Budowanie prognoz na bazie zachowania giełd na pierwszych sesjach stycznia jest zajęciem ryzykownym. Trudno o głupszy błąd niż mylenie bieżącej pogody rynkowej z klimatem inwestycyjnym w perspektywie 12 miesięcy. Niemniej, optymizm z jakimi giełdy weszły w styczeń – zwłaszcza europejskie – zawiera w sobie element, który w końcówce poprzedniego roku był jeszcze pod dużym znakiem zapytania. Dziś coraz silniej na plan pierwszy przebija się idea, że recesji jednak nie będzie.
Siła rynków europejskich na starcie nowego roku zaskakuje. Wszak wojna rosyjsko-ukraińska, kryzys paliwowy, inflacja i wszystko to, czym żyliśmy w poprzednim roku, miały wywołać recesję. Tymczasem ceny paliw spadły, inflacja może znalazła swój szczyt, a rynki regionu pokazały siłę, która zawstydza Wall Street.
Coraz częściej pojawiają się również głosy, że rok 2023 będzie okresem, w którym dojdzie do rzadkiego w historii zjawiska, jakim jest pobicie przez indeksy europejskie indeksów amerykańskich. Szczerze mówiąc, zawsze uważałem, że takie zjawisko jest właściwie niemożliwe, bo kultura dbania o akcjonariuszy czyni rynki amerykańskie zwyczajnie lepszymi pod tym względem i fundamentalnie skazanymi na lepsze wyniki.
Dziś zaczyna się również mówić, że rok 2023 przyniesie dawno nieoglądane zjawisko, jakim jest lepsza postawa rynków wschodzących niż rozwiniętych. W taki scenariusz nie uwierzymy chyba nawet w Warszawie, chociaż nasz WIG20 ma za sobą spektakularne odbicie od dna bessy o 45 procent i pozostaje jednym z najlepszych indeksów w perspektywie trzech miesięcy. Przyznajmy szczerze, to było zaskoczenie końca 2022 roku.
Fundamentalnie patrząc wiele zmiennych zdaje się sprzyjać optymizmowi. Kryzys gazowy został właściwie zażegnany dzięki takiej, a nie innej pogodzie i polityce kontrolowania cen. Ropa staniała również dzięki spowolnieniu gospodarczemu, a inflacja zaczyna odpowiadać na politykę banków centralnych. Wszystko to w świecie, w którym zachód pokazuje jednak swoją przewagę technologiczną i militarną nad kandydatami do rządzenia światem w XXI wieku i na progu transformacji energetycznej zmieniającej układ sił.
W tym samym momencie pojawia się rycerz na białym koniu w postaci Chin zrywających z polityką zero-Covid i niemal skokowo otwierających życie gospodarcze, co nie może pozostać bez wpływu na popyt w skali globu. Nagle, scenariusz miękkiego lądowania znów staje się jakoś tam możliwy. W takim układzie sił jesienne dołki mogą naprawdę okazać się realnymi dołkami bessy.
Jako ciekawostkę dodajmy wykres miedzi, która – jak powiadamy – ma doktorat z ekonomii. Miedź maszeruje na północ, jakby nie miało być żadnej recesji. Oczywiście, metal odpowiada na perspektywy otwarcia się gospodarki chińskiej po trzech latach walki z Covid, ale jednocześnie wskazuje, iż inwestorzy nie wierzą w scenariusz recesyjny. Do grudnia scenariuszem bazowym były raczej płytkie recesje, ale w styczniu jesteśmy znów w scenariuszu miękkiego lądowania.
CFD FCOPPER (tygodniowy) z bossafx.pl
Klauzula informacyjna