Na blogach bossy, jak bumerang wraca problem systemów złożonych. Zastanawiałem się dlaczego temat nie został podjęty z godnym szacunkiem i jedyna odpowiedź, jaka przyszła mi do głowy zawiera się w tezie, iż o złożonych problemach nie można pisać krótko i lekko.
W połowie grudnia The Financial Times odnotował ważny dokument, jaki przygotował brytyjski oddział CFA. Z niezrozumiałych dla mnie przyczyn w Polsce tekst o świetnym tytule „Financial Amnesia”* przeszedł właściwie niezauważony a i zagraniczni komentatorzy skupiali się raczej na notce FT** niż samej treści.
Świetne podsumowanie roku przez pryzmat w wykresów zebranych w ostatniej notce zainspirowało mnie do przetrząśnięcia twardych dysków w poszukiwaniu prognoz na rok 2010 dla rynku, który na świecie przyciąga sporo uwagi, ale w Polsce traktowany jest z dystansem – amerykańskich obligacji.
Zgodnie z wcześniej rzuconym pomysłem prognozujemy najbardziej nieprawdopodobne wydarzenia rynkowe na rok 2012.
Jedna z ostatnich notek na blogach bossy o sezonie prognoz w Polsce mobilizuje do przeszukania dysku twardego, ale z pytaniem odnośnie rynku amerykańskiego. Niestety nie zanotowałem źródeł, ale też w 2010 roku nie robiłem tego z myślą o wykorzystaniu. Mimo wszystko całość wygląda ciekawie.
Nie znam autora świetnego zdania, że człowiek nie żyje wystarczająco długo, żeby miał okazję popełnić wszystkie błędy, ale niestety żyjemy wystarczająco długo, żeby oglądać powtarzającą się historię. W przypadku giełd historia lubi wracać, jako farsa.
Co kilka miesięcy na blogach bossy Tomek Symonowicz wraz czytelnikami urządzają sobie seanse wobec książek z zakresu analizy technicznej. Tym razem dostało się całej masie fałszywych guru, którzy zamiast zarabiać na rynku schylają się po pióro i sprzedają metody, które… nie pozwalają zarabiać na rynku. Chyba właśnie Kathay przejdzie do historii polskiego środowiska giełdowego, jako osoba, która wprowadziła do niego tezę, iż testy historyczne pozwalają odchudzić książkę Murphy’ego do kilku stron.
W części mediów próbowano zrobić szum na temat potencjalnej nacjonalizacji Commerzbanku. Oczywiście w tle pojawiały się polskie fobie w stylu niemiecki rząd przejmie instytucje skupione wokół BRE. Problem w tym, że nie jest to zjawisko nowe a już tym bardziej na tle trendu, który od kilku lat obserwujemy na GPW a ściślej w przypadku WIG20.
Jednym z zadań, jakie stawialiśmy sobie angażując zasoby biura na blogach było rozbicie ściany, jaka dzieli zwykle „maklerów” od klientów. W przypadku firmy, która swoje największe sukcesy odnosi w segmencie klientów detalicznych, taki krok niósł ryzyka, jak np. uczynienie z pracowników ludzi z ich słabościami. W pewnym sensie zrezygnowaliśmy z utrzymywania mitu, że w biurach maklerskich pracują tylko zimni wymiatacze, któremu ciągle hołduje większość firm.
Nie ma dla blogera lepszej inspiracji niż komentarz czytelnika. W poprzednim tygodniu niestrudzony w tropieniu moich aberracji Lesserwisser pozwolił sobie oskarżyć moją skromną osobę o stałe lansowanie tezy, iż „bankowcy i instytucje finansowe są bardziej ofiarami niż sprawcami obecnego załamania finansowego i niepokojów społecznych”. Dalsze zdania mogą się okazać bolesne dla części z Państwa i pewnie jest to jedna z najbardziej niemiłych notek, jaką napisałem na blogach bossy, ale jak miał zalecać Einstein „chcesz opisywać prawdę, to elegancję zostaw krawcowi”.