Miary opłacalności i ryzyka transakcji II

Ujmując rzecz trywialnie można by całą dyskusję o miernikach efektywności metody sprowadzić do prostej rady: generuj częste i duże zyski, unikaj lub ograniczaj straty. Ale mimo wszystko potrzebne są nam jakieś kody żeby umieć porozumiewać się w dyskusji, przede wszystkim o systemach transakcyjnych.

Ja mam nadzieję, że zaniknie w końcu maniera podawania samego zysku i do tego w samych punktach w przypadku systemów inwestujących w kontrakty terminowe. Nie chodzi jedynie o częste pytania na forach typu ? zmajstrowałem system, który zarobił na danych historycznych 5000 pkt, czy to dobry wynik?”. Taki wynik można w jednym przypadku hipotetycznie uzyskać na przykład w rok, wystawiając do gry tylko jeden kontrakt, posiadając 5000 PLN kapitału i 50% drawdown po drodze, a w innym – 10 kontraktów, 5 lat, 150 000 PLN i 5% maksymalny zjazd krzywej kapitału. Jak z sensem porównać i ocenić oba systemy mając do dyspozycji tylko sam zysk liczony w punktach i nic więcej, choćby te kilka warunków brzegowych wymienionych przez mnie ?! Sam nauczyłem się nawet na użytek testów roboczych unikać myślenia w kategoriach zysków punktowych bo tworzą one dość poważną iluzję. Lata temu niemal wpadłem na dobre w podobny nawyk ale był tego powód. Najpopularniejszy wówczas program czyli Metastock miał bardzo ubogie opcje zarządzania kapitałem (o ile dobrze pamiętam) więc robiło się testy tylko w punktach. To kategoryzowało myślenie do bardzo wąskich obszarów. Dziś technologia zasuwa do przodu a mimo to właśnie przed chwilą trafiłem na stronę, która reklamuje sprzedawane systemy inwestycyjne w postaci black boxa (brak dostępu do kodu), podając wyniki symulacji historycznych tylko w punktach, zarówno po stronie zysków jak i strat !!! W ten sposób można najbardziej dziadowski system pokazać jak arcydzieło sztuki. Każdy kto pracował choć trochę z systemami wie, jak bardzo czułe są jego wyniki podczas zmiany wielkości kapitału i wielkości pojedynczej pozycji. Mając na uwadze zasadę: ?Nie ważne jak, byle o nas mówili” nie podam internetowego adresu owych artystów. To przy okazji robota dla naszego nadzoru, sprzedawanie sygnałów bez stosownej licencji jest niestety traktowane jako porada lub rekomendacja inwestycyjna, a więc nielegalne.  

Zresztą podobnie mało etyczną reklamą jeszcze niedawno posługiwały się nasze fundusze inwestycyjne w spotach reklamowych czy nawet przy okienkach dystrybuujących ich jednostki, zanim nadzór, z dużym poślizgiem zresztą, nakazał dodawanie informacji o ryzyku. Choć zdaje się w przekazie niewiele to zmieniło. Według mnie w samej ustawie powinien istnieć zapis nakazujący podawanie oprócz zysku również największą stratę, bez względu na to w którym momencie istnienia funduszu wystąpiła. Czyli zarobiliśmy 120% dla naszych klientów przez ostatnie X lat ale Y lat temu jednostka straciła 45%. Skoro można ustalić pułap odniesienia dla pokazania zysku, można bez problemu zrobić to samo dla spadku. Jak jednak domyślam się, przeciwwskazań i kontrargumentów dla takiej rzetelnej prezentacji jest o niebo więcej niż mogę sobie wyobrazić.

I tu dochodzimy to pewnej odmiany współczynnika MAR zwanej Calmar Ratio, używanej w funduszach tych typu hedge lub CTA.

Calmar Ratio = CAGR / Max Drawdown (miesięczny)

Różnica tkwi w mianowniku czyli najwyższym obsunięciu kapitału. O ile w MAR owo maxDD pokazywane jest w rzeczywistej, maksymalnej wielkości w ujęciu dziennym o tyle w Calmar Ratio jest to tylko najgorszy wynik uchwycony w przedziale miesięcznym. W praktyce wygląda to tak, że jeśli w środku miesiąca wystąpi 35% maksymalny spadek, ale ostatniego dnia owego miesiąca, czyli w dniu wyceny, spadek zostanie nieco zredukowany, powiedzmy do 30%, to przy zyskach rocznych o wielkości 20% wyliczenia wyglądać będą tak:

MAR Ratio= 20%/ 35%= 0,57

Calmar Ratio= 20%/30%=0,66

Oczywiście samo podawanie MAR niewiele mówi o skuteczności metody. Z powodu pewnych ułomności MAR staram się więc raczej podawać CAGR i maxDD w wynikach testów. Jak ktoś słusznie skomentował identyczny MAR można uzyskać na podstawie różnych danych wejściowych. MAR=1 otrzymamy i na bazie CAGR=10% / maxDD=10% jak i CAGR=80%/ maxDD=80%. Poza tym pojedynczy wynik maxDD może być bardzo incydentalnym ale obciążającym zjawiskiem. Jeden system może np. wygenerować 50% maxDD i 3 razy po 45% innych, zwykłych drawdownów w ciągu 3 lat a inny tylko raz maxDD równy 50% w ciągu 10 lat i kolejny w wielkości drawdown tylko 10%. Dotarcie do takich informacji jest o niebo cenniejsze dla oceny i porównań.

I wreszcie okres brany do testów istotnie zmienia wielkość MAR. Jeśli symulację rozpoczniemy w dniu dość odległym przed momentem powstania maxDD to przy zyskownym systemie zostanie już zakumulowany pewien kapitał (w postaci krzywej kapitału) w relacji do którego maxDD będzie wyglądał nieco subtelniej niż gdy symulację rozpoczniemy tuż przed maxDD. Jeśli recenzujemy efektywność własnego systemu to zawsze proponuję wybierać w szacunkach najdłuższą i najtrudniejszą drogę czyli tzw. worst case scenario. Nie warto się oszukiwać tam gdzie w grę wchodzą własne pieniądze. W tym wypadku procedura polega na puszczeniu testu wyprodukowanego systemu na danych zaczynających się tuż przez największym spadkiem kapitału. Najgorszy scenariusz zakłada bowiem, że w momencie gdy przystąpimy do realnego inwestowania prawdziwego kapitału, również możemy od razu wpaść pod koła kolejnego zjazdu kapitału o podobnym lub większym kalibrze. To ostatnie w przypadku gdy system został niepoprawnie wykonany (np. dopasowany do krzywej historycznej).

O stabilności w kolejnym wpisie  

–* Kathay *–