Polskie start-upy

W żadnej mierze nie sięgam po reklamę, po prostu z ciekawości próbuję przyjrzeć się polskim start-upom, które inwestują również w derywaty.

Siłą rzeczy porównuje się je do znanych w świecie funduszy hedingowych ponieważ w ich statutach zawarte są często klauzule, pozwalające inwestować powierzone środki w aktywa inne niż polskie akcje i obligacje, w tym również w lewarowane instrumenty pochodne. Ale w ich nazwach próżno szukać odwołań do biznesu hedgingowego, pojawia się za to czasem określenie „absolutna stopa zwrotu” (ASZ) co oznacza, że zadaniem zarządzających jest zysk bez względu na koniunkturę giełdową i brak porównań do indeksów giełdowych jako benchmarków ze względu na ich nieadekwatność. Ale to nie oznacza, że tego rodzaju fundusze chronią przed bessą, ich źródłem zysku są wyraźne trendy, również spadkowe a nie, jak często mylnie się sądzi, ochrona portfela akcyjnego w bessie. Ponieważ pytał mnie o nie właśnie jeden ze znajomych, przyjrzałem się temu co w polskiej trawie piszczy i być może przyda się ten mały przewodnik i naszym czytelnikom. Choćby do porównań własnych dokonań.

TOTAL FIZ

Zacząłem od niego ponieważ miałem okazję poznać zarządzającego – Konrada Łapińskiego, który zresztą kończył tę samą uczelnię,  a to zobowiązuje 🙂

Fundusz istnieje od stycznia 2009 roku i do 31 marca 2010 przyniósł łączny zysk 60,96 %. Imponująca stopa zwrotu choć , jak widzę, mocno skorelowana z hossą na rynkach akcyjnych. Rok to oczywiście za mało na oceny i projekcje. Konrad w poprzednich funduszach dowodził, mimo ograniczonej niezależności, że zna się na tej robocie jak mało kto więc wierzę, że rozwinie swój potencjał.

GANDALF

Kibicowałem Robertowi Nejmanowi w rozruchu własnego funduszu już w momencie otwarcia, choć po rozmowie rok temu w Zakopanym miałem delikatne wątpliwości. Nejman i jego żona to znany brand w Polsce, mam nadzieję jednak, że pokażą dużo więcej niż dotychczasowe 5,94% zysku po niemal roku działania. Na szczęście ryzyko do tej pory nie było nadmierne, sięgając 7.6%, ostrożność w derywatach jest cnotą a chyba kontrakty w portfelu dominują, jako że wynik sporo odjeżdża od zmian indeksów na GPW.

Zarządzający stosują podejście polegające na łączeniu analizy fundamentalnej (z naciskiem na analizę makroekonomiczną całych gospodarek) z analizą techniczną, w której Robert Nejman od zawsze czuł się pewnie.

QUERCUS

Sebastian Buczek to również marka. Moje wątpliwości budziła spora korelacja z rynkiem akcji na co wskazują największe obsunięcia w marcu 2009 roku. Ale jak sprawdziłem- ten fundusz mylnie pojawia się w zestawieniach „absolutnej stopy zwrotu” gdyż w strategiach nie ma mowy o derywatach a jedynie o akcjach z różnych giełd.

Subfundusz agresywny zarobił od marca 2008 roku 24,35% przy obsunięciu niemal 45% w marcu 2009. Całkiem nieźle jeśli chodzi o zysk, biorąc pod uwagę, że indeksy GPW w tym samym okresie straciły. Czuć więc dobrą rękę w selekcji. Nie widać jednak wyraźnej przewagi nad resztą rynku klasycznych TFI akcyjnych.

Allianz Platinium Fundusz Inwestycyjny Zamknięty

Ciężko znaleźć jego wyceny, fundusz robi je kwartalnie co nie jest dość dobrą miarą oceny rzeczywistej siły zespołu. Ostatnia wycena, do której dotarłem wskazuje, że zysk licząc do października 2009 wyniósł 14,5%. Za mało danych do ocen.

ALTUS TFI

Oferuje 2 fundusze ASZ od lata 2009 roku: jeden inwestuje w Polsce, drugi za granicami. Przyjęli własny benchmark na poziomie 15 rocznie. Do wyników trudno dotrzeć, zawsze włączają mi się wówczas światełka choć to nie jest żaden miernik wiarygodności. Przez pierwsze pół roku osiągnęli stopy zwrotu odpowiednio 10% i 7%. Deklarują jednak mocne ostrogi dla ryzyka zakładając, że jeśli indeksy wzrosną o 50% ich wynik będzie w tyle za nimi.

AGIOFUNDS

Ich Multistrategia, która podpada pod kryteria ASZ, od lipca 2009 do kwietnia 2010 przyniosła 13,52% zysku przy okresowym obsunięciu 9%. To sporo mniej od deklarowanego celu 25-30% rocznie.

I tylko dla szybkiego porównania wrzucę kilka słów o funduszach ASZ znanych już od dawna naszemu rynkowi.

Superfund nie może wstrzelić się w trendy, ich wyniki w klasie A i B były ujemne za zeszły rok (odpowiednio – 31,56% i – 40,79%) i tak samo jest w tym roku (-9,45% i – 12,32%). Doskonale spisywały się natomiast podczas bessy, wówczas rzeczywiście nie brakowało długich trendów, które dały zarobić fantastycznie w 2008 roku. Ten fundusz jak w soczewce skupia charakter zarządzających podążających za trendami – duża zmienność, sute lata przeplatane chudymi.

Niespecjalnie radzi sobie również Opera FIZ notująca stratę 28% od czerwca 2005 roku (w 2010 roku minus 6%) oraz Opera za 3 grosze -minus 58% od maja 2007 ( minus 2% w tym roku). To chyba największe rozczarowanie, tym bardziej, że ich aktywność w kontraktach jest nader wysoka.

Na tle tych obu rozczarowań całkiem dobrze wygląda INVESTORS – zysk 166% od września 2005 daje średniorocznie 23,39% przy maksymalnym (ogłoszonym) obsunięciu na poziomie 26%. Zarządzający nieźle otrzaskali się z rynkiem, który nie szczędził kopniaków, to dobry materiał na przyszłe podpowiedzi.

Cieszy, że konkurencja rośnie w siłę.

—Kat—