Ferrari vs Tesla

Przepraszam za tytuł rodem z poradnika dla kierowców, których nie stać na żaden z samochodów, ale kiedy w DM BOŚ uruchomiliśmy usługę dostępu do rynków zagranicznych dla klientów indywidualnych (Bossa Zagranica), w pewnym momencie reklamowaliśmy się między innymi możliwością zakupu debiutujących na rynku akcji spółki Ferarri. Odwołując się do poczucia humoru naszych klientów krzyczeliśmy „Kup sobie Ferrari”, więc na blogu podążamy wytartą ścieżką licząc na stałą obecność dobrego humoru.

Pamiętam, że nie żyjący już szef Fiata, pytany o debiut rynkowy akcji Ferrari, powiedział z pełnym przekonaniem, iż akcje sprzedadzą się w 15 minut. Później Ferrari spadło z radarów inwestorów, a emocje ogniskowały się wokół Tesli. Ferrari, z ryczącymi silnikami spalinowymi, jawiło się jako towar z innej dekady, a Tesla jako przyszłość świata. Osobiście nigdy nie podzielałem miłości do Tesli jako spółki, mając przekonanie, iż wcześniej czy później niemiecki i japoński przemysł motoryzacyjny dogoni Teslę. Polskie ambicje na tym polu pomijamy milczeniem, jak również projekt Arrinera, który był bohaterem notek, ale nie odnotowaliśmy, iż nie zabrakło tam wejścia w mody na elekryki i… kryptowaluty (GZ temat dla Ciebie!). Nie zmieniam zdania na ten temat – dalej oczekuję wygranej klasycznych producentów samochodów po zmianie technologicznej, choć nie ukrywam sympatii dla rozmachu Elona Muska na wszystkich polach i naprawdę sympatyzuję również z sukcesem Tesli.

Miało być jednak o Ferrari. Tak się składa, iż zarówno Tesla, jak i Ferrari debiutowały na rynku nie przed wieloma dekadami, ale na przestrzeni ostatnich 10 lat. Tesla w 2010 roku, a Ferrari w 2015 roku. Ktoś, kto kupił akcje Tesli w okolicach 20 USD, a miał sporo czasu na zakup, gdyż spółka długo zbierała się do lotu, mógł cieszyć się wzrostem do 200 USD. Problem w tym, iż spółka zaczęła produkcję dopiero w 2015 roku, więc wcześniej kupowało się nadzieję. Późniejsze wejście wystawiało na próbę najbardziej wierzących. Podwojenie wartości akcji do blisko 400 USD wiązało się z koniecznością akceptowania mocnych obsunięć, by wreszcie akcje znalazły się w trendzie bocznym, w którym brak dywidendy i wysoka zmienność wymagały dużych pokładów wiary w przyszłość cen akcji.

Akcje Tesla i Ferrari od momentu debiutu rynkowego.

W przypadku akcji Ferrari – notowanych w USA – było bardziej klasycznie. Debiut w okolicach 50 USD, cofnięcie po debiucie i późniejszy trend wzrostowy pozwoliły na wzrost do 150 USD. Później akcje zanotowały spadek do 100 USD. Dynamika cofnięcia jest zatem adekwatna do wcześniejszych wzrostów, ale mimo tego, od momentu debiutu akcje Ferrari są droższe o ponad 100 procent, gdy w tym samym czasie akcje Tesli – od momentu rozpoczęcia sprzedaży – zyskują połowę mniej. Ferrari zadebiutowało na rynku w październiku 2015 roku, więc akcje są dostępne przez trzy lata i kilka miesięcy, co daje średnią roczną większą niż 30 procent. Gdy w tym samym czasie Tesla, z 50-procentowym wzrostem już nie imponuje równą siłą, a porównana z indeksem S&P500 zyskuje niewiele więcej niż rynek, który oferuje znacznie mniejszą zmienność i mniejsze bóle głowy.

Akcje Tesla i Ferrari od momentu debiutu rynkowego akcji Ferrari.

Ciekawostką jest to, iż Tesla to produkt coraz bardziej masowy, operujący produkcją opiewającą na setki tysięcy sztuk, gdy Ferrari produkuje rocznie mniej niż 9000 sztuk pojazdów. Docelowo Tesla ma ambicję zmienić motoryzację i być nowym graczem o skali światowej, gdy Ferrari zawsze będzie raczej marką luksusową z butikową właściwie liczbą sprzedanych samochodów. Nie przeszkadza to jednak już dziś płacić dywidendy, oczywiście wymuszanej przez większych udziałowców, gdy Tesla jest ciągle tematem raczej rozwojowym niż spółką o ustabilizowanej pozycji finansowej. Każdy, kto ma akcje Tesli ma wątpliwości, co do sytuacji fundamentalnej i zyskowności całości biznesu w perspektywie kilku lat oraz wzrostu cen obsługi zadłużenia.

Oczywiście Tesli warto kibicować z racji radykalniej zmiany, jakiej dokonała w mentalności kierowców produkując samochody i budując infrastrukturę do globalnej zmiany przyzwyczajeń. Rewolucja wydaje się już przesądzona i wszystko wskazuje na to, że w perspektywie dekady samochody z silnikiem spalinowym będą traciły na znaczeniu. Mimo wszystko nie stawiałbym na przegranej pozycji producentów takich, jak Ferrari. Zachęcony sukcesem rynkowym Ferrari do debiutu szykuje się Aston Martin, który może nie ma tej siły rażenia w nazwie, co Ferrari i nie jest tak rozpoznawalny, ale samochód Jamesa Bonda oglądany przez pryzmat inwestycji może być równie ciekawym tematem, jak reklamowane przez Bossę Zagranica Ferrari. Zwyczajnie, niszowe tematy okazują czasami płacić lepiej niż śledzone przez wszystkich.