Fłaszywe wybicie część 4

Zakończę tę krótką serię opisem kilku błędów ściśle związanych z tytułowym zagadnieniem.

Tak się szczęśliwie złożyło, że jadąc na konferencję „Wall Street” do Zakopanego czytałem czerwcowy numer miesięcznika „Traders” i zaraz na wstępie wpadłem na artykuł, który idealnie wpasował się w wybiciowe rozważania. Mogę więc podziękować Travisowi McKenzie za inspiracje odnalezione w jego rzeczonej pracy pod tytułem: „Why most traders fall victim to false breakouts” (czyli po naszemu coś mniej więcej „Dlaczego większość traderów staje się ofiarami fałszywych wybić”). Gdyby ktoś potrzebował oryginał to po zarejestrowaniu się znajdzie w serwisie www.tradersonline-mag.com  .

Autor po kolei wyjaśnia 5 błędów, które wg. niego traderzy popełniają inicjując swoje pozycje za pomocą techniki wybicia z wszelkiego rodzaju formacji czy innego rodzaju konsolidacji. Chodzi mniej więcej o to, że źle zidentyfikowane wybicie, nie prowadzące do kontynuacji ruchu ceny w jego kierunku, kończy się dla nas stratami. Nie ze wszystkimi przeczytanymi obserwacjami mógłbym się zgodzić, ale swoje uwagi dołączę do krótkiego konspektu wyprowadzonego z tekstu, poddając całość pod osąd i rozwagę Czytelników.

Błąd 1.

Poleganie na zbyt małej ilości kryteriów

Autor ma na myśli oczywiście kryteria, których spełnienie prowadzić powinno do skutecznego wybicia. Stwierdza on na podstawie swoich obserwacji, że spora część traderów używa ich zbyt mało, to jest najczęściej jedynie dwa:

1. Zlokalizowanie poziomu wsparcia i oporu

2. Oczekiwanie zamknięcia sesji (dla słupków dziennych) powyżej lub poniżej przebitych właśnie poziomów, zlokalizowanych w punkcie pierwszym

McKenzie wyznaje, że sam dysponuje listą aż 19 takich kryteriów, z czego minimum 9 musi zostać spełnionych, aby otworzył pozycję. W trzech poprzednich wpisach wskazywałem potencjalne filtry, które można by zastosować w tradingu czy inwestowaniu. Jednak jestem nieco sceptyczny wobec aż tak sporej ilości kryteriów jak 9 do 19 zastosowanych jednocześnie. Głównie dlatego, że obawiam się nadmiernej komplikacji strategii, przeoptymalizowania jej parametrów bez osiągnięcia istotnej poprawy wyników. Ja zawsze w takich wypadkach zadaję sobie pytanie o istnienie w takiej taktyce przewagi i szukam jej w testach danych historycznych. Bez testowania jednak sam sugerowałbym nie więcej niż 5 filtrów.

Błąd 2

Tradowanie wybić z nachylonych pod kątem linii wsparcia i oporu

Powód jest prozaiczny, sam zresztą dlatego nie korzystam z pochylonych linii – subiektywność. Nachyloną linię, która łączy kilka punktów formacji (np. trójkąta) każdy z analityków technicznych może narysować w inny sposób albo wręcz nie narysować wcale nie widząc takiej możliwości. Brak precyzji i różnice w konstrukcji wykresów powodują, że dla każdego wybicie może w rezultacie nastąpić w innym miejscu. A ponieważ A.T. to po części samospełniająca się przepowiednia dlatego aby rzeczywiście się spełniła musi pójść masa zleceń by nadać impet wybiciu. Jeśli są one jednak rozproszone to pozbawiają potencjalny ruch efektywności.

Dużo większe szanse poprawienia skuteczności mają te wsparcia i opory, które wyznacza się w postaci linii równoległych do osi wykresów. Łatwiej przyporządkować im poziom cenowy a także w mniejszym stopniu dotyka je subiektywność rysowania, przez co większa ilość inwestorów przypisuje im znaczenie i stawia za ich pomocą zlecenia. Nawet ci który nie rysują formacji przyjmują przecież jakiś poziom dla stopów czy wejść, i są one po prostu cenami jednostkowymi, reprezentowanymi w postaci linii na wykresie. Masowość zapewnia im większą skuteczność.

Błąd 3

Niedostateczny nacisk na tradowanie z trendem

Wystawianie zleceń na wybicia przeciwko dominującej tendencji skutkuje oczywiście tym, że impet takiego ruchu będzie dużo mniejszy niż działanie przeciwne czyli podczepianie się pod wybicia powstające w zgodzie z trendem. Nie zawsze jest to jednak możliwe. O ile bowiem wyjście z konsolidacji w postaci prostokąta czy świecy wewnętrznej ma przypisane 2 rozwiązania (dołem lub górą) i możemy to obsłużyć wystawiając zlecenie OCO (otwarcie pozycji w jedną stronę anuluje jednocześnie zlecenie po drugiej stronie) to trudno zrobić coś takiego z jednokierunkowymi formacjami typu RGR czy podwójne dno. Szczególnie na akcjach, gdzie praktycznie pozycje w większości przypadków nastawione są na kupno wybić niż wystawianie zleceń krótkiej sprzedaży przy wyjściu dołem.

Błąd 4.

Tradowanie tylko w jednej ramie czasowej

Związane z błędem w poprzednim punkcie. Zastosowanie zgodności trendów w minimum 2 ramach czasowych zapewnia teoretycznie większy impet wybicia. Jeśli więc wystawiamy zlecenia zgodne z trendem na świecach dziennych to warto sprawdzić czy ten sam trend obowiązuje na świecach wyższego rzędu czyli na przykład tygodniowych lub miesięcznych.

Błąd 5.

Czekanie na zbyt odległe potwierdzenie wybicia przed wejściem na rynek.

Chodzi o sprawę filtra, omawianego przeze mnie wcześniej – wyczekiwanie na zamknięcie świecy, na której do wybicia doszło. Autor w artykule słusznie zauważa, co zresztą sam podkreślałem, że zamknięcie może wypaść dość daleko od poziomu wybicia, zabierając nam sporą porcję potencjalnego zysku w stosunku do tego gdy na pozycję wchodzimy natychmiast po wybiciu. Nie przekonuje mnie natomiast podana przez niego argumentacja, cytuję:

„Jeśli poziom wybicia jest oczywisty i duża ilość innych traderów również wchodzi na rynek wówczas wybicie […] powinno być potężne a cena szybko odjedzie”

Gdyby można było stwierdzić w czasie rzeczywistym, że wybicie jest oczywiste i jeszcze policzyć ile innych osób to dostrzega, to trading byłby bułką z masłem a trafność kolosalna. W praktyce to mrzonka, takich „oczywistości” nie wiedzą nawet profesjonaliści z długim stażem, co najwyżej po czasie, co i tak nie gwarantuje jeszcze zysków.

Jeśli takie zamknięcie wypada bardzo daleko to sam raczej sugerowałbym 3 inne alternatywne rozwiązania:

(1) odpuścić transakcję

(2) wchodzić mniejszą pozycją

(3) dzielić pozycję na transze, uruchamiane na raty – czyli skalować jak wskazywałem w poprzednim wpisie

Może ktoś zauważył jeszcze inne potencjalne błędy, o których artykuł nie wspomina?

–Kat—