Jakby roku nie było

Choć do końca 2017 roku zostały zaledwie dwa miesiące nie sposób nie zauważyć tego co ten rok oznaczał dla małych spółek, reprezentowanych przez indeks sWIG80.

Niemal trzymiesięczne wzrosty z początku roku, które doprowadziły do kilkunastoprocentowej zwyżki zostały w kolejnych miesiącach systematycznie „zjedzone”. Dziś indeks małych spółek znajduje się na poziomach z początku roku, zaś dynamika spadków w ostatnich dniach wyraźnie się zwiększyła. W przypadku tego segmentu śmiało możemy powiedzieć, że mamy do czynienia z czarnym październikiem. Spośród szesnastu sesji w tym miesiