o około 8 procent. Dowiezienie wyniku do końca miesiąca – a zwłaszcza poprawienie wyniku – dałoby największy wzrost WIG20 od przeszło roku. Uwzględniając fakt, iż zwyżka pojawiła się po 20-procentowym spadku, muszą pojawiać się i pojawiają spekulacje o zmianie trendu.
Amerykański tygodnik Barron’s dwa razy do roku przeprowadza badanie wśród inwestorów profesjonalnych, w którym pyta o perspektywy rynków w kolejnych 12 miesiącach. Najnowszy przeprowadzono w połowie marca, a więc w środku zamieszania, jakie pojawiło się na giełdach.
Wolna ręka rynku i płacenie dużo zarządom spółek nie mają dzisiaj dobrej prasy. Walka z jednym procentem uprzywilejowanych, spadochronowymi odprawami i całą masą podobnych treści powoduje, iż leczenie jednej choroby wywołuje drugą. Pochodną są wydarzenia, które opisał G. Zalewski. Naprawdę można jednak robić całość inaczej, ale trzeba zgodzić się na rynkowy mechanizm kontroli nad niesfornymi spółkami.
Podczas hossy 2006 przypomniałem Grę w Gamboni o której pisał Victor Sperandeo w swojej wyśmienitej książce Trader Vic.
Rynek potrzebował tylko tygodnia, by uzupełnić zeszłotygodniową notkę sygnałami wskazującymi na ożywienie byków na amerykańskiej walucie.
Indeks WIG nieuchronnie zbliża się do swojego maksimum historycznego, które zostało osiągnięte w lipcu 2007 roku. 67 772,9 pkt. Po zakończeniu sesji piątkowej zostało zaledwie 2 308 punktów, czyli 3,5 procenta wzrostu, żeby owo maksimum zostało pokonane.