Jednooki król

W powszechnym mniemaniu rynki finansowe zdają się mieć luźny związek z realnym życiem ludzi. Prasa, komentatorzy i politycy robią wszystko, by wmówić światu, iż ceny aktywów napędzane są głównie przez działania spekulantów i zwyczajnie trzeba to wszystko ignorować.

Jeśli jednak przyjrzeć się wydarzeniom, w momentach naprawdę mocnych przesileń gospodarczych, to okazuje, iż kryzys – przez który tu rozumiem spadek zaufania inwestorów do jakiegoś rynku – bardzo szybko przekłada się na pewne segmenty rzeczywistości. Dziś, jak w laboratorium, widać to po Rosji i słabości rubla. Ucieczka inwestorów od rosyjskich aktywów i pikująca wartość waluty spowodowały, iż w bardzo odległym od Londynu i Nowego Jorku miejscu, radykalnie wzrosła cen usług, dla których w Polsce nie mamy ładnego słowa.

W skrócie rzecz ujmując, w Murmańsku korzystanie usług pań – może również panów, agencje milczą na ten temat – świadczących najstarszy serwis świata, wzrosło o 40 procent. Przypadkowo oczywiście, blisko 40 procent wynosi tegoroczna strata rubla do dolara. BBC donosi, iż murmańskie panie do towarzystwa postanowiły powiązać koszty własnych usług z wyceną dolara, co w slangu rynkowym nazywamy pegiem. Jak widać, rynek potrafi wymusi nałożenie pega na instytucję tak szanowaną, jak szwajcarski bank centralny i tak mało szanowaną, jak damsko-męskie łagodzenie obojętności wszechświata.

Inaczej mówiąc, rynek kolejny raz przypomina, iż można żyć w przekonaniu o iluzoryczności oraz małej wadze dealerów i maklerów, ale raczej wcześniej niż później ignorowanie tego smoka odbije się czkawką. Odważę się na tezę, iż czkawka będzie tym większa, im większa będzie wielkość czarnych chmur, jakie zbiorą się nad pewnym fragmentem rynkowego pejzażu i im dalej od centrum oddalone jest miejsce, w którym przyszło przeżyć deszcz zwątpienia. Kryzys rosyjskiego rubla wydaje się wywołany wyjątkowymi wydarzeniami, ale skala i dynamika przeceny waluty nie różni się znacząco od spadku złotego w 2008 roku.

Naprawdę obecne zamieszanie wokół Rosji i rynków surowcowych wskazuje, iż każdy człowiek mieszkający i żyjący na peryferiach inwestycyjnego świata powinien część własnych oszczędności trzymać w koszyku walut rezerwowych, jak dolar, euro czy frank szwajcarski i nie zawracać sobie głowy teoriami np. o upadku dolara. Równie dobrym pomysłem jest inwestowanie w akcje spółek zagranicznych, bo jak to mówią, w kraju ślepców jednooki jest królem. W sposób specyficzny przypomina o tym dziś Murmańsk, a jutro przypomni inne miasto, do którego dotrze zwątpienie centrum świata. Zwyczajnie, bycie mieszkańcem kolonii zmusza do sięgania po inne strategie niż bycie mieszkańcem metropolii.