Warren Buffett ogłosił na dorocznym zjeździe akcjonariuszy w Omaha w ostatni weekend, że z końcem roku przechodzi na zasłużoną emeryturę (jego wiek to 94 lata). To postać pomnikowa w tej branży, symbol genialnego inwestora starej, ale nadal dobrej daty. W tym wpisie kilka praktycznych idei, które po sobie zostawia.
Państwo Środka bez rozgłosu buduje konkurencyjny dla dolara międzynarodowy system płatności. System, który omija prywatne banki i który w krajach zachodu nie mógłby powstać. Bo zachodnie lobby finansowe nie pozwoliłoby sobie odebrać dochodów z pośrednictwa w płatnościach. Tak twierdzi Yanis Varoufakis, profesor ekonomii i były minister finansów Grecji w książce „Technofeudalizm”.
CZEPIEC
Cóż tam, panie, w polityce?
Chińcyki trzymają się mocno!?
DZIENNIKARZ
A, mój miły gospodarzu,
mam przez cały dzień dosyć Chińczyków.
CZEPIEC
Pan polityk!
DZIENNIKARZ
Otóż właśnie polityków
mam dość, po uszy, dzień cały.
Warren Buffett podczas trwającego właśnie w Omaha zjazdu swoich fanów stwierdził, że tegoroczne spadki na giełdzie w USA to jest nic wielkiego.
To część druga, w piewszej części prezentowałem jak działają certyfikaty Turbo, notowane na GPW i dostępne na IKE/IKZE, w tej części kilka praktycznych podpowiedzi.
Analityk DM BOŚ, Sobiesław Pająk, w rekomendacji dla Asseco Poland przypomniał inwestorom, że często dopiero pojawienie się wyraźnego bodźca sprawia, iż rynek dostrzega, że dana spółka jest przewartościowana lub niedowartościowana — i dopiero wtedy cena zaczyna podążać we właściwym kierunku.
Inwestorzy akceptują, że rynkowa cena akcji może przez pewien czas odbiegać od ich szacowanej wartości fundamentalnej. Gdy cena spada poniżej tej wartości, pojawia się potencjalna okazja do zakupu; gdy rośnie powyżej, powstaje szansa na sprzedaż z zyskiem.
Kończący się jutro kwiecień i pierwsze 100 dni prezydentury Trumpa zapewniły wszystkim – mówiąc kolokwialnie – niezłą jazdę. Rynkowi statystycy policzyli, że to było 100 najgorszych pierwszych dni prezydenta USA dla rynków akcji od czasów Geralda Forda. Lekarstwem na czytelny chaos jest porzucenie prób zgadywania przyszłości.
Fintwit oszalał w zeszłym tygodniu na punkcie pewnego wskaźnika giełdowego, który ma 100% wskazań, ale bardzo rzadko się pojawia.
Przez trzy lata w okresie 1999-2002 brytyjskie Ministerstwo Skarbu sprzedawało 395 ton złota. Była to połowa rezerw Wielkiej Brytanii, zaś decyzję o tych działaniach podjął ówczesny kanclerz skarbu Gordon Brown. Złoto było sprzedawane na serii aukcji i łączne dochody uzyskane z tej sprzedaży wyniosły 3,5 miliarda dolarów. Niestety moment sprzedaży przypadł na czas, gdy ceny złota były na poziomach najniższych od dwudziestu lat, dlatego też operację nazywa się „Brown Bottom”. W chwili ogłoszenia decyzji o sprzedaży (7 maja 1999) cena złota wynosiła 282 dolary/uncję. Decyzja ta sprawiła, że cena kruszcu spadła, a wielu traderów zajmowało krótkie pozycje. Ostatecznie średnia cena sprzedaży wyniosła 275 dolarów za uncję.