Wykres dnia: kwartał dla byków

61% inwestorów odpowiedziało w sondażu przeprowadzonym przez CNBC, że hossa w USA zabrnęła za wysoko i odbyła się zbyt gwałtownie, a głębsza korekta jest nieunikniona.

Cóż, głębsze korekty wynikają z naturalnego cyklu trendów giełdowych, więc na pewno się zdarzy, pytanie kiedy? Spójrzmy, co działo się w minionym kwartale, to może przybliży nas do odpowiedzi.

Tak wyglądały 3 amerykańskie indeksy, czyli S&P 500, Nasdaq100 i Russell 2000 oraz WIG20 od początku obecnej hossy, która zaczęła się dla wszystkich mniej więcej w tym samym momencie:

Czarną pionową linią odgrodziłem ostatni kwartał, który nie był najlepszy dla WIG20, zyskującego tylko 3,97%, podczas gdy:

S&P 500 +10,16%

Nasdaq100 +8,49%

Russell 2000 +4,8%

Jednakże jak widać na wykresie to WIG20 w przekroju całej hossy okazał się zwycięzcą z wynikiem 79,32%! Pokonaliśmy nawet napakowany AI i mega-techami Nasdaq100. Niespodzianką było też to, która spółka miała najgorszy wynik kwartalny w gronie S&P500 – cóż, to Tesla, która straciła 29,2%!

Sam S&P500 wykonał od korekty zakończonej w listopadzie najszybszy rajd w górę w historii (18 tygodni wzrostów z 22). Jednocześnie było to 5 wzrostowych świec miesięcznych, co jednak jest daleko od rekordu, czyli 11 w 1958.

Od powstania indeksu S&P500 w latach 50-tych było 16 pierwszych kwartałów roku, podczas których indeks ten wzrósł o 8% lub więcej. W 15 przypadkach rósł przez kolejne 3 kwartały roku o średnio 9,7%, tylko raz spadł- po krachu w 1987 roku.

Mamy poza tym rok wyborczy w USA, czyli taki, gdzie średnie roczne przebiegi są mocno pozytywne, z korektą, która mniej więcej zachodziła w marcu. Póki co jeszcze do niej nie doszło, ale nie byłaby żadnym zdziwieniem w sensie statystycznym. Nie ma technicznych śladów zmiany trendu na wykresach, jedynie Nasdaq100 od miesiąca kręci się w miejscu, być może zapowiada to jakąś dystrybucję, jednak to zbyt śladowy sygnał.

Ciekawe jest natomiast to, co zmieniło się w nastrojach rynku i w sytuacji makro.

Rynek w zeszłym roku pędził w górę m.in. z racji dyskontowania niemal 7 obniżek stóp w tym roku. Jednak już teraz oczekiwania zmniejszyły się do 3, inflacja przestała spadać, a rynek mimo to ani mrugnął. Co się stało? No tyle, że oczekiwania recesji sprzed miesięcy wygasły, najpierw zamieniając się w miękkie lądowanie, a dziś już nawet o nim rzadko się wspomina.

Mało się mówi też o tym, że na rynku nieruchomości rosną ceny, ale spadają obroty, że Fed niby zacieśnia wydatki, ale wypływają one w innym miejscu – w rosnącym kosmicznie deficycie budżetowym, a sam wzrost gospodarki od strony konsumenckiej napędzany jest coraz większym i droższym zadłużeniem na kartach kredytowych. To są czerwone lampki.

Wychłodzone wskaźniki gospodarcze typu LEI zaczęły jednak rosnąć, zatrudnienie ma się dobrze, spodziewane EPS spółek ma trajektorię wzrostową, choć głównie dzięki spółkom związanym z AI. Giełda przestała przejmować się Fedem i zmianą stóp, ale to w sumie też nie jest nazbyt zdrowy objaw, drogie finansowanie wcale nie jest dobre.

W jednej z analiz znalazłem opinię, że Fed ewentualnym obniżeniem stóp procentowych mógłby spowodować pompowanie bańki AI, a nie chce do tego dopuścić, stąd będzie zwlekał maksymalnie. Ma to jakiś sens. Nie wspomnę już o głosach, które prognozują… wzrost stóp.

Do negatywów można zaliczyć nadal wąski rynek rosnących spółek, który opiera się zasadniczo na plecach firm opartych o AI ( ta grupa rosła +24% w 1-szym kwartale!). Jeśli w kwietniu ich wyniki kwartalne nie spełniłyby oczekiwań, może dojść faktycznie do małego tąpnięcia, które jednak oczyściłoby nieco duszną atmosferę nieustannych wzrostów z minimalnymi tylko korektami.

—kat—