Trader – ekspert w wielu wymiarach, część 4

Czwartą profesją, w której choćby minimalną biegłość poruszania się musi nabyć trader, jest nie kto inny jak:

                            Coach

I można w tym wypadku rozumieć to dwojako:

      1. Jako ekspert od rozwoju osobistego

      2. Jako trener, w tym wypadku siebie samego

Nie są oba bowiem tożsame, choć leżą blisko siebie. Nie będę ich sztucznie oddzielał, ważne jest to, co w takim coachingu należy osiągnąć. Wymienię podstawowe choćby kwestie:

   – poprawne ustalanie celów, które mamy zamiar osiągnąć,

   – motywowanie w ich realizacji na każdym poziomie,

 – poszukiwanie i przysposobienie wszelkich zasobów do ich realizacji, w tym zasobów personalnych (umiejętności, kompetencje, słabe/złe strony),

   – wszechstronna ocena osiągnięć,

   – pomoc w doskonaleniu, edukacji, rozwijaniu potencjału, odkrywania talentów,

  – odkrywanie błędów i przyczyn porażek, poszukiwanie ich źródeł i sposób naprawy,

  – monitoring poprawności bieżących działań, informacje zwrotne,

  – korygowanie złych nawyków,

  – pomoc w sytuacjach kryzysowych.

Trading to działanie zorientowane na wymierny wynik, jak po angielsku określa się fachowo: performance activity. Co więcej, wynik musi być pozytywny w długim okresie czasu, żeby miało to sens.

W takim razie to nieco trudniejsze zadanie w porównaniu do pokrewnych aktywności, jak np. w sporcie. Tam można zawodowo zajmować się tym bez osiągania czołowych lokat, a wręcz okupując ogony, dopóki przynajmniej ktoś za to płaci (stypendia, sponsorzy). W tradingu sami sobie płacimy, więc brak zysków oznacza brak sensu zajmowania się tym. Nie musimy być wcale najlepsi, ale musimy celować w pewne minimum osiągania dodatnich wyników.

Szczęśliwi więc ci, którzy mają do dyspozycji jak w sporcie jakiegoś opiekuna, który nieustannie pomaga w realizacji wyżej wypisanych zadań. To znacznie skraca czas nauki, podnosi efektywność, a przede wszystkim z większym prawdopodobieństwem prowadzi do najważniejszego – osiągania zyskowności, co w świecie giełdowego tradingu nie jest ani trochę oczywiste, jeśli wziąć pod uwagę 90%+ odsetek rezygnujących.

No i zaczynają się schody. Nie dość, że takich coachów ze świecą szukać, to jeszcze mało kto z nich korzysta, albo czuje taką potrzebę lub stać go na to. Siłą rzeczy zdecydowana większość z nas musi stać się sama dla siebie swego rodzaju coachem. Bez posiadania stosownych umiejętności i wiedzy to zadanie wielce karkołomne. Niemożliwe wręcz, stąd między innymi taki wysoki odsetek rezygnujących pod wpływem strat.

Coach nie musi być super-traderem, jego zadania leżą nieco poza tym, bliżej mu może do psychoterapeuty. Ale w tej branży to dość trudna sprawa, bo i przedmiot specyficzny. Dużo częściej zdarza się więc znaleźć mentora, który z kolei świetnie ogarnia sprawy zarabiania, ale dużo gorzej pracę z człowiekiem w sensie pomocy w odkrywaniu się, doskonaleniu i motywowaniu.

Sprawy też nie załatwi tzw. coaching zbiorowy, czyli spotkania szkoleniowe w większych grupach. To z reguły czysty marketing, a prawdziwy coaching to indywidualna praca z uwzględnieniem możliwości osobniczych, które różnią się zwykle między ludźmi.

Chcąc nie chcąc musimy stać się dla siebie w miarę jak najlepszymi coachami. W jaki sposób? Nie istnieje dobra droga kiedy większość z wchodzących do tej branży nie ma o coachingu pojęcia, o efektywnym tradingu tym bardziej.

Co więc zostaje? Kilka możliwości, które nie gwarantują jeszcze sukcesu, ale mogą pomóc:

– nieustanne, świadome praktykowanie tradingu otoczone nieustannym monitorowaniem i oceną wszystkich procesów, wyciąganiem wniosków, poszukiwaniem nowych rozwiązań, obserwacją siebie,

– efektywne prowadzenia dziennika, w którym nie tylko powinny znaleźć się transakcje, lecz przede wszystkim kronika samorozwoju,

– podglądanie najlepszych, czyli tych, których sukcesy są w jakiś sposób udokumentowane,

– zaglądnięcie do poradników, zarówno tych dla coachów, jak i motywacyjnych, samorozwojowych,

– poszukanie mentora, a nie szkoleniowca,

– wymiana wiedzy z innymi, ale ponownie tylko z tymi, którzy mogą się czymś pochwalić; nie jest tym niestety udział w grupach i forach publicznych, gdzie często można uwstecznić się jeszcze bardziej.

CDN

—kat–