Jednostkowe przykłady to tylko drobne sygnały

Nigdy nie robiłem precyzyjnych badań mających na celu sprawdzenie, czy poddaje się złudzeniu polegającemu na zwróceniu uwagi na wydarzenia, które wspierają moje oczekiwania czy też faktycznie taka zasada ma miejsce. Do podejmowania decyzji na rynku nie jest to kategorycznie potrzebne, zapala jednak mi w głowie światełka, które mówią „ciekawe, przyglądaj się temu”.

Chodzi o koncepcję, zgodnie z którą akcje spółek notowanych na giełdzie reagują odmiennie na wydarzenia z nich płynące, w zależności od tego w jakiej fazie koniunktury znajduje się cały rynek. Podczas hossy informacja mają niewspółmiernie pozytywny odbiór wśród inwestorów, co skutkuje wzrostem kursu. Dobre, neutralne, złe – często nie ma to znaczenia. Inwestorzy potrafią zracjonalizować sobie nawet spadek wyników, tłumacząc, że to przejściowe, albo, że jest potencjał do przyszłych wzrostów.

Odmiennie jest podczas rynku niedźwiedzia. Jakość informacji w zasadzie nie ma znaczenia, są one odbierane negatywnie i często wygląda to tak, jakby napływające wiadomości ze spółki – zwłaszcza te dobre – były wykorzystywane jako pretekst do zmniejszania własnych pozycji. W oczekiwaniu części „spryciarzy” dobra wiadomość powinna wywołać wzrost kursu, więc wykorzystajmy ten czas do sprzedaży. Jednak spryciarzy jest na tyle dużo, że do wzrostowej korekty nie dochodzi lub jest bardzo słaba.

Oczywiście jest to ogólna zasada, a nie obowiązujące prawo. Częściowo tę obserwację staraliśmy się wyjaśnić wspólnie z prof. Tomaszem Zaleśkiewiczem, w książce „Droga inwestora. Chciwość i strach na rynkach finansowych”.

Przy poprzednim wpisie, jeden z komentatorów zadał pytanie, czy posiadam jakieś dane, wykresy, liczby, którymi mógłbym poprzeć własny niepokój o stan koniunktury rynkowej. No cóż… Mam własne obserwacje, pojedynczych przypadków. Czyli można je obalić innymi jednostkowymi przypadkami. Powiedzmy jednak, że od lat te drobne intuicje pozwalały budować mi właśnie spojrzenie na możliwe wydarzenia na rynku. Mam ten komfort, że nie wykonuję pracy analitycznej dla nikogo poza sobą samym. Więc mogę nawet odczytywać plamy na słońcu bez obawy, że ktoś mnie skonfrontuje choćby ze zwykłą logiką.

Jednak przy okazji tej dyskusji zwrócę uwagę na jeden jedyny przykład, który (wraz z innymi pojedynczymi przypadkami) sprawił, że w zaciekawieniu uniosłem brwi, mówiąc do siebie „aha!”.

Jest sobie na giełdzie warszawskiej spółka. Notowana od niedawna, raptem niecałe dwa lata. Od początku swojego debiutu rośnie, rośnie i rośnie, co sprawia, że zwraca na siebie uwagę. W okresie jej funkcjonowania na GPW indeksy nie mają się czym pochwalić. Indeks WIG oraz WIG20 niemal nie zmieniły wartości, mWIG40 stracił dziesięć procent, zaś sWIG80 ponad dwadzieścia procent.

Akcje firmy, o której piszę zyskały 165 procent. To chyba wystarczy, żeby budzić zainteresowanie. 51 procent udziałów w firmie posiada właściciel. W ofercie publicznej inwestorzy indywidualni objęli zaledwie 5 procent akcji, pozostała część przeszła w ręce instytucji. Można powiedzieć, że idealne warunki do hossy, do momentu, gdy instytucje postanowiłyby zrealizować własne zyski. Póki co nie ma powodów do obaw – przychody rosną, zyski również.

I tu pojawia się ta moja naiwna obserwacja, która sprawia, że zastanawiam się czy to jest ten moment pokazujący, jakąś korozję wiary inwestorów w świetlaną przyszłość. Brak reakcji na pozytywne (przynajmniej w pierwszym rzucie) informacje.

Firma działa w branży sprzedaży detalicznej, otwiera coraz to nowe markety na terenie Polski, dodatkowo 14 sierpnia ukazała się informacja, że jej spółka zależna otrzymała koncesję w zakresie paliw ciekłych, co oznacza, że będzie mogła otwierać przy swoich sklepach (i nie tylko) stacje benzynowe. Biorąc pod uwagę wszelkie kombinacje, których dokonują markety, żeby jednak móc handlować w niedziele wolne od pracy, to wiadomość pozytywna. Kurs akcji w dniu podania komunikatu, jak i następnego praktycznie nie drgnął, a można nawet uznać, że widoczna była jego słabość. Co więcej towarzyszyły temu dość niskie obroty. Nie chcę wchodzić tu w dywagacje, kiedy powstanie pierwsza stacja, jak przełoży się to na wyniki itp. Interesuje mnie wyłącznie nadreaktywność lub nie reaktywność inwestorów w zależności od fazy koniunktury. Podczas silnej hossy (całego rynku, jak i spółki) można by przypuszczać, że akcje zareagowałyby entuzjastycznie.

Kilka dni później 21 sierpnia wieczorem spółka publikuje komunikat o wynikach. Zysk netto wyższy od ubiegłorocznego i co ważne wyższy również od oczekiwań. Przychody rosną, marże również. Kurs akcji po wysokim otwarciu w dniu następnym kończy spadkami o 2,2 procent. W ciągu następujących dwóch dni przy bardzo wysokich obrotach zniżkuje o kilka procent. Paradoksalnie główny indeks w tym okresie rośnie.

Nie zajmuję się analizą fundamentalną, nie obserwuję zmian akcjonariatu, ale takie zachowania przyciągają moją uwagę. Mogą zupełnie nic nie oznaczać, ale wraz z sygnałami płynącymi z innych spółek, na przykład reakcjami na złe wyniki sprawiają, że traktuję je jako te drobne zapalniki, o których pisałem w poprzednim tekście.