Kolejne posiedzenie FOMC za nami i kolejna obniżka ceny kredytu na świecie. Część komentatorów dostrzegła w działaniach Fed tzw. jastrzębią obniżkę, a więc zredukowanie ceny kredytu przy jednoczesnym nieredukowaniu optymistycznych założeń wobec przyszłej ścieżki w polityce monetarnej. Spójrzmy zatem, co naprawdę Fed myśli o gospodarce i inflacji w perspektywie kolejnych kilku lat.
Na blogach bossy wiele razy pisaliśmy, iż będziemy żyli w świecie taniego kredytu do końca bieżącej dekady. Dzisiejsza decyzja Europejskiego Banku Centralnego wskazuje, iż z tanim kredytem wejdziemy w kolejną dekadę. Osobiście zastanawiam się, czy jest jeszcze na rynku osoba, która wie, jak skończy świat, w którym stare modele już nie obowiązują, a nowych jeszcze nie udało się wypracować.
W ostatnich tygodniach rynki rozpieszczają zwolenników analizy technicznej. Na wykresach pojawiają się ciekawe i graniczne układy. Jeden odnotowaliśmy naszym wykresem dnia w niedzielę, kiedy pytaliśmy o przyszłość WIG20, który flirtuje z wybiciem z trendu bocznego dołem. Dziś spojrzenie na rynek amerykański przez pryzmat indeksu S&P500.
Po piątkowej zwyżce w Warszawie nie możemy mieć innego wykresu na niedzielę niż WIG20.
Nasze wykresy na niedzielę staramy się sporządzać sami, ale jedną z najlepszych rzeczy w czasach internetu jest eksplozja infografiki. Dlatego dzisiaj posłużymy się wykresem The Economist, który jest zwyczajnie fantastyczny i pokazuje, jak na przestrzeni ostatniego roku zmieniły się warunki inwestowania na rynku długu. Naszym wykresem na niedzielę jest zalew ujemnych rentowności, który dla każdego inwestora powinien być ostrzeżeniem, iż pod powierzchnią bieżącego szumu pojawił się mechanizm o trudnych do przewidzenia konsekwencjach i jeszcze trudniejszy do zignorowania.
Powiedzenie, iż ostatnie sesje na rynkach akcji były nerwowe zdaje się nie oddawać skali zamieszania. Na rynki wrócił strach, który wcześniej dwa razy zagościł na giełdach w 2018 roku i odnowił się w maju 2019 roku. Powrót gorącej fazy wojny celnej w sierpniu 2019 roku pozwala spojrzeć na zachowanie giełd z perspektywy około 20 ostatnich miesięcy przez pryzmat zamieszania, jakie wprowadził Donald Trump na rynki i obraz zdaje się być dość jednoznaczny – maszerujemy w miejscu.
Wszyscy już zapewne znają wnioski i opinie o wczorajszej decyzji Rezerwy Federalnej. Zwolennicy i przeciwnicy zmiany w polityce monetarnej w USA zdążyli ocenić działania Fed, ale gdzieś w tych wszystkich opiniach ginie kluczowa zmienna w postaci ocen samego rynku, który – twierdzę – znacznie lepiej prognozuje przyszłą politykę Fed niż członkowie FOMC. Dlatego porzucimy dziś komentowanie działań Fed i skupimy się na ciekawym związku pomiędzy tym, co zrobi Fed i przyszłością WIG20.
Na blogach, ale też często na naszym koncie twitter’owym, raz na jakiś czas – ostatnio częściej – niemal rytualnie odliczamy kolejne wskaźniki, które ostrzegają przed recesją w USA. Chyba jeszcze nigdy nie odnotowaliśmy wskaźnika Chicago Fed National Activity Index.
Stara teoria Dow’a wysyła ostrzeżenie, iż hossa nie jest tak dobrze ufundowana, jaką wskazują szybujące na maksimach amerykańskie indeksy. Naszym wykresem na niedzielę jest DJ Transportation Index.
Dziś temat nieco wakacyjny. Lipiec 2019 roku przynosi 50 rocznicę lądowania członków misji Apollo 11 na Księżycu. Szumu jest sporo. Nawet tygodnik Barron’s zamieścił tekst na ten temat. Wydawcy książek i producenci filmów odpowiedzieli adekwatnie do okrągłości rocznicy, ale patrząc na komercjalizację – bez wątpienia największego osiągnięcia człowieka jako gatunku – możliwości inwestycyjne wypadają zwyczajnie blado.