Krajobraz polskich bess

Wzorując się na wyliczeniach z poprzedniego wpisu dokonałem poniżej zestawienia naszych polskich, narodowych bess.

Użyłem do wyliczeń indeksu WIG, posiadającego najdłuższą historię. Bessę także potraktowałem w układzie technicznym, czyli definiuje ją spadek kursu o minimum 20% od ostatniego, najwyższego punktu hossy. Poniższe zestawienie pokazuje kilka statystyk, na tle których wrzuciłem bessę obecnie trwającą:

źródło danych: bossa.pl

To już 9 raz szeroki rynek trawi ów nieprzyjemny stan zapaści cen. Szczyt i dołek w datach to dni rozpoczęcia i zakończenia wszystkich poprzednich. Wartości obok pokazują ceny zamknięcia od których wszystko się zaczynała i na czym kończyło.

Średnio spadki trwały 212 sesji (dni roboczych, nie kalendarzowych). Obecna, która zatrzymała się 20 stycznia tego roku, trwa jedynie 178, czyli jeszcze poniżej średniej. Przypomnę, że światowe bessy trwają średnio 190 sesji, a licząc tylko ‘Emerging markets’ – 121 sesji. Plasujemy się więc powyżej średniej. Z tym, że statystyki zaniża nam krótka bessa z 2006 roku. Rynek spadł wówczas ponad 20% więc muszę ją ująć.

Średnio rynek spadał 41,6%. Obecny zjazd o 26,54% jest więc dość delikatny. Średnia światowa to 30%, a dla ‘Emerging markets’ niewiele więcej bo 31%. W tym sensie możemy powiedzieć o małej dozie szczęścia, choć przecież nie wiadomo co czeka nas dalej.

Ostatnie 2 kolumny pokazują co działo się z cenami po 6 i po 12 miesiącach od momentu, gdy poprzednie bessy dotarły do pułapu spadkowego 26,54%, który zaliczyliśmy teraz. Dwie poprzednio były mniejsze, więc takiego poziomu nie sięgnęły. Przy pozostałych dalsze losy były dość zmienne, choć średnio nadal rynek tracił. Trzeba jednak wziąć pod uwagę jedno usprawiedliwienie:

Spadki były głębsze i dłuższe wówczas, gdy wcześniej kursy naszych akcji również były mocno przewartościowane, tak jak giełdach reszty świata, przecena była więc uzasadniona fundamentalnie. Natomiast te krótsze i płytsze bessy przyszły do nas „niezasłużenie”, były wynikiem problemów gdzieś w odległych miejscach kontynentu, przez „sympatię” inwestorów dotknęły nas.

Obecna bessa jest jedna dość swoista. Przede wszystkim pokazuje, że nie ma nic wspólnego z wartością czyli fundamentami. Byliśmy przecież pionierem wzrostów gospodarczych, zieloną wyspą, której zazdrościł świat. Na marginesie rozwoju gospodarki mieliśmy kłopoty Chin i Rosji, czy polityczne decyzje o skróceniu OFE, które dotknęły mocno kursów akcji, ale nie same biznesy spółek. I choć część polityków wmawiała nam, że gospodarujemy na ruinach, jedna zmiana ratingu szybko spowodowała, że musieli gorzko przełknąć własne słowa i przyznać ustami Ministra Finansów, że żyjemy w dobrobycie, na co zresztą wskazują badania „Diagnozy społecznej” profesora Czapińskiego. GPW dostała więc znów raczej „przy okazji”, ale nie wybroni się sama, jeśli USA rzeczywiście dopadnie bessa.

—kat—