Jak nie inwestować, część 3

Książka „How not to invest” B. Ritholtza, którą przybliżam w poprzednich częściach (cz.1, cz.2), rzeczywiście odsłania tony szkodliwych, nieprawdziwych, niczemu niesłużących faktów i zachowań z inwestycyjnego świata. Przewrotnie jednak do tytułu, autor podsuwa właściwe rozwiązania, zakorzenione w mocno pasywnym podejściu.

Zawsze, gdy czytam książkę na czytniku, robię zaznaczenia do późniejszego przejrzenia, refleksji, wykorzystania. To zwykle 1-2 zdaniowe cytaty. Wybrane z nich potrafią potem żyć swoim długim życiem podawane przez dziesiątki rąk, teraz najczęściej przez jakieś formy internetowych interakcji. Niektóre zostają w naszej pamięci na dłużej i dokładają się do listy naszej filozofii życia czy inwestowania. Często stają się kultowymi klasykami. Są zwykle proste, krótkie, zaskakujące, ale niosą piorunującą treść, dlatego do nich wracamy.

Nie wiem, czy taki los podzielą spostrzeżenia i podsumowania autora, które wynotowałem z lektury tej książki, ale stwierdziłem, że przetłumaczę je i puszczę w świat. Być może ktoś znajdzie w nich jakąś mądrość wartą przemyślenia i zapamiętania, albo zacytowania kiedyś w jakiejś wymianie zdań na imprezie towarzyskiej.

Część z nich układa się w bloki, część to tylko luźne myśli

                                            ***

  Widzimy wzorce tam, gdzie ich nie ma.

W naturze nie występują liczby wykładnicze, więc procent składany stanowi dla nas instynktowne wyzwanie intelektualne.

Selektywnie postrzegamy i przypominamy sobie to, co jest zgodne z naszymi wcześniejszymi oczekiwaniami, ignorując jednocześnie rzeczy, które przeczą naszym przekonaniom.

Nasze ego sprawia, że ​​wierzymy, że jesteśmy o wiele bardziej zdolni, niż jesteśmy w rzeczywistości; zapominamy o naszych porażkach, jednocześnie przeceniając nasze sukcesy.

 Jesteśmy stronniczy w stosunku do zagrożeń — nasz mózg lepiej przetwarza złe wiadomości niż dobre.

Bardziej ekscytuje nas oczekiwanie na nagrodę niż sama nagroda. (Pomyśl, co to oznacza w kontekście kupowania plotek, sprzedawania wiadomości.)

Szukamy bodźca, aby uzyskać dopaminowy haj, niezależnie od tego, w jaki sposób. Niezależnie od tego, czy jesteś hazardzistą, alkoholikiem, seksoholikiem, zakupoholikiem czy hiperaktywnym traderem — to bardzo podobne chemiczne pobudzenie.

Opowiadanie historii stało się sposobem, w jaki ewoluowaliśmy, aby dzielić się informacjami, co sprawiło, że jesteśmy podatni na anegdoty, które wprowadzają w błąd lub przedstawiają fałszywe wnioski niepoparte danymi.   

Jako inwestorzy:

• Mamy niepełne zrozumienie otaczającego nas świata.

• Zakładamy, że znamy czynniki napędowe złożonych systemów, takich jak rynki i gospodarki.

• Niedoceniamy możliwości wystąpienia znaczących zdarzeń losowych.

• Wierzymy w liczne mity, fałszywe idee i nieprawdziwe fakty.

• Nie rozumiemy stopnia istniejącej złożoności.

• Myślimy, że jesteśmy oddzieleni od psychologii tłumu, ale rozumiemy ją.

 Rynki gwałtownie rosną i spadają. To normalny bieg wydarzeń. Świat jest pełen przypadkowych wyników. Tym bardziej, gdy w grę wchodzą ludzie.

