Rewolwerowcy kontra pistoletowcy 3

Zajmę przez moment naszych Czytelników jeszcze jedną palącą dla nas kwestią, związaną ostatnio z algorytmami tradingowymi- planowanymi podatkami od transakcji.

Za ich pomocą decydenci mają zamiar ukrócić spekulację, w której upatruje się źródeł baniek giełdowych (po części prawda), krachów i kłopotów banków a co za tym idzie – problemów gospodarek oraz budżetów narodowych. Nie chciałbym jednak zaplątać się w dyskusję co jest tu powodem czego i co z tego i owego wynika. Zagłębmy się w skutki samych podatków gdyż te nas najbardziej dotkną o ile zostaną zaaprobowane.

Być może zaskoczę wiele gorących głów, rozpalonych wizjami katastrofy po wprowadzeniu podatku typu ‘tobinowskiego’ w Europie – otóż Amerykanie w dużo większej ciszy planują zrobienie czegoś dokładnie takiego samego. Do Kongresu trafiły w grudniu 2011 dwie propozycje wprowadzenia niewielkiego podatku o wielkości 0,03% wartości transakcji akcjami i derywatami, który miałby zostać pobierany od 1 stycznia 2013 roku. Projekty uwzględniają kilka wyjątków: dla inwestorów na rynkach długu i walut (forexowcy mogą zrobić wydech 🙂 ).

Wymierzony jest nie tylko w napędzające inflację i niestabilność spekulacje na rynkach towarowych, ale przede wszystkim w ultraszybkie algorytmy o dużej częstotliwości obrotu czyli HFT. Te ostatnie bowiem żyją z setek tysięcy jednorazowych zysków o wielkości ułamka procenta, na tyle bowiem pozwala przewaga z wykorzystaniem szybszego dostępu czasowego (obrazowo określane jako wyciąganie monet sprzed pędzącego walca). Obłożenie ich podatkiem zaburzy w dużym stopniu opłacalność. Oczywiście spece od finansów ilościowych czyli ‘quants’ wymyślą nowe strategie lub znajdą nowe rynki czy rozwiązania, nie da się jednak ukryć jednak, że ten podatek stanie się dla tej branży istotną przeszkodą. O ile Kongres nie przybije jednak akceptu dla tej daniny to znaczyłoby, że lobby HFT działa skutecznie.

Co ciekawe – podatek płaciłyby wszystkie firmy i inwestorzy pochodzący z USA, nawet jeśli transakcje dokonane zostaną na rynkach innych niż amerykańskie. Łatwo sobie wyobrazić, że ten spekulacyjny kapitał będzie być może zmuszony do zmiany narodowości.

Jednym z bezpiecznych portów równie być może stanie się Londyn, który nie ma żadnej ochoty przyłączać się do unijnych pomysłów taksowania każdej transakcji na terenie UE. Co nie dziwi jeśli spojrzeć na problem z poziomu sporego udziału londyńskiego City w światowym obrocie a więc perspektywę odpływu inwestorów i spadek zysków. Unia nie mierzy jednak skutków za pomocą zmian płynności parkietów, ale uzyskaniem środków o wielkości kilkudziesięciu miliardów Euro, których celem ma być partycypacja branży kapitałowej w ewentualnych perturbacjach rynków i instytucji finansowych w przyszłości.

Dla nas, inwestorów indywidualnych oznaczałoby to niższe zyski (lub wyższe straty), których nie zbilansuje niższy podatek od transakcji kapitałowych płacony przez nas z PITami (z powodu wyższych kosztów uzyskania). Haracz unijny miałby być potrącany przy każdej transakcji, procentowo od jej wielkości i niezależnie od jej wyniku. Nie odczują tego niemal wcale średnio i długoterminowcy, poczuję go ja wraz z grupą często otwierających szybkie pozycje. To przy okazji strzał z biodra w kierunku algorytmów HFT, które również w Europie rosną w siłę. Sanacja Londynu byłaby dla nich pewnego rodzaju wybawieniem.

Nie jest jednak tak, że ten kapitał może sobie dowolnie fruwać po świecie między giełdami. Aby zapewnić sobie szybkość trzeba ustawić optymalnie komputer (jak najbliżej serwera giełdowego), dobudować solidną infrastrukturę, znaleźć swoją niszę do generowania zysków i mieć pewność przyzwoitej płynności. Bariery podatkowe ustawione w USA, Europie i ewentualnie Londynie wymuszą być może szybciej zmianę profilu działania czy poszukanie nowych rozwiązań niż emigrację w nieliczne, ale dogodne miejsca typu Hong Kong czy Tokio. Ot choćby przesunięcie w kierunku forexu, który w USA będzie wolny od podatku i nie jest jeszcze nadto zatłoczony. To oczywiście tylko słowne spekulacje, nie wierzę jednak, że HFT da się tak prosto uciszyć, to za daleko już ewoluowało.

Na podatku stracą również krajowe budżety, fundusze (a więc wszyscy ich uczestnicy) a także brokerzy z powodu odpływu szybkiego kapitału i przez zmniejszenie obrotów. Zyska budżet unijny. Gdyby cel był naprawdę zbożny nawet bym nie utyskiwał. A tak wolałbym sam oddać równowartość tego podatku np. Owsiakowi, nie tylko dlatego, że czuję dyskomfort kiedy pozwalamy dzielić nasze podatki urzędnikom. Ewentualnie przeżyłbym z uśmiechem gdyby te pieniądze poszły dla rzeczywiście potrzebujących. Ale męczy mnie to, że pod hasłem solidarności po raz kolejny wpieramy „hazard moralny”: te podatki mają pomagać tym instytucjom, które padną pod ciosem kolejnych krachów i kryzysów co oznacza tyle, że spory kawałek tego tortu przypadnie bankom za ciężką i niewdzięczną przecież pracę nad „nieprzewidzianymi” ryzykami.

–Kat—