Ukryta hossa

Do pobicia historycznego rekordu na indeksie szerokiego rynku (WIG) brakuje zaledwie czterech procent. Tymczasem nieco ponad tydzień temu nowy szczyt ustanowił indeks małych spółek sWIG80. Mam wrażenie, że ten fakt przeszedł nieco niezauważony, tak jakby niewielu obserwatorów rynku interesowało się tymi osiemdziesięcioma spółkami.

Przygotowując się w ubiegłym tygodniu do debaty zorganizowanej przez Parkiet „Co dalej z tą hossą?” moją uwagę zwróciło jednak coś zupełnie innego, a nie tylko to, że sWIG80 ustanowił rekord wszech czasów, który przeszedł bez echa. Od początku roku 2023 indeks zyskał ponad dwadzieścia pięć procent. Od dołka w październiku 2022 ponad czterdzieści procent. Szybko zerknąłem przed programem na główne spółki z tego indeksu – pierwszą piątkę i zacząłem się zastanawiać – „gdzie ta hhossa jest?”. Czym ona jest robiona, skoro najważniejsze firmy wchodzące w skład tego indeksu raczej nie odzwierciedlają zachowania całości.

Spójrzmy więc nieco głębiej. Może wykres nie będzie bardzo przejrzysty, dlatego nie będziemy tworzyć barwnej „plamy” złożonej z osiemdziesięciu elementów. Zerknijmy na piętnaście pierwszych walorów. Ich łączna waga w indeksie to 39 procent. Ostatnia w tym zestawianiu z 1,5 procentowym wpływem na indeks będzie firma Enter Air SA.

Wykres przedstawia zmiany procentowe wartości piętnastu spółek oraz indeksu sWIG80 od września 2021 roku, czyli chwili, gdy indeks ustanowił poprzedni historyczny rekord. Rozkład wartości jest dość szeroki, między -41% (Amica) a +46,8 (Enter Air). Zdecydowana większość – akcje 11 spółek zyskały w tym okresie, co jednak nie oznacza, że towarzyszą indeksowi w pokonywaniu własnych rekordów.

Gdy spojrzymy na zestawienie od początku 2023 roku okaże się, że zaledwie sześć z nich miało stopę zwrotu wyższą niż indeks (Enter Air, TIM, R22, Sanok, Ferro, Echo). Na szczęście tylko trzy spółki miały wynik poniżej zera.

W takim momencie pojawia się kwestia niezmiernie ważna dla wielu inwestorów, w jaki sposób poradzić sobie z żalem, po potencjalnie gorszej inwestycji niż pokazuje to indeks (Wybierz i żałuj). Druga ważna kwestia – wciąż rozmawiamy o spółkach o niewielkiej kapitalizacji i płynności. R22, czyli firma, która w omawianym zestawie, w tym roku wzrosła najwięcej miewa sesje, podczas których wolumen obrotu nie przekracza dwóch tysięcy akcji. Niskie obroty są dobrym paliwem, gdy trwa hossa i inwestorzy stale kupują, ale stają się przekleństwem, gdy rozpoczyna się spadek i zbyt wiele osób chce przejść przez wąskie drzwi. Myślę, że wielu inwestorów pamięta hossę oraz bessę małych i średnich spółek sprzed lat. Brak płynności ciągnął kursy bardzo mocno w dół.

Sytuacja zmieniła się jednak pod koniec grudnia 2021, gdy na naszym rynku pojawił się kolejny ETF wprowadzony przez Agiofunds TFI oraz Beta Securities Poland, właśnie na sWIG80, choć w wersji dochodowej, czyli uwzględniającej dywidendy i prawa poboru – sWIG80TR. Czy te dodatkowe dochody mają znaczenie? W tej chwili sWIG80TR znajduje się osiem procent powyżej poprzedniego historycznego szczytu osiągniętego jesienią 2021.

Na wykresie porównałem przebieg obu wersji indeksu małych spółek od 2010 roku. W ciągu tych trzynastu lat z dodatkowych dochodów można było zyskać drugie tyle, co z samej zmiany ceny kursów.

Oczywiście, w naturalny sposób pojawia się pytanie, czy skoro mamy do czynienia z takim instrumentem, to nie jest to lepsza opcja, niż wybór pojedynczych spółek.  Płynność jest zapewniana przez animatora; znika problem „żalu” po wyborze gorszej opcji; nie ma problemu z wyszukiwaniem spółek płacących dywidendy.

No i najważniejsze pytanie, które od czasu do czasu się pojawia, ale to zasługuje już na zupełnie inną notkę – czy ETF-y nie prowadzą przypadkiem do zmiany sił na rynku, jako główni akcjonariusze. Aktualnie aktywa tego funduszu to ledwie 40 mln złotych, ale co będzie, gdy zaczną rosnąć? Czy będą siłą popytową, kiedy inwestorzy „pokochają” dany indeks?