Najefektywniejsze układy świecowe

Słusznie zostało mi na e-mail przypomniane, że obiecałem komentarz do tych układów świec japońskich, które wyróżniają się największą trafnością. Już się poprawiam…

Wysoka trafność jakichkolwiek układów technicznych w tradingu to psychologiczna (emocjonalna) podbudowa sukcesu, pod warunkiem jednak, że stoi za nią dodatnia wartość oczekiwana (suma zysków > suma strat). Z dwóch układów o podobnej wartości oczekiwanej łatwiej jest wybrać właśnie ten o zdecydowanie wyższej trafności. Piszę to w zasadzie bardziej w oparciu o własne obserwacje niż potwierdzone, behawioralne statystyki i myślę, że z dużym prawdopodobieństwem nie mylę się.

W przypadku klasycznych świec japońskich i ich skuteczności (trafności, rozkładów zysków/strat, prawdopodobieństwa działania) dysponujemy sporym materiałem z testów na danych historycznych cen akcji notowanych w USA. Opisywałem temat dość szeroko w wątku , odwołującym się do znakomitej książki Thomasa Bulkowskiego ?Encyclopedia od Candlestick charts”. Z pewnością wielu czytelników z ciekawością pozna, których świec lub ich formacji poszukiwać na wykresach w szczególności.

Otóż rankingi tam zaprezentowane są podzielone ze względu na rodzaj rynku (hossa lub bessa) lub sposób działania (odwrót lub kontynuacja). Jest również jedna klasyfikacja generalna bez owego podziału i od niej zacznę komentarze.

Dla przypomnienia metodologia badań:
Bulkowski wyodrębnił w sumie 103 pojedyncze świece lub ich układy i przetestował na całkowitej liczbie 4,7 miliona dostępnych kursów dziennych notowań. Skuteczność w najprostszym zestawieniu liczona była dodatnim lub ujemnym zasięgiem ruchu po określonej ilości dni od powstania świecy/układu w kierunku, w którym teoria zakłada wybicie.

I oto we wspomnianej klasyfikacji generalnej autor sumował osiągi 1, 3, 5 i 10 dni po uformowaniu się świecy/układu i na tej złożonej podstawie układał ranking. Jak się okazało 2 pierwsze pozycje zajęły podobne formacje – „Uderzenie trójki spadkowej” (lider) i „Uderzenie trójki wzrostowej” (wicelider). Obie odpowiednio przedstawione na rysunkach poniżej:

Trzeba jednak wyraźnie zaznaczyć, że Samuraje podrzucili nam kukułcze jajo. Ktoś niewtajemniczony w japońskie arkana analizy wykresów mógłby z całą pewnością powiedzieć, patrząc na oba rysunki, że takie układy odwracają trend. Tymczasem owe formacje, zgodnie z przyjętym kanonem, są układami kontynuacji tendencji dominującej przed ich powstaniem! Dlatego zaznaczyłem czerwonymi strzałkami kierunki pożądanego ruchu, respektującego wielowiekową tradycję. Jednak rzeczywistość stanęła okoniem wobec tradycji – nie dość, że zdecydowanie częściej oba układy kończą trend zamiast go ciągnąć dalej po lekkim szoku cenowym, to robią to z takim impetem i regularnością jak żadna inna formacja! Być może należałoby to zadedykować panom i paniom analitykom ale dodam jedno ?ale”: jest to jedna z najrzadziej występująca formacji i w testach pojawiło się ich mniej niż 100. Są jednak statystycznie ważne.

Natomiast 3 miejsce w skuteczności zajęła formacja odwracająca wzrosty „Trzy czarne kruki” (rysunek poniżej):

I by nie tworzyć niepotrzebnych złudzeń dodam – testy były robione na danych obejmujących ceny akcji, których ruchy nie są tak symetryczne jak derywatów, walut czy towarów. Dla każdej klasy aktywów wyniki klasyfikacji mogą być więc odmienne.

CDN

—Kat—