Kupowanie dołków, część 1

Strategia kupowania dołków zawsze była popularna, choć obrosła wieloma mitami i legendami, z którymi warto się zmierzyć.

Z obliczeń BofA (Bank od America), który produkuje hurtowo oryginalne i ciekawe statystyki krążące po mediach finansowych, wynika, że systematyczna strategia wykupywania dołków przeżywa obecnie swój renesans. A ja, jako niezmienny miłośnik wszelkich statystyk i ilościowych metod, z przyjemnością tego rodzaju tezy analizuję, testuję lub nawet wprowadzam w życie. I to ostatnie skusiło mnie do napisania tego tekstu, w właściwie kilku tekstów w małym cyklu, w których pokażę kilka praktycznych statystyk, korelacji i porad z nimi związanych.

Czym jest strategia „Kup dołek”? No i właśnie – paradoksalnie tego precyzyjnie nie da się określić. A na dodatek każdy inwestor może rozumieć i praktykować to na inny sposób. Generalnie wiadomo o co chodzi: kiedy kurs spada, robiąc korektę w dowolnym trendzie wzrostowym, pojawia się okazja na kupno przecenionych aktywów. I przy tym gramy nadal z trendem, ponieważ oczekujemy powrotu do wzrostów, które chwilowo dostały zadyszki.

Nie ma znaczenia czy jesteś inwestorem/traderem technicznym, intuicyjnym czy jakimkolwiek innym, zawsze bez trudu ustalisz że są jakieś spadki korygujące trend i znajdziesz moment, by pod nie się podpiąć. Pytanie czy masz ochotę? I pomysł jak tym zarządzać w kwestii ryzyka gdyby poszło coś nie tak? Albo czy nie działasz wbrew temu, co mówi rynek? I to nie są pytania oderwane od giełdowej rzeczywistości, ponieważ wbrew pozorom takie kupowanie dołków rodzi całkiem sporo kwestii innego rodzaju niż tylko sam nagi optymizm, że ponownie wzrośnie i tyle.

Te najważniejsze dylematy z tym związane podzieliłem na 5 poniższych kategorii:

   1.    Nie łap spadających noży

W zasadzie to stare powiedzenie dotyczy przede wszystkim gwałtownie spadających kursów, wręcz nawet krachu czy bessy, ale przecież nie wiemy nigdy, czy aktualna korekta właśnie nie jest wstępem do czegoś takiego. Łapanie noża jak wiadomo kończy się krwawieniem i to samo dotyczy rachunków tych, którzy chcą skorzystać z mniej lub bardziej gwałtownych przecen.

Ale mieści się to nadal choćby w obrębie wielu znanych strategii antytrendowych opisywanych w poradnikach, nie jest więc aż tak krańcowo nieracjonalnym przedsięwzięciem. Wymaga jednak uprzedniego zaplanowania oraz ustalenia strategii zarządzania ryzykiem i wielkością pozycji, więc spadający nóż aż tak mocno wówczas nie boli.

Inna kategoria to wszelkiej maści uśredniający stratną pozycję, dla których dodawanie jeszcze więcej w coraz głębszym dole to raj, więc nożem tną się coraz boleśniej.

Szczególnym rodzajem „łapaczy noży” są inwestorzy hołdujący zasadzie inwestowania w wartość, czyli spółka mocno przeceniona w relacji do wartości to świetna okazja, bez względu na to, ile jeszcze spadnie. Tu nie mówi się o nożach i ryzyku niemal wcale, co najwyżej o urealnieniu wartości.

Punkt oceny dołka zależy więc od wyboru filozofii inwestycyjnej.

  2.    Tanieje nie bez powodu

Podpowiedzią do pytania pierwszego może być Analiza fundamentalna, która pomoże ustalić, czy spadek jest tylko przejściowym cenowym impulsem, czy ma jednak głębsze podstawy w fundamentach spółki, waluty, towaru czy całego rynku objętego indeksem. Nie każdy jednak zajmuje się badaniem fundamentów, ale też nie każdy potrzebuje uzasadnienia dla tego, co dzieje się na rynku. Niektórym wystarczy sam spadek bez pytania o źródła.

   3.    Percepcja inwestorów i jej następstwa

To zbadane już naukowo, że inwestorzy często deklarują chęć zakupu korekt, ale jak do nich już dochodzi, nagle robi się pusto w karnetach zleceń. To wina naszych ewolucyjnych zachowań i niedoskonałej percepcji. Gdy coś spada w cenie zaczynamy traktować to jak mniej wartościowe i odwracamy się od tego wbrew wcześniejszym deklaracjom. Gdy jednak coś rośnie, choćby już nieracjonalnie wysoko, nasz mózg sam podpowiada, że to musi być dobre i w jakiś sposób wartościowe, skoro wszyscy kupują.

A przecież jeśli posłuchać W. Buffetta, to przecież giełdowa logika działa w sposób zupełnie przeciwny. To przecież on sugeruje by być chciwym, gdy inni się boją lub też podpowiada:

Parafrazując przy okazji Gordona Gekko: „Dołek is good”.

   4.    Ustalenie dna

NIE istnieje metoda żadnego typu, która pozwoli nam przewidzieć jak głęboko spadek obecny zabrnie, jak duży będzie to dołek, jak długo potrwa, czy może nie będzie już dołkiem a bessą. Kupując mamy nadzieję, że dołek ten okaże się niewielki, ale to może być jedynie pobożne życzenie, ponieważ kurs może zejść dużo niżej niż nasz próg bólu i/lub wielkość portfela.

Trzymać, choć boli, czy zamykać ze stratą? Nie ma dobrej odpowiedzi, poza metodą użycia stop-lossa ustalonego z góry i definitywnie realizowanego w razie konieczności. Albo schowania głęboko hasła do aplikacji transakcyjnej i nie oglądania notowań przez dłuższy czas, o ile w portfelu nie posiada się lewarowanych pozycji.

Możemy jedynie szacować, że w każdym trendzie wzrostowym pojawia się szereg korekt spadkowych, których dołki najczęściej nie schodzą poniżej dołków wcześniejszych. Spadek większy to już alarm. Można jednak wzorem Buffetta po prostu każde spadki traktować jako super okazję, niezależnie od tego jako głęboko sięgną. Odbicia i tak kiedyś przyjdą, w końcu kupujemy teoretycznie gdzieś tam poniżej wartości.

   5.    Moment wejścia w korektę

Metody są zasadniczo dwie:

a/ Gdy kurs jeszcze spada

b/ Gdy kurs już zaczyna rosnąć po odbiciu.

W tym drugim przypadku nigdy nie mamy pewności, że to BYŁ dołek, ale jak rośnie, to przynajmniej nasze odczucia pojawiają się w takim kontekście, jak opisałem w pkt 3 wyżej, czyli drożejące jest wartościowsze.

Nie istnieje jedna, najlepsza metoda by ustalić ten optymalny moment kupna. Można jednak kapitał podzielić i wydawać go na raty, i przed i po dołku. Można też poczynić pewne statystyczne ustalenia, które będą w jakimś sensie podpowiedzią i drogowskazem. I to tym właśnie zajmę w jakiejś mikroskali w kolejnym wpisie.

I powieszę na twitterze sondę, która popularność kupowania dołków zmierzy.

—kat—