Efektywna stopa opodatkowania szwedzkich kont ISK, które są wzorem dla polskich Osobistych Kont Inwestycyjnych (OKI), zaproponowanych niedawno przez Ministerstwo Finansów, to było 23 proc. Tak wynika z raportu Szwedzkiego Stowarzyszenia Funduszy Inwestycyjnych. To znacznie więcej, niż 19 proc. podatku od zysków, który płacą polscy inwestorzy.
Podczas prezentacji nowej książki „How not to invest” B. Ritholtza w poprzednim wpisie nadmieniłem, że w kolejnych częściach pokażę jakieś szczegóły z niej zaczerpnięte, które są charakterystyczne dla zasadniczej narracji i w jakiś sposób mnie zaintrygowały.
Prawie wszyscy Amerykanie płacą niższą stawkę podatku od zysków kapitałowych, niż Polacy. A najbiedniejsi i najbogatsi nie płacą go wcale albo prawie wcale. Wybory prezydenckie w USA zadecydują, czy tak będzie nadal.
Realny zysk z lokat bankowych jest w Polsce opodatkowany bardziej niż wódka. A podatki dla inwestujących są u nas prawie najwyższe w regionie. W efekcie jesteśmy jedynym krajem UE, obok Grecji, który zanotował ostatnio ujemne oszczędności. Z tym, że w Grecji realne płace spadły w ostatnich latach o kilkadziesiąt procent.
W Wielkiej Brytanii właściciel równowartości ponad pół miliona złotych oszczędności nie zapłaci od zysku z nich ani grosza podatku Belki. W Czechach by uzyskać zwolnienie wystarczy przed sprzedażą trzymać akcje dłużej niż trzy lata, na Słowacji rok. Podobne przepisy umożliwiające większości drobnych inwestorów niepłacenie podatku od zysków kapitałowych są m.in. w Szwajcarii, Belgii i Słowenii. W Polsce żadnych podobnych zwolnień nie ma. W naszym kraju inwestorzy podatek od zysków kapitałowych płacą nawet wtedy, gdy stracili pieniądze.