Inwestowanie indeksowe nie brzmi sexy mimo, że statystycznie jest długoterminowo rozwiązaniem efektywniejszym niż powierzenie kapitału funduszowi, jak pokazał raport wspomniany w poprzednim wpisie. Czy kogoś zdziwi, że nawet 30% zarządzanych przez instytucje, powierzonych kapitałów, na rynkach akcji w USA, jest po prostu indeksowanych?
Nieśmiertelna mantra o funduszach brzmi: inwestuj na długi termin. Podpowiem- to czarny PiaR 🙂 Jak się okazuje długi okres płacenia przez klienta prowizji za zarządzanie rzadko jest uzasadniony wynikami.
Choć dla wielu osób obecna sytuacja na rynkach wygląda na absolutny koniec świata, warto przy tej okazji spojrzeć na rynki od nieco innej strony. Jesteśmy świadkami kolejnej fantastycznej historii, którą tworzą rynki.
Część dłużej obecnych na rynku inwestorów – a już na pewno ci, którzy grają na rynku pochodnej na WIG20 – musiała kiedyś zastanowić się nad tym, jak konstruowane są indeksy giełdowe. W większości przypadków zainteresowanie konstrukcją WIG20 wymuszone zostało przez coś, co któryś z moich znajomych określił „ryzykiem dywidendy KGHM”.
W przeciwieństwie do diamentów Blue Chips na giełdach nie są wieczne. A na pewno nie te notowane na GPW. Zbyt krótka historia naszego rynku, a tym samym działalności przedsiębiorstw powoduje, że etykietę spółki „stabilnej i rozwiniętej” przykleja się czasem nieco na wyrost.