Sekrety stop-lossa, część 4

Mechanika i logika korzystania ze stop-lossów podpowiada również jak dopasować je do rodzaju metody inwestycyjnej.

Poniższy krótki przegląd technik użycia stopów zależnie od strategii pomoże w łatwiejszym omówieniu rodzajów możliwych stop-lossów, a w zasadzie praktycznym wydobyciu ich wad i zalet w kolejnym wpisie.

Przywołana przeze mnie poprzednio szerokość stop-lossa wprowadza kilka zależności pomiędzy różnymi elementami transakcji. Pisząc „szerokość” mam tym razem na myśli „fizyczną” jego odległość od poziomu wejścia na rynek, a nie wartość wyrażoną w PLN czy procentach, którą wyrywa on z rachunku. Umiejscowienie stopa „fizyczne” ma wpływ na częstość jego realizacji (pośrednio więc na trafność), stop „wartościowy” natomiast wpływa na zyskowność.

Wąski stop-loss (bliższy poziomu wejścia na pozycję):

–        częściej zostaje zrealizowany,

–        pozwala na większe wartościowo pozycje przy zachowaniu tego samego poziomu ryzyka,

–        zwiększa ilość transakcji, a więc i generuje wyższe sumarycznie prowizje,

–        w sensie psychologicznym jest łatwiejszy do zniesienia, emocjonalnego przeżycia,

–        bardziej poręczny dla niecierpliwych inwestorów czy neurotyków,

–        skraca czas przebywania na rynku (czas trwania transakcji),

–        nie do wszystkich rodzajów strategii się nadaje, głównie do krótkoterminowych,

–     przy wysokich wymogach depozytowych lub mniejszym kapitale własnym pozwala na szerszą dywersyfikację portfela (większą paletę instrumentów czy rynków),

–        bardziej wrażliwy na rynkowy szum, zmienność, częściej wpada na przypadkowe lub gwałtowne ruchy,

–        łatwiejszy przy modelowaniu proporcji zysku do ryzyka; jeśli planujemy zyski w relacji do stop-lossa w stosunku 5:1, to szybciej i częściej uda się osiągać założony limit przy wąskim stopie (stop oddalony o 20 punktów oznacza planowany zysk 5:1 w odległości 100 punktów, co jest łatwiejsze do osiągnięcia niż przy proporcjach: stop 100 pkt – zysk 500 pkt).

Szeroki stop-loss (odległy poziomu wejścia na pozycję) przez analogię działa odwrotnie w zakresie wyżej wymienionych relacji.

Żadna jednak szerokość nie przesądza o większej zyskowności strategii, mniejszych obsunięciach kapitału czy lepszej trafności! Wszystko zależy od przewagi danej strategii (wartości oczekiwanej), którą można osiągać przy różnej odległości stop-lossach. Szerokość stopa w ujęciu powyższym ma więc większe znaczenie przy strategiach intuicyjnych czyli de facto mieszankach różnych styli podlanych własną interpretacją rynku i instynktem, gdzie ogromne znaczenie ma dopasowanie się mentalne inwestującego. Szeroki stop wprawdzie daje sporo miejsca na rozwinięcie się pozycji, teoretycznie więc pozwala na wyższą trafność, ale ta zależy w głównej mierze od tego jak zarządzamy zyskami.

A oto krótki przegląd zastosowania stopów różnej szerokości w niektórych popularnych strategiach:

Trend following

https://blogi.bossa.pl/2010/02/02/trend-following-tf/

W tej metodzie poluje się na maksymalnie długie ruchy rynku, starając się przeżyć wszystkie korekty czyli płaskie obszary bez trendu. W związku z tym stop zwykle ustawiony jest dość szeroko, po drugiej stronie obszaru z którego nastąpiło wybicie lub poza zakresem korekty. Zwykle trafność w tego rodzaju transakcjach jest dość niska, poniżej 50%. Metoda raczej dla długoterminowych i cierpliwych inwestorów.

Inwestowanie długoterminowe (pozycyjne)

Osadza się na wchodzeniu na rynek i wychodzeniu w oparciu o zmiany cykli gospodarki i koniunkturę rynkową, a więc dość długie, nawet kilkuletnie okresy. Odpowiedni tutaj stop-loss musi być bardzo szeroki by nie wypaść z pozycji przy lada korekcie, jest to w zasadzie „stop katastroficzny”.

Swing trading

https://blogi.bossa.pl/2010/02/09/swing-trading/

Zasadą jest tu eksploatacja wszystkich fal cenowych, każdego wahnięcia rynku. Wejścia na pozycje znajdują się blisko szczytów i dołków owych fal cenowych, które stanowią bazę dla ustawienia stop-lossów. Dlatego ich szerokość jest zdecydowanie mniejsza niż w trend following.

Day trading (lub intraday trading)

Zakłada polowanie na szybkie ruchy w obrębie sesji i wyjście z pozycji najpóźniej na koniec dnia. Siłą rzeczy zakończenie sesji oznacza stop czasowy (wyjście po każdej cenie, również ze stratą), a częste zmiany pozycji wymagają dość wąskiego stop-lossa, opartego zresztą na danych godzinowych czy minutowych, często podpiętego pod szczyty i dołki każdej fali cenowej.

Skalpowanie

Ultra szybkie rajdy, które trwają minuty lub sekundy, wymagają bardzo ścisłej kontroli ryzyka a więc wyjątkowo ciasnych stop-lossów.

Trading trendowy (techniczny, wybiciowy)

Bardzo popularna forma przejściowa między swing tradingiem a trend following, zakłada podczepianie się pod wszelkie wybicia i wejścia w trendy, w tym z formacji technicznych, po danych, na podstawie newsów. Stop-loss od umiarkowanej do małej szerokości, zależnej mocno od aktualnej zmienności rynku lub szerokości formacji.

Trading antytrendowy

Gra z kontry do wszelkich trendów, wybić, wsparć, zakłada powrót do średniej czyli odwrót rynku z minimów lub maksimów. Ponieważ jest to polowanie na okazję przeciwną do aktualnej tendencji, pomyłki są dość szybko widoczne i wymagają raczej wąskich lub umiarkowanych stop-lossów.

Większy i szczegółowszy przegląd wszystkich rynkowych strategii wkrótce, natomiast w kolejnych wpisach spróbuję pokazać różne kategorie stop-lossów od strony praktycznej.

—kat—