Mali poza orbitą zainteresowań

Minął krótki czas od chwili, gdy wspominałem naszą niewidzialną hossę na rynku. W ciągu minionych dwóch tygodni wiele się nie zmieniło w poziomach zarówno indeksu WIG, jak i WIG20. Pojedyncze spółki co chwilę ogłaszają roczne (lub wieloletnie) maksima. W tym obrazie jest jednak jeszcze jeden element, który budzi moją ciekawość już od wielu miesięcy. Chodzi o zachowanie się „drobnicy”. Może to niezbyt ładne określenie na spółki skupione w sWIG80, ale faktem jest, że przez lata (zanim pojawił się NewConnect) w indeksie tym znajdowały się przedsiębiorstwa z gorszej ligi. Mniej znane, o mniejszej kapitalizacji, nierzadko z większymi kłopotami. Raj dla lubiących ryzyko.

Podczas hossy w latach 2002-2007 indeks małych spółek wzrósł ponad 1500 procent, podczas gdy WIG20 zaledwie 300. Zgodnie z koncepcją niektórych analityków technicznych to właśnie ten rodzaj spółek przyciąga do siebie inwestorów w ostatniej, najbardziej dynamicznej fazie rynku byka. Gdy wiele przedsiębiorstw jest już wycenionych ponad miarę, gdy nie widzi się zbyt dużego w nich potencjału to właśnie w tę stronę zwracają się oczy wielu inwestorów i spekulantów (często niedzielnych). W stronę spółek, które jeszcze nie zostały docenione. A często nie zostały docenione, bo najzwyczajniej w świecie nie ma czego doceniać – kłopoty, bliskie bankructwa, nieudane biznesy. Coś co w fazie relatywnego rozsądku tłumu jest wadą, nagle zaczyna być postrzegane jako potencjał.

Część biznesów dość szybko rozumie zasady gry, w której przyszło grać i stara się ten potencjał wykorzystać. Zmieniając nazwy, ogłaszając zmianę strategii, snując plany w rodzaju „kiedyś znajdziemy się w WIG20”. Publiczność złakniona świeżej krwi rzuca się na te plany bez refleksji, bez zastrzeżeń. A może nawet nie. Może nawet ma świadomość tego, że to tylko bańki i złudzenia, ale ma nadzieję, że „gra w większego głupca” się opłaci. Że niedługo znajdzie się większy głupiec, który od nich te akcje odkupi. Oczywiście po wyższych cenach.

Póki co, nie ma obawy. Nie jesteśmy w tej fazie. Indeks sWIG80 zyskał w tym roku 6 procent, co na tle dwudziestopięcioprocentowego wzrostu WIG20 jest wynikiem co najmniej żałosnym.

Co więcej w ostatnich pięciu miesiącach trudno mówić, że indeks znajduje się choćby w stagnacji. Mamy raczej powolne osuwanie się w wyniku którego indeks stracił od szczytu już 8 procent, zabierając tym samym połowę wiosennej fali wzrostowej. Mimo tego, że w pierwszej dziesiątce indeksu sześć spółek jest wyżej niż na początku roku (choć tylko trzy nadal rosną) nie wygląda to, jakby te spółki miały przyciągnąć szybko do siebie kapitał.