Prezesi książki piszą

Każdy, kto w Polsce szuka swojej ścieżki na rynku surowcowym skazany jest na książki, które piszą specjaliści związani raczej z wydobyciem bądź przesyłem niż z biznesem. Książek, które traktowałby temat z pozycji praktyka brakuje. Szczęśliwie były prezes PKN Orlen Igor Chalupec – jeden z pierwszych maklerów w Polsce – po zakończeniu swojej przygody z zarządzaniem surowcową spółką połączył siły ze specjalistą od wydobycia i opublikował książkę o inwestycji PKN Orlen w litewskie ?Możejki” pod zniechęcającym tytułem „Rosja, Ropa, Polityka”.

Książka w swojej głównej warstwie jest mocno skoncentrowana na polityce, ale inwestorzy, którzy skazani byli na pseudosensacyjne opowieści o muzykach J&S kontrolujących polski rynek ropy będą więcej niż zadowoleni. Chalupec i Cezary Filipowicz (wiceprezes PKN) napisali książkę, która – jak sądzę – zamyka drogę różnej maści teoretykom z dzienników i tygodników na temat roli PKN Orlen w regionie. Osobiście nie znoszę wątków politycznych w analizach rynków surowcowych, ale Chalupca  i Filipowicza przeczytałem z przyjemnością. Książka jest właściwie lekturą obowiązkową każdego inwestora na GPW, bo daje szeroki obraz tego, jak funkcjonuje jedna z najważniejszych spółek w WIG20 i jak wygląda rynek, na którym operuje również Lotos.

Z rozpędu napiszę jeszcze jedną laurkę, tym razem dla… jednego z prezesów włoskiego koncernu paliwowego Eni – Leonardo Maugeri. Maugeri jest dla mnie jednym z tych autorów, który już kilka lat temu spowodował, iż nigdy nie podejmowałem dyskusji na temat teorii peak oil. Chyba w 2007 roku przeczytałem jego książkę The Age of Oil: The Mythology, History, and Future of the World’s Most Controversial Resource, w której idealnie pokazał kontekst całej dyskusji na temat rynku ropy i przyszłości ropy w światowej gospodarce. Teraz Maugeri wrócił za sprawą październikowego numeru Scientific American, w którym opublikował kontrariański do peak oil tekst pod tytułem ?Wycisnąć, ile się da”.

W Polsce pismo wychodzi, jako Świat Nauki i tekst Maugeri’ego pojawił się listopadowym numerze – jakaś wersja Squeezing More Oil Out of the Ground dostępna jest na stronach Scientific American, ale bez warstwy ilustracyjnej i krótkiego wywiadu z autorem. Część polemiczna w tekście prezesa Eni ma mniejsze znaczenie. Zaletą artykułu jest warstwa faktograficzna na temat tego, jak wygląda dziś wydobywanie ropy i jak może wyglądać w przyszłości. Periodyk z nauką w nazwie nie musi upraszczać obrazu i tam, gdzie należy użyć trudnego pojęcia z zakresu geologii takie pojęcie w tekście znajduje swoje miejsce. Nieskromnie powiem, że staram się czytać wszystko, co pojawia się w prasie na temat ropy, ale tekst ze Scientific American/Świata Nauki jest jedną z najlepszych krótkich publikacji, jakie pojawiły się na przestrzeni kilku ostatnich miesięcy.

Podsumowując książka Chalupca i Scientific American są lekturą obowiązkową.

Osobom, które chciałyby pójść dalej polecam sięgnięcie do książki The Age of Oil: The Mythology, History, and Future of the World’s Most Controversial Resource. Maugeri pisze bardzo dobrze i tylko dlatego, że nie jest prezesem BP czy amerykańskiego giganta nie jest specjalnie popularny w mediach. W mojej ocenie to jedna z najciekawszych postaci w biznesie paliwowym przecząca popkulturowemu stereotypowi tłustego drania z koncernu, który wywołuje wojny na Bliskim Wschodzie i pasie się na krzywdzie każdego tankującego paliwo na stacji benzynowej. Jego kolejna książka – pewnie nie doczekamy się tłumaczenia w Polsce – Beyond the Age of Oil: The Myths, Realities, and Future of Fossil Fuels and Their Alternatives jest na mojej liście życzeń zanim pojawi się w księgarniach .