Walutowy żółwik ? kombajn systemowy

Wcześniejszy wpis z tej serii pokazywał zalety mini dywersyfikacji portfela, dokonanej na 3 parach walutowych. Tym razem dywersyfikację powiększam dalej, dodając drugą strategię (system).

Zanim puszczę taki mini kombajn dwusystemowy, jeszcze jeden test oryginalnych założeń z arsenału Turtles. Do dyspozycji mieli bowiem dwa bliźniacze systemy oparte na wybiciu z kanału cenowego ale o innych zakresach i od uznania każdego z członków grupy zależało, który używać. Wcześniej testowałem kanał oparty o wybicie z 20-dniowego maksimum lub minimum i taki sam w działaniu, 10-dniowy stop. Drugi z ich systemów wyłapywał dużo dłuższe trendy ale różnił się tylko tym, że pozycję otwierało 55-dniowe wybicie a zamykało 20-dniowe. I ten właśnie i w takiej formie zapuściłem na nasze 3 pary złotowe. Wyniki brutto (bez odejmowania prowizji) na każdej z osobna załączam poniżej z uwzględnieniem kapitału początkowego 10 000 PLN i wielkością pozycji 1 lot/kontrakt w każdej transakcji.

EUR
Średnioroczny zysk składany (CAGR)     + 11,03 %
Zysk całkowity w %                                444 %
Transakcji                                              53
W tym zyskownych                                 55 %
Maksymalne obsunięcie (maxDD)            21,72 % (I 1999)

USD
Średnioroczny zysk składany (CAGR)     + 7,5 %
Zysk całkowity w %                               222 %
Transakcji                                             74
W tym zyskownych                                45 %
Maksymalne obsunięcie (maxDD)           29,28 % (02 2008)

CHF
Średnioroczny zysk składany (CAGR)   + 8,48 %
Zysk całkowity w %                             273 %
Transakcji                                           64
W tym zyskownych                              52 %
Maksymalne obsunięcie (maxDD)         17,14 % (02 2008)

W porównaniu do poprzednich, pojedynczych testów mamy nieco gorsze osiągi w przypadku dolara i porównywalne dla euro i franka. Strategia nadal udowadnia, że wszystkie 3 pary miały wyraźne trendy, zwiększyła się też trafność co ma dla niektórych inwestorów psychologiczne znaczenie. Natomiast zmniejszyła się ilość transakcji co w rezultacie generuje mniejszą wartość zapłaconych prowizji. Prawdę mówiąc kanały cenowe niemal o wszystkich racjonalnych długościach były dla każdej z 3 par mniej lub bardziej zyskowne netto w przeszłości. Nawet więc losowy wybór ich długości skutecznie eksploatował owe nieefektywności. To tylko mały kamyczek do ogródka pod nazwą ?Analiza techniczna nie daje przewagi”.

Celem stworzenia mechanicznego mini kombajnu powiązałem algorytmy 2 systemów: wybicia kanału jak wyżej (czyli 55 dni zajęcie pozycji / 20 dni na stop) oraz najbardziej niewyszukany z możliwych- 20 dni na wejście/ 20 dni na stop (z pierwszego testu w tym cyklu) i puściłem całość na danych cenowych wszystkich 3 par razem. Oba systemy użyte równocześnie powodują, że w tej samej chwili możemy mieć otwartych 6 pozycji, po 2 na każdą parę. Bywa tak, że jeden z systemów mógł akurat wskazać np. na euro pozycję długą a w tym samym czasie drugi – krótką. Można to jednak realnie tradować na np. 2 różnych rachunkach czy subkontach. Statystyka testu poniżej.

Kombajn 2-systemowy dla 3 par: USD/PLN   EUR/PLN  CHF/PLN
60 000 PLN kapitał początkowy
Wielkość pozycji – 1 lot/kontrakt za każdym razem
Wartość ruchu o 1 tik (pip) = 1 PLN
Nie liczymy poślizgów i prowizji
Dane z 16 lat

Średnioroczny zysk składany (CAGR)    + 9,90 %
Zysk całkowity w %                             359 %
Zysk całkowity w PLN                   215 387 PLN
Transakcji                                          496
W tym zyskownych                              48 %
Maksymalne obsunięcie                       14,95 % (styczeń 1999)
Sharpe Ratio                                         1,14

Wyniki nie są niestety lepsze od uzyskanych w teście jednego systemu na portfelu 3 par z poprzedniego wpisu, choć znów lepsze niż eksperyment na pojedynczych walutach w pierwszej części powyżej. W podstawowej wersji, bez bardziej złożonego algorytmu zarządzania kapitałem, nie ma tu synergii wynikającej z dodatkowej dywersyfikacji systemowej, nie ma też gładszej linii kapitału.

Zatem produktywniejszy rezultat był skutkiem tradowania 3 par jednocześnie (zamiast tylko jednej) niż dodania kolejnej strategii. Oczywiście sam kombajn należy usprawnić , zastępując jeden z systemów strategią innego typu. Ale ponieważ trudniej jest stworzyć zyskowną i stabilną metodę niż dodać do portfela kolejny, najlepiej nie- lub nisko- skorelowany instrument, dlatego to ostatnie wyjście bywa bardzo dobrym rozwiązaniem. Np. w przypadku powiązania walut i akcji. O tym kolejnym razem.

—*Kat*—