O mechanizmach rynkowych

Dekret nr 6102, 5 kwietnia 1933 roku
„Ja, Franklin Delano Roosevelt, (…) w obliczu utrzymującego się zagrożenia interesu narodowego (…) niniejszym zabraniam gromadzenia złotych monet i sztab oraz certyfikatów złota w granicach (…) Stanów Zjednoczonych przez osoby fizyczne, spółki, stowarzyszenia i korporacje. (…) Wszyscy ludzie są zobowiązani do dnia 1 maja 1933 roku włącznie dostarczyć do banku Rezerwy Federalnej (…) albo do dowolnej instytucji należącej do Systemu Rezerwy Federalnej wszystkie posiadane złote monety, sztaby złota i certyfikaty złota. (…) Kto umyślnie nie podporządkuje się postanowieniom niniejszego dekretu (…), może być ukarany grzywną w maksymalnej wysokości 10 000 dolarów albo (…) karą pozbawienia wolności do lat 10″
[…]
Po konfiskacie złota nadal jednak nie było odpowiedzi na pytanie, jaką wartość w stosunku do złota będzie miał dolar w handlu zagranicznym i rozliczeniach międzynarodowych. Podczas akcji konfiskaty stosowano kurs 20,67 dolara za uncję, ale po jej zakończeniu FDR przystąpił w październiku 1933 roku do kupowania złota na otwartym rynku, powoli windując jego cenę i dewaluując dolara w stosunku do złota.
Historyk Alan Meltzer opisuje sytuację, w której odziany w piżamę Roosevelt, leżąc w łóżku, wydaje urzędnikom Departamentu Skarbu polecenie, by podbili cenę złota o 21 centów, ponieważ wartość ta stanowiła trzykrotność jego szczęśliwej liczby, siódemki.”

źródło:

„Wojny walutowe. Nadejście kolejnego globalnego kryzysu” James Rickards

ebook