„Musimy wykrwawić żerujące na krótkiej sprzedaży fundusze hedge i redystrybuować bogactwo do nas „normalsów””! – napisał jeden z forumowiczów na WallStreetBets. Oczywiście chodzi o słynną aferę związaną z kursem akcji firmy GameStop, której kulisy opisuje Ben Mezrich w wydanej ostatnio książce „The Antisocial Network”.
W pierwszej części prezentowałem w formie wykresu statystykę europejskich funduszy hedgingowych grających na krótkich pozycjach, zebraną przez firmę Novus (novus.com), a tak wg jej ostatniego raportu prezentowały się pozycje o najlepszych zwrotach w marcu:
Zmiany stanu posiadania krótkich pozycji na CD Projekt stały się niemal podstawowym wskaźnikiem analitycznym dla inwestorów w tej spółce, dlatego proponuję przyjrzeć się całej sprawie z bliska i może nieco dzięki temu odczarować temat.
Musze przyznać, że podoba mi się to co dzieje się na rynkach. W ubiegłym roku ceny ropy (no właściwie kontraktów) spadają poniżej zera, pojawia się mnóstwo nowych graczy, którzy grę na rynkach traktują dosłownie jak grę. Nie ważne, co stoi za kursem, czy bankructwo (Hertz), czy mniej lub bardziej złożony algorytm (kryptowaluty), ważne, że w kupie siła i można zarabiać, zarabiać, kupować, kupować. Rozwój mediów społecznościowych sprawił, że wszelkiego rodzaju zbiorowe „naloty” są bardzo proste. Ma to dobre strony – wystarczy ogłosić zbiórkę dla potrzebujących, by już znalazł się milion, dwa, dziesięć na jakąś wyjątkowo skomplikowaną operację; ale ma też i mroczną stronę – wystarczy, że ktoś popełni błąd (świadomie, bądź nie), by sieciowi moraliści masowy zainicjowali hejt na Facebooku, wystawiali złe oceny w innych miejscach, dla fanu i beki rozjechali ofiarę. Wszystko zgodnie z zasadami opisanymi przez Ryana Holidaya, w „Zaufaj mi jestem kłamcą”. Nawet jeśli to była pomyłka, nikt się nie przejmuje przeprosinami, wyjaśnieniami, sprostowaniami. Z ofiary często zostają strzępy.
W poprzednim tygodniu zwróciłem uwagę, że na rynkach akcyjnych występuję trwały niedobór krytycznych czy chociaż sceptycznych opinii o spółkach. Jest on mniejszy na rynkach z efektywnym mechanizmem krótkiej sprzedaży bo stwarza on bodźce do tworzenia i rozpowszechniania takich opinii.
Zapowiada się wyjątkowo interesująco. Spółka rośnie niemal nieprzerwanie od blisko trzech lat. Niemal pod każdym względem. Cena akcji wzrosła w ciągu niemal trzech lat o 300 procent. Przychody ze sprzedaży się zwiększają, zyski również. Od 2016 roku liczba sklepów przedsiębiorstwa wzrosła dwukrotnie do ponad 1200 placówek. Dwa lata po debiucie na GPW akcje znalazły się w indeksie WIG20, dziś znajdując się na dziewiątym miejscu z blisko 4 procentowym udziałem. Jeśli tratować jako swego rodzaju „benchmark” spółkę CD Projekt, to pod względem kapitalizacji jest zaledwie o połowę mniejsza, choć działa wyłącznie na lokalnym rynku i prowadzi działalność w nudnym i wyjątkowo konkurencyjnym biznesie, jakim jest handel detaliczny. Dino Polska.
W serii tekstów o hossie na chińskim rynku akcyjnym zwracałem uwagę, że choć epizody nieracjonalnego entuzjazmu z reguły kończą się gwałtowną korektą to inwestorom giełdowym bardzo trudno jest wyznaczyć kiedy korekta nastąpi albo na jakich poziomach się rozpocznie.
Jak myślicie ile lat upłynęło od powstania pierwszego rynku akcyjnego do pierwszego zakazu krótkiej sprzedaży?
Dla tych, którzy nie śledzą:
„Zarówno przyjęte przez inwestorów instytucjonalnych strategie inwestycyjne, jak i zaobserwowany poziom koncentracji krótkich pozycji, mogą generować ryzyko pojawienia się podaży akcji spółek należących do WIG20 w ostatniej godzinie notowań, która jest podstawą do wyznaczenia ostatecznego kursu rozliczeniowego kontraktów terminowych.”