 Guru i gadające głowy cię zawiodą. Ich prognozy były błędne. Większość nie przewidziała TEGO nadejścia, czymkolwiek TO jest.

 To, co brzmi seksownie i dobrze wygląda w broszurze lub na stronie internetowej, zwykle nie jest tym, co zazwyczaj przynosi ci pieniądze w dłuższej perspektywie.

  Potrzebujesz planu i dyscypliny, aby się go trzymać. Koniec kropka.

  „Nikt nic nie wie” to truizm dotyczący przyszłości. Dotyczy to również niemal wszystkiego w życiu. Zinternalizuj to.

  Twój mózg ewoluował, aby utrzymać cię przy życiu w zmieniających się warunkach, a nie podejmować decyzje dotyczące ryzyka/nagrody kapitałowej.

 Rynki byka i niedźwiedzia mają swoje własne harmonogramy. Nie interesują się twoją emeryturą, oszczędnościami na studia dla twoich dzieci ani nowym domem, który chcesz kupić.

 „Niepewność” to niewłaściwe określenie. Kiedy słyszysz, jak ludzie używają słowa „niepewność”, oznacza to, że są na tyle przestraszeni, że mogą na chwilę przyznać się do własnej ignorancji.

 Ani adrenalina, ani dopamina nie są podstawą mądrego podejmowania decyzji.

 Wszystkie przewidywania są marketingiem (nie poradą).

 Nudne, stabilne portfele wytrzymają wszystko, co przeciw nim rzucisz.

 Przyszłość jest z natury nieznana i niepoznawalna. Ci, którzy twierdzą inaczej, coś sprzedają.

• Postrzegaj błędy jako okazje do poprawy. To nauka oparta na błędach.
• Przyznaj się do swoich błędów. Nigdy ich nie ukrywaj, ale wysuwaj je na pierwszy plan, aby stworzyć okazję do nauki.
• Ból + refleksja = postęp. „Ból porażki” powinien prowadzić do refleksji, z której wypływa twoja mądrość.
• Śledź to, co robisz; systematyzuj to, czego nauczyłeś się na swoich błędach.

Wyceny aktywów są napędzane głównie przez psychologię, czyniąc uczciwą wartość punktem startowym na chronologicznym kontinuum, zaczynając od obojętności inwestora i kończąc na jego nadmiernym entuzjazmie.

 Tanie akcje nie zawsze są dobrym zakupem, a drogie akcje nie zawsze rozczarowują.

 Drogie akcje powinny obniżyć Twoje przyszłe oczekiwania dotyczące zwrotu, podczas gdy tanie akcje powinny je podnieść — ale tylko w dłuższych okresach czasu, gdy powrót do średniej może ostatecznie się ujawnić.

 Są rzadkie momenty, gdy wyceny stają się tak zniekształcone — albo radykalnie tanie, albo szalenie drogie — że wprowadzanie korekt w Twoim zaangażowaniu kapitałowym jest kuszące. W moich szacunkach zdarzają się one w mniej niż 2% przypadków.

 Chociaż kuszące jest sprzedawanie w szczytach i kupowanie w dołkach, większość ludzi jest w tym okropna. Zazwyczaj podejmują oni decyzję przeciwną do tej, którą powinni.

 Regularne rebalansowanie portfeli — sprzedawanie niewielkiej części tego, co dużo zyskało, i kupowanie niewielkiej części tego, co dużo straciło — to najlepsza znana nam strategia wyceny, która działa.

Przemyślany plan finansowy to taki, który nie jest zależny od poprawnego zgadywania, co wydarzy się w przyszłości.

Szeroki model alokacji aktywów to Rdzeń i Satelity: głównie pasywne indeksy, plus wszelkie ozdoby, które możesz chcieć na choince. Rebalansuj co kilka lat. Powtarzaj w nieskończoność.

Wyeliminuj niepotrzebny, rozpraszający hałas ze swojej diety medialnej.

—kat—