Inwestujący w ETFy pokazują spadkom środkowy palec, część 2

W poprzedniej części analizowałem podaż akcji ze strony ETFów oraz tradycyjnych funduszy inwestycyjnych, w tej przyjrzyjmy się cyrkulacji w nich pieniądza, która ma wpływ na koniunkturę.

A w zasadzie przyjrzeć się proponuję przede wszystkim zaskakującemu faktowi tak niezachwianej wiary inwestujących w ETFy i niezmąconym wpływom środków do tych funduszy niezależnie do koniunktury giełdowej. Wspominałem już w poprzednim wpisie o zaniepokojonych głosach z rynku z tym związanych, postulujących mianowicie:

• że ten szturm na ETFy to w dużej mierze niewprawni, nieposiadający wystarczającej wiedzy i umiejętności inwestorzy,
• że pierwsza bessa czy spora korekta doprowadzi do paniki i masowej wyprzedaży ETFów,
• że to rodzaj bańki, która musi pęknąć,
• że to kolejna moda, która również minie, ale narobi wcześniej szkód rynkowi,
• że tego rodzaju masowa podaż jeszcze bardziej przyczyni się do przyśpieszenia spadków cen certyfikatów,
• że ta wyprzedaż przeniesie się z ETFów na akcje i doprowadzi do załamania ich kursów.

Jak na razie dowody w postaci przepływu kapitałów do i od funduszy wskazują, że tego rodzaju obawy są bezpodstawne i nie poparte faktami.

Spójrzmy najpierw na poniższą grafikę, która pokazuje zmianę ilości certyfikatów dwóch naszych ETFów spod znaku „BETA” notowanych na GPW, a naśladujących ruchy akcji objętych dwoma indeksami giełdowymi – WIG20 i mWIG40. Zestawienia te pochodzą ze strony agiofunds.pl i pokazują ostatnie sesje, dość zresztą nerwowe i mocno spadkowe:

Te dane obejmują tylko 5 ostatnich sesji, ale trwają prace nad tym, by udostępnić wszystkie dane historyczne dla zmieniającej się liczby certyfikatów.

Oczywiście jesteśmy jeszcze zbyt młodym rynkiem ETFowym, o niewielkiej skali, dane mogą być niereprezentatywne statystycznie, ale pewne tendencje można na ich podstawie zaobserwować:

Perturbacje na rynkach związane z obawami o koronawirusa i z wyprzedażą akcji na całym świecie nie przełożyły się na paniczną ucieczkę inwestujących z ETFów. Co więcej – liczba wyemitowanych certyfikatów wręcz nawet rośnie wraz ze spadkiem cen (wartościowo mniej więcej constans). Spekulacje na temat możliwej panicznej wyprzedaży ETFów i ucieczki inwestorów w momencie przesilenia giełdy są w takim razie przedwczesne lub nieuzasadnione. To optymistyczne poniekąd przy tak traumatycznych spadkach.

Zresztą podobne wnioski płyną ze statystyk dostępnych dla rynku amerykańskiego, znacznie większego w skali, dojrzalszego, o długiej historii.

Proszę spojrzeć na dane miesięcznych wpływów netto, które są zbierane łącznie dla wszystkich tamtejszych ETFów naśladujących pasywnie zmiany kursów indeksów akcji:

Nie ujęto w nich jeszcze statystyk za luty i marzec, gdy rynki runęły w dół. Można jednak sprawdzić jak kształtowały się wpływy w poprzednich okresach gwałtownych spadków.

Zaznaczyłem na wykresie choćby ostatni krach 2007-2009. Jak widać dominowały wówczas wpłaty, nie wycofania! Można więc pokusić się o stwierdzenie, że ETFy stabilizowały kursy, nie pozwalając im głębiej spadać.

Podobnie widać do na głębokiej korekcie z przełomu 2018/2019. Okazuje się, że im bardziej spadały ceny akcji, tym mocniej kupowano ETFy akcyjne! Ale gdy w styczniu 2019 ceny akcji zaczęły rajd w górę, inwestorzy zaskakująco zaczęli się pozbywać ETFów, choć tylko przez jeden miesiąc.

Porównajmy ten obrazek z danymi dla tradycyjnych, aktywnych funduszy akcyjnych w USA za ten sam okres:

źródło: yardeni.com

Zarówno krach 2008-2009 jak i korekta 2018/2019 to okresy silnego wycofywania się inwestorów z tych funduszowych inwestycji!

W takim razie jeśli szukać już winowajców, którzy napędzają wszelkie spadkowe ruchy, trzeba palec skierować w kierunku właśnie tradycyjnych, aktywnych funduszy inwestycyjnych.

A co w takim razie powoduje, że ETFy tak niezłomnie bronią się w chwilach prawdziwej próby? O tym w kolejnym wpisie.

—kat—