Zaawansowana strategia uśredniania – część praktyczna

Po teoretycznym wprowadzeniu w poprzednich dwóch wpisach pokażę, nadal sięgając do cytowanej pracy, jak zmienne zaangażowanie w uśrednianiu inwestycji wspomaga realne wyniki.

Bardzo krótkie streszczenie na początek:

Porównujemy efektywność i możliwości pasywnego budowania pozycji na rynku w ratach, na tyle dużych na ile realnie większość zatrudnionych może sobie pozwolić na odłożenie z co miesięcznych pensji. Porównanie dotyczy 2 strategii:

DCA – gdzie co miesiąc wydatkujemy równą transzę pieniędzy

EDCA – gdzie co miesiąc wydatkujemy zmienną transzę pieniędzy

Statystyki wykazują wprawdzie, że do tej pory całościowa, jednorazowa suma wydana na zakup akcji przynosi w większości wypadków nieco lepszy wynik niż raty, problem jednak w tym, że większość inwestujących nie dysponuje taką sumą lecz zmuszona jest dopiero ją zdobyć dzięki regularnej inwestycji mniejszych kwot (choćby uzyskanych z pensji). Nie mówiąc już o tym, że istotne jest przecież to kiedy takiej jednorazowej inwestycji dokonać by nie wpaść od razu w spiralę niszczącej nerwy i psychikę bessy.

Strategia EDCA porównywana w poniższych statystykach została opisana w drugiej części tego cyklu i polega na tym, że po miesiącu spadkowym powiększamy wielkość zakupu o tzw. stopień dopasowania (w skrócie A), po miesiącu wzrostowym wielkość transzy jest natomiast zmniejszana o wspomniany stopień dopasowania.

Autorzy dla uproszczenia wykonali testy historyczne na 6 indeksach reprezentujących różne rynki, dane obejmowały okres styczeń 2000 r. do grudnia 2009, a więc okres uznawany za „straconą dekadę” ponieważ średnio licząc akcje nie dały przez wspomniane 10 lat zarobić, a wręcz można było na nich stracić.

// W dopiskach można wyczytać jednocześnie, że podobne stopy zwrotu dla indeksów DJIA i S&P500 uzyskano dla testów sięgających roku 1980).//

W szczegółach roczne stopy zwrotu wyglądały następująco:

Akcje objęte indeksem S&P500

Średnia geometryczna roczna stopa zwrotu: -0,95%

DCA: 1,35%

EDCA (dla A=-10):  1,43 %

EDCA (dla A=-30):  1,92 %

Widać więc, że jednorazowa inwestycja w styczniu 2000 roku przyniosłaby średnią stratę coroczną 0,95% podczas gdy ratalne uśrednianie wykazało zyski, zdecydowanie jednak wyższe dla strategii EDCA.

*

Akcje objęte indeksem DOW 30

Średnia geometryczna roczna stopa zwrotu: 1,30%

DCA: 2,86%

EDCA (dla A=-10): 3,06 %

EDCA (dla A=-30): 3,47 %

*

Akcje objęte indeksem NASDAQ

Średnia geometryczna roczna stopa zwrotu: -5,21%

DCA: 2,85%

EDCA (dla A=-10): 3,24 %

EDCA (dla A=-30): 3,92 %

*

Rynki towarowe objęte indeksem GSCI

Średnia geometryczna roczna stopa zwrotu: 4,94%

DCA: -0,15%

EDCA (dla A=-10): 0,12 %

EDCA (dla A=-30): 0,97 %

*

Akcje objęte indeksem rynków rozwiniętych (poza USA i Kanadą) MSCI EAFE

Średnia geometryczna roczna stopa zwrotu: 1,57%

DCA:5,29%

EDCA (dla A=-10): 5,48 %

EDCA (dla A=-30): 5,87 %

*

Obligacje objęte indeksem ML Bond

Średnia geometryczna roczna stopa zwrotu: 6,38%

DCA: 6,07

EDCA (dla A=-10): 6,04 %

EDCA (dla A=-30): 5,96 %

*

Autorzy zrobili również symulacje dla jednostek 48 największych funduszy akcyjnych w USA

Średnia geometryczna roczna stopa zwrotu: 2,66%

DCA: 3,07%

EDCA (dla A=-10): 3,25 %

EDCA (dla A=-30): 3,77 %

*

Wnioski:

Obie ratalne strategie wygenerowały wyższe stopy zwroty niż „kup i trzymaj” na wszystkich rynkach akcyjnych, nieco gorzej wypadły dla rynków obligacji, nie sprawdziły się na rynkach towarowych. Niemal we wszystkich zestawieniach strategia zmiennej wielkości transzy czyli EDCA przyniosła wyższe stopy zwrotu, szczególnie na rynkach akcyjnych o dużej zmienności.

Sama ilościowa przewaga w przeważającej ilości testów (od 60% do 95% czasu) to nie wszystko. O innych zaletach wkrótce.

—-Kat—-