Dwa słupki Collinsa

Co jakiś czas, jak obiecałem, będę wracał do pomysłów na strategie podpatrzone w książce Arta Collinsa, którą recenzowałem kilka miesięcy temu jako interesujący punkt wyjścia do wykorzystania niebanalnych i przede wszystkim prostych pomysłów zdobycia przewagi na rynku.

Ten wpis będzie miał nieco inny charakter gdyż zakładam, że powinien być to głos w dyskusji. Poza tym obiecałem na wykładzie w Kołobrzegu pokazać siłę zmian zachodzących na rynkach.

Collins w jednym z rozdziałów wyprowadza pomysł na swoją strategię z najprostszego chyba z możliwych układów: położenia względem siebie dwóch kolejnych słupków czyli zależności pomiędzy dwiema sesjami (ale można to rozciągnąć oczywiście na słupki tygodniowe czy miesięczne). Założył on mianowicie, że jeśli sesja dzisiejsza kończy się wzrostami to dzień później inwestorzy urealniają swoje oczekiwania i dokonuje się korekta, a podobny i symetryczny mechanizm działa po sesji spadkowej.

Test banalnie prostego systemiku polegał więc na zajęciu krótkiej pozycji w kontrakcie terminowym na otwarciu sesji kolejnej po sesji wzrostowej i zamknięciu pozycji na koniec jej koniec oraz na kupnie otwarcia rynku dzień po sesji spadkowej (również zamykamy na jej zakończenie).

Zaznaczyłem ową taktykę dość wybiórczo na poniższym rysunku dla większej jasności:

Rys. 1 Ilustracja strategii kupna rynku na otwarciu dzień po sesji spadkowej i sprzedaży krótkiej dzień po sesji wzrostowej.

Poniżej wybrane wyniki, które w książce Collins podaje dla testów kontraktów terminowych za lata (to ważne) 2001-2005, bez uwzględnienia prowizji i poślizgów, 1 kontrakt w grze każdorazowo :

Duży kontrakt na S&P500

zysk $ 158 338

trafność: 53,26%

maksymalny zjazd kapitału : $ 58 350

Duży kontrakt na NASD

zysk $ 147 950

trafność: 50,91%

maksymalny zjazd kapitału: $ 52 450

W zasadzie wyniki dla reszty rynków czyli kilku walut i obligacji są ujemne. Nie o to tutaj jednak chodzi ponieważ w dalszej części autor dodaje filtr by wyniki poprawić. Ja natomiast chciałbym zwrócić koniecznie uwagę na coś, czego w książce nie przeczytamy.

Wrzuciłem bowiem do programu dane dla indeksu S&P500 od 1970 roku do dziś by zbadać jak wyglądał rozkład zysków i strat dla dużo szerszego okresu. Oczywiście kontrakt to nie to samo sam indeks, ale że zwykle naśladują siebie co do kierunku (a niekoniecznie co do zakresu zmian), dlatego pozwoliłem sobie na uproszczenie symulacji do samego indeksu gdyż interesował mnie jak wspomniałem sam rozkład wyników i ich trendy. Ponieważ takie zależności dwudniowe pokazywałem tutaj w testach w przeszłości, nie zaszokował mnie raport tej strategii dla ponad 40 lat. Podzieliłem wyniki na te wynikające z krótkich pozycji – niebieska krzywa kapitału na poniższym wykresie i dla pozycji długich – odpowiednio czerwona krzywa na wykresie:

Rys 2. Krzywe kapitału dla strategi: „sprzedaj indeks S&P 500 po sesji wzrostowej-kup po spadkowej” za lata 1970-2011

Jak czytać te rozkłady? Otóż do 2000 roku obie pozycje generowały koncertowo wręcz regularne straty (!) co oznacza, że to strategia odwrotna działała czyli kupno rynku dzień po wzrostach i sprzedaż dzień po spadkach. Rewolucyjna wręcz zmiana zaszła na przełomie wieków i od 2000 roku to strategia Collinsa zaczyna o dziwo być efektywna. Obie krzywe kapitału pną się wówczas do góry i to wyszło w jego testach (które zaczęły się dla danych na prawo od pionowej linii fioletowej na obrazku). Jak widać dużo zyskowniejsza stała się strategia kupna rynku dzień po spadkach, ale  obie od dekady przynoszą w sumie zyski.

Co o tym myśleć?

Nie po raz pierwszy pokazuję na podstawie testów, że od początku tego stulecia rynek doznał wstrząsającej metamorfozy. Gracze jako grupa zmienili taktykę o 180 stopni. Przyczyn jest wiele – od ustawienia w 1999 pierwszych algorytmów szybkich częstotliwości (HFT) przez powstanie nowych instrumentów i wejście detalu na forex, po udostępnienie i rozwój elektronicznych platform obrotu.

Collins oczywiście wiedział doskonale jaka zmiana zaszła. Ponieważ jego czytelnicy to komputerowi systemowcy więc liczył na to, że sami przetestują proponowane strategie na szerokich plikach danych, do czego sam zachęca. On większość testów robi tylko dla wspomnianych pięciu lat. W zasadzie przy tego rodzaju fundamentalnej zmianie testy na danych sprzed 2000 roku przyniosłyby całkowicie mylące wyniki dla wielu systemów (a grający na bazie danych sprzed 2000 r. ponieśli dotkliwe straty w tej dekadzie). Owszem, pewnie mógł zwrócić czytelnikom na to uwagę ale liczył na ich inteligencję i kompetencje, poza tym promował sposoby budowania przewagi a nie ich wyniki w zamierzchłej przeszłości.

To doświadczenie ważne nie tylko dla systemowców. Oni jednak najszybciej tego typu zmiany mają szansę odkryć…

–Kat—