W poprzednim tygodniu pisałem o rynkowych opiniach Michaela Burry’ego, którymi dzielił się w wywiadach i mediach społecznościowych.
Wyłaniał się z nich obraz „permanentnego niedźwiedzia” z wieloma nietrafionymi prognozami. Tak wygląda medialne oblicze Michaela Burry’ego.
Zarządzający Scion Asset Management nie jest jedynym znanym inwestorem, który chętnie dzieli się publicznie swoimi rynkowymi opiniami.
Tydzień temu pisałem o rynkowych opiniach Michaela Burry’ego artykułowanych w wywiadach i wpisach w mediach społecznościowych.
Przynajmniej od sześciu lat główną, szeroką rynkową opinią Burry’ego jest idea, że inwestowanie pasywne doprowadzi do gigantycznego krachu giełdowego, gdy przepływy kapitału w końcu się odwrócą.
Część komentatorów połączyła wtorkowe spadki na rynkach akcyjnych (Nasdaq stracił ponad 2%) z informacjami, że Michael Burry zajął krótką pozycję (przez opcje put) na akcjach Nvidii i Palantiru.
Publikacja raportu 13F przez jego fundusz Scion Asset Management mogła być jednym z wielu czynników, które popsuły nastrój inwestorom (razem z wypowiedziami prezesów banków z Wall Street o nieuchronności korekty).
W niedzielę pisałem o kilkugodzinnym, absurdalnym rajdzie tematycznym na seulskiej giełdzie, którego katalizatorem było spotkanie szefów Nvidii, Samsunga i Hyundaia w sieci restauracji serwujących smażonego kurczaka.
Inwestorzy szybko „napompowali” kursy konkurencyjnej sieci restauracji, przetwórcy drobiu i firmy oferującej m.in. roboty do smażenia kurczaka.
W piątek 31 października prezesi Nvidii, Samsung Electronics i Hyundai Motor weszli do restauracji w Seulu i zamówili smażonego kurczaka z piwem.
Co zrobili koreańscy inwestorzy detaliczni? Napompowali kursy konkurencyjnej sieci restauracji i koreańskiego przetwórcy drobiu.
Złoto jest jednym z najlepiej spisujących się aktywów finansowych w 2025 roku. Zyskało 52% od początku roku.
Kruszec jest też jednym z najbardziej kontrowersyjnych aktywów finansowych. „Barbarzyński relikt” zyskał w 2025 roku nową narrację: „debasement trade”, czyli odejście od walut fiat i obligacji rządowych (zwłaszcza dolara i amerykańskich papierów skarbowych) w stronę złota i kryptowalut. Narracja łączy ze sobą kluczowe wątki makroekonomiczne (zadłużenie rządowe, luźną politykę monetarną) z politycznymi (niezależność banków centralnych, deficyty budżetowe) i geopolitycznymi (dedolaryzację).
Czy rynkowe opinie publikowane przez użytkowników mediów społecznościowych mogą być użyteczne? Myślę, że tak postawione pytanie wzbudzi sporo kontrowersji.
Dziesięć największych spółek stanowi już 40% kapitalizacji S&P 500, co wzbudza obawy o nadmierną koncentrację na rynku. Na GPW dziesięć największych spółek „od zawsze” stanowi przynajmniej 50% całego rynku akcyjnego.
„No i zobacz, jak na tym wyszli polscy inwestorzy” – mogą zauważyć czytelnicy. Przyznaję, że nie najlepiej na tym wyszli.
Dyskusja o wysokiej koncentracji na amerykańskim rynku akcyjnym trwa już niemal dekadę. Udział największych 10 spółek w całkowitej kapitalizacji indeksu S&P 500 przekroczył 25% jeszcze przed 2020 rokiem.
W czasie pandemicznej hossy przekroczył poziomy notowane w czasie „bańki internetowej” i zbliżył się do 30%. Te fakty wywołały kolejną falę ostrzeżeń przed wysoką koncentracją.
Wczoraj wspomniałem o nowej książce Morgana Housela The Art of Spending Money: Simple Choices for a Richer Life i o jednej idei z tej książki: ujmowania oszczędności jako kupowania finansowej i życiowej niezależności w przyszłości.