Czas na pogodzenie się z rzeczywistością

Zapewne większość Państwa mała okazję śledzić wtorkowy skok na Wall Street, który w godzinę podniósł indeksy o około cztery procent wartości. Przy obecnie obserwowanej zmienności trudno mówić o zaskoczeniu, ale medialna bieżączka przykryła sygnał, który rynki wysłały europejskim politykom.

W skrócie: jeszcze we wtorek późnym popołudniem na giełdach panowała atmosfera zwątpienia, indeksy szorowały na nowych dnach trendów i nagle na rynek spadła plotka, iż europejskie rządy planują program rekapitalizacji sektora finansowego. Pstryk i skok na północ. Jak to na rynkach bywa gracze bardziej zainteresowali się samym wzrostem niż jego korzeniami i przegapili coś, co wydaje się kluczowe dla obecnej sytuacji – europejski sektor bankowy trzeba radykalnie przebudować.

Impulsem była informacja, iż belgijski bank Dexia dostanie pomoc od rządów w Brukseli i Paryżu. Tajemnicą poliszynela było, iż od miesięcy bank Dexia miał coraz większe kłopoty z pożyczaniem pieniędzy na rynku międzybankowym a około 4 mld greckich obligacji były kamieniem ciągnącym spółkę pod wodę. Jeszcze kilka lat temu informacja o pomocy rządowej dla banków byłaby przyczynkiem do sprzedaży akcji, gdy kolejnym krokiem może być nacjonalizacja, która zwykle oznacza nowe emisje akcji wypłukujące z pieniędzy obecnych akcjonariuszy.

Dziś rynek dotarł już do punktu, w którym zdaje się akceptować każdy krok, który uporządkuje zamieszanie w sektorze bankowym nawet, jeśli spora jego część zostanie znacjonalizowana. Ciekawostką jest to, iż politycy ciągle zdają się nie rozumieć sygnału, jaki wysyła rynek. Pomocy dla banku Dexia towarzyszyła standardowa śpiewka o tym, że publiczne pieniądze zostaną zwrócone a podatnicy nie poniosą uszczerbku – klasyczne blah blah w świecie, w którym nikt nie może żyć bez banków.

Nie ma wątpliwości, iż politycy znaleźli się w trudnym położeniu. Z jednej strony nie chcą pomagać bankom a z drugiej nie bardzo mieliby ochotę, żeby banki upadały lub znalazły się pod kontrolą kapitału z Azji czy Bliskiego Wschodu. Nie widać również działań, które wymusiłyby falę przejęć i połączeń wzmacniającą silnych a utylizującą słabszych. W efekcie rynek i sektor pozostaje zawieszony pomiędzy niepewną przyszłością a oczekiwaniem na krok ze strony klasy politycznej.

Przypadek banku Dexia pokazuje, że brak kroków wzmacniających banki czy zgody na dokapitalizowanie i tak zostaje przez rynek wymuszony, więc chyba czas, by klasa polityczna pogodziła się z tym, że europejski sektor bankowy czeka przemodelowanie. Najwięksi gracze staną się jeszcze więksi a mniej ostrożni w przeszłości będą musieli wypaść z rynku lub dać przejąć innym. Możliwe, że część polityków potrzebuje jeszcze jednego wstrząsu do zrozumienia przekazu, jaki wysyłają do nich rynki i obudzą się dopiero, gdy pojawi się europejski odpowiednik Lehman Brothers.

Trzy miesiące temu na blogach bossy pozwoliłem sobie na tezy, iż „kontrolowany kryzys w europejskim sektorze bankowym oznaczałby konsolidację taką, jaka miała miejsce, gdy upadł w USA Lehman Brothers […] dzięki temu kluczowe dla amerykańskiego systemu instytucje finansowe są w lepszej kondycji niż były przed kryzysem. Europa przeszła kryzys w systemie bankowym bez poważniejszej fali połączeń i akwizycji, co samo w sobie wskazuje, iż praca domowa nie została odrobiona i czkawka wraca dzisiaj, gdy rynek boi się, iż upadek Grecji zachwieje bankami”.

Po trzech miesiącach widać, że zakalec robi się coraz większy, ale chyba zaczyna się praca tam, gdzie należało skierować – w sektorze bankowym.