Od edukacji do zarabiania, część 2

W ślad za zapowiedzią z poprzedniej części, poniżej ułożyłem mały katalog realnych powodów, z powodu których traderzy tracą na rynku forex.

Zanim jednak przejdę do konkretów, 4 uwagi wstępne:

  a. Wymienione niżej powody strat dotyczą z założenia rynku forex, bo od tego zaczęła się cała dyskusja, ale są one w wielu miejscach zbieżne dla pozostałych rynków, w tym akcyjnych. Różnić się mogą w zakresie skali, implikacji, niektórych detali itp

  b. Katalog ten oparłem na statystykach, obserwacjach, rozmowach i pracach z traderami, własnych doświadczeniach, dyskusji na forach.

  c. Ponieważ problemem wyjściowym było przełożenie skuteczności edukacji na wyniki inwestycyjne na forex, dlatego każdy z problemów odniosę właśnie do kwestii edukacji.

  d. Nie wymieniam niżej powodów w jakiejś konkretnej hierarchii ważności, kolejność dobrałem subiektywnie we własnej skali.

Ponieważ materiału jest sporo, a chciałbym go omówić solidnie, dlatego podzieliłem całość na 2 części, pierwsza poniżej, druga – w kolejnym wpisie.

     ***

Najważniejsze powody generowania strat przez inwestorów forexowych

1. Hodowanie strat, czyli brak spójnego systemu zarządzania ryzykiem

Kiedy transakcja zanurzy się w straty wielu traderów utrzymuje ją tak długo, aż kurs zawróci do poziomu otwarcia pozycji. Na rynku bez wyraźnych trendów taka taktyka może się sprawdzać, co generuje wykształcenie nawyku, który staje się groźny, gdy ruch kursu przeciwny do zajętej pozycji rozwija się  tygodniami lub latami o duże zasięgi. Finałem jest margin call, czyli wezwanie do uzupełnienia depozytu, a w razie niemożliwości uzupełnienia kończy się permanentną utratą kapitału.

Takie podejście wydaje się w miarę bezpieczne na rynku akcji, na którym spółki często, choć nie zawsze, wychodzą z bessy czy głębszych korekt, a przy tym straty rozlicza się tylko na papierze, a nie codziennym odpisem z depozytu. Na lewarowanym rynku forex utrzymywanie takiej pozycji kończy się utratą kapitału w dość wielu przypadkach, tym szybciej im wyższy lewar i wielkość pozycji.

To zjawisko najprościej można zbadać za pomocą statystyk. Już kiedyś opisywałem je tutaj w przeszłości, więc tylko podam -> link. Proporcje mogły się nieco zmienić od tamtego czasu, ale samo zjawisko nie ustaje.

To NIE jest działanie zalecane w jakikolwiek sposób w materiałach edukacyjnych traktujących o rynkach lewarowanych. To praktyka wyniesiona z rynku akcji, czerpiąca choćby z mądrości W. Buffetta, który twierdzi, że „kupuje akcje na zawsze”, więc bessy go nie przejmują. Na rynkach derywatów taka strategia ma krótkie nogi.

2. Brak wyraźnie zdefiniowanej przewagi

Traderzy, którzy nie wahają się używać jednak stop-lossa w ramach zarządzania ryzykiem, mają często problem ze zbilansowaniem sumy transakcji stratnych z zyskownymi, czyli z osiągnięciem pozytywnej wartości oczekiwanej. Ona to bowiem stanowi matematyczny wyraz przewagi rynkowej. Chodzi najprościej rzecz ujmując o systematyczne działanie w ramach przetestowanej wcześniej strategii, która daje możliwość przeciągnięcia szans na swoją stronę w ciągu transakcji stratnych i zyskownych.

Taka strategia obejmuje przynajmniej 3 jasno zdefiniowane kryteria: wejścia na pozycję, kasowanie zysków oraz ucinanie strat. Np. kup gdy średnia X przetnie od dołu średnią Y, sprzedaj lub zajmij krótką pozycję gdy zajdzie odwrotna sytuacja, czyli średnia X przetnie Y od góry.

Z moich rozmów i z pracą z traderami wychodzą w tym zakresie następujące problemy:

– strategia nie została wcześniej dostatecznie sprawdzona na danych historycznych, nie posiada więc udokumentowanej przewagi, prowadzi więc do strat, ponieważ to nie zysk jest w większości z nich wartością domyślną,

– strategia działała, ale rynek zmienił się na tyle (czasowo lub trwale), że działać przestała,

– strategia była oparta na przeoptymalizowanych parametrach, działała zyskownie w testach, ale już nie w realu,

– strategia opiera się na intuicyjnych założeniach, czyli jej skuteczności nie można sprawdzić w inny, rzetelny sposób, jak tylko w realnej grze; niestety często z opłakanymi skutkami,

– strategia jest stosowana losowo, czyli rozkład zysków i strat w jej realizacji różni się od realnej przewagi, którą można osiągnąć przy zdyscyplinowanym jej wykonywaniu,

– strategia ma dość mgliste założenia, jest zmieniana ad hoc i dopasowywana, bądź też zamieniana na inną bez racjonalnego powodu,

– próba implementacji strategii podpatrzonych u innych bez świadomości lub sprawdzenia ich realnej przewagi, czyli skuteczności działania,

– strategii nie ma wcale, są jedynie jakieś szczątkowe założenia typu „tam wyszła jakaś formacja”, „tu się wskaźnik wybił”.

Nie znam edukacyjnych poradników, które zalecają trading bez przygotowania solidnej strategii. Owszem, istnieje wiele poradników, które fałszywie zakładają, że samo wejście na pozycję wystarczy za całą strategię. W praniu najczęściej okazuje się, że to iluzja.

3. Przelewarowanie, zbyt duża wielkość pozycji

Pozycja otwarta w nadmiernej wielkości w porównaniu do posiadanego kapitału potrafi zrujnować nawet dobrze działającą strategię jednym złym wejściem. Tym bardziej dotyczy to przypadków, gdy porządnej strategii brak. Czasem wystarczy luka weekendowa, innym razem gwałtowniejszy ruch przeciwny by zdetonować taki rachunek. Lewar bardzo łatwo skłania do przesadzenia z pozycją, nie bez powodu to właśnie w jego wielkość zaatakowały regulacje europejskie.

Nadmierna wielkość pozycji jest dość łatwa do wyczucia przez samych traderów. Generuje wprawdzie skok adrenaliny, ale z drugiej strony wprowadza mocne napięcia emocjonalne, kłopoty ze snem i normalnymi funkcjami życiowymi.

Wielkość pozycji to jeden z nadrzędnych wątków w edukacyjnych materiałach. Inwestorzy w takim razie albo to ignorują, albo źle się do tego tematu zabierają.

CDN

—kat—