Na blogach bossy i w szeroko rozumianej blogosferze okołorynkowej często wraca temat wynagrodzeń prezesów spółek z akcentem, co zrozumiałe, na szefów instytucji finansowych. Nie oceniając intencji tych opinii, odnoszę wrażenie, iż w sporze pomija się kluczowy fakt w postaci kondycji spółek o słabej polityce kadrowej, których porażki są bazą do wielkich zarobków ludzi dobrze zarządzają firmami.
Chodzi o w 100% techniczną metodę gry, nazwa może być myląca, ale nie można odmówić jej oryginalności.
Dziś dwa teksty dotyczące Amber Gold w Dzienniku Gazecie Prawnej.
Kilka tygodni temu Tyler Cowen wygłosił inspirujące przemówienie na temat czarnych łabędzi. Cowen skupił się na działaniach, których podjęcie wydaje się sensowne jeśli uświadomimy sobie, że w świecie, w którym żyjemy jest więcej czarnych łabędzi niż do tej pory zakładaliśmy.
Poniższy materiał czerpie swoje źródła z newslettera tradingplanet.com. Nie mogłem pozwolić by zawartość ta nie stała się znana również Czytelnikom naszych blogów 🙂
Van K. Tharp zwrócił uwagę na fakt, że to inwestor jest najważniejszym czynnikiem decydującym o swoich wynikach inwestycyjnych. W związku z tym systematyczne samodoskonalenie się, zwiększanie swoich umiejętności powinno być w centrum zainteresowania każdego inwestora/tradera.
Opublikowane wczoraj protokoły z ostatniego posiedzenia Federalnego Komitetu Otwartego Rynku (FOMC) kolejny raz pokazały, iż w obecnej polityce monetarnej bólem głowy pozostaje słaby rynek pracy.
Gdyby każdy dorosły obywatel dał „piątaka” to zebrałoby się około 155 milionów złotych. Tego rodzaju pomysły nazywam ekonomią z piaskownicy, bo właśnie na takie banalne i logiczne rozwiązania, wpadają dzieciaki w wieku wczesnoszkolnym. Przynajmniej wpadały za czasów mojej młodości. Teraz są komputery, matma na maturze więc pewnie jest inaczej.
Wyborcza.biz opublikowała wczoraj artykuł omawiający wywiad, który Nouriel Roubini udzielił agencji Bloomberg. Zwróciłem na niego uwagę ponieważ na głównej stronie zapowiedziany był tytułem, w którym znajdował się fragment sugerujący, że chodzi o ekonomistę, który się nie myli.