Po przeszło roku od pandemicznego dołka znalezienie rynku, który był dobrym zakładem o kolejną hossę nie jest trudne. Pomijając egzotyczne indeksy, jak np. WIG20, większość rosła w mniej lub bardziej skorelowany sposób. Zmienność była zbliżona, a wątpliwości wobec trendu ograniczone. Jednak to nie rynki akcyjne, ale surowcowe zanotowały jedne z najbardziej imponujących wzrostów.
Wszyscy wiemy, że w skali 12 miesięcy ropa jest droższa o blisko 250 procent, a miedź o 90 procent. Analogicznych zwyżek można szukać na szeroko rozumianych rynkach towarowych, może poza częścią metali. Drożeją towary rolne. Obraz sumuje się w zwyżkę indeksu CRB o 70 procent w skali roku i 20 procent w od początku roku. Wykres indeksy CRB dobrze pokazuje, z jak stabilnym i w sumie jednokierunkowym handlem mamy do czynienia na rynkach towarowych.
źródło: stooq.pl
Jeszcze ciekawiej prezentuje się jednak korelacja pomiędzy rynkami towarowymi i kondycją rynków wschodzących, mierzonych koszykiem iShares MSCI Emerging Markets ETF. Do lutego właściwie nie było różnicy między rynkami wschodzącymi i rynkami towarowymi. Rozejście pojawia się, gdy rynki chińskie łapią swoją zadyszkę w hossie. W kontekście ostatniego optymizmu w Warszawie, warto dostrzec zagrożenia związane z potencjalną korektą na rynkach towarowych.
źródło: stooq.pl
Jeśli wokół rynków wschodzących pojawi się mieszanka korekty cen surowców i pogłębienia korekt np. na rynku chińskim – nie wspominając już o korektach na indeksach giełd bazowych – to nasz zeszłotygodniowy optymizm wobec wybicia WIG20 będzie musiał zderzyć się z presją, której dziś nie dostrzegamy, skupiając się na słabości spółek takich, jak CD Projekt czy Mercator. W powyższym układzie sił ryzyk jest więcej niż tylko brak wzrostów gwiazd poprzednich miesięcy.
Klauzula informacyjna