Pomiędzy rokiem 1946 a 1981 amerykański dług federalny mierzony jako procent amerykańskiego PKB zmniejszył się ze 122% do 32%. Nie może więc dziwić fakt, że okresie zaciętej dyskusji o obecnej dynamice amerykańskiego długu i optymalnym kształcie polityki fiskalnej ten 35-letni okres często przywoływany jest jako przykład skutecznego obniżenia zadłużenia państwa.
W poprzednim wpisie poświęconym długowi, korzystając z pouczającego raportu dwóch ekonomistów Citi – Buitera i Rahbariego, zwróciłem uwagę, analiza zagrożeń związanych z nadmiernym zadłużeniem powinna obejmować wszystkie rodzaje długu, a więc dług publiczny, korporacyjny, gospodarstw domowych oraz dług sektora finansowego.
Insider trading to transakcje na instrumentach finansowych dokonywane przez osobę posiadającą dostęp do niejawnych, cenotwórczych informacji dotyczących tych instrumentów finansowych. Zastanawiam się jak nazwać sytuację, w której posiadacz instrumentów finansowych wykorzystuje swoje wpływy polityczne w celu zwiększenia wartości swojego portfela?
Wielu komentatorów propaguje tezę, że kryzys zadłużeniowy w strefie euro jest wynikiem nieodpowiedzialnej polityki fiskalnej prowadzonej w przez niektóre rządy państw EMU przez wiele lat przed kryzysem finansowym w 2008 roku.
Nouriel Roubini prognozuje, że istnieje wysokie prawdopodobieństwo utraty przez Włochy dostępu do rynkowych źródeł finansowania. Roubini sugeruje, że jeśli wtedy Włochy nie uzyskają oficjalnej pomocy finansowej to istnieje istotne ryzyko restrukturyzacja zadłużenia.
Analitycy Barclays Capital w raporcie z wtorku, 8 listopada 2011 roku, napisali: rentowność włoskich obligacji osiągnęła nowe maksima i znajduje się na poziomach, które ekonomiści BarCap uznają za nie do udźwignięcia.
W 2011 roku, po utracie przez USA ratingu AAA, w gorącym okresie kryzysu zadłużeniowego w Strefie Euro sprawa, którą chcę poruszyć wydaje się jakimś surrealistycznym dowcipem. Tym niemniej, pod koniec drugiej kadencji Clintona gdy USA notowały nadwyżkę budżetową a wielkość długu publicznego zmniejszała się, ekonomiczni doradcy Clintona zastanawiali się jak będzie wyglądać świat bez amerykańskiego długu rządowego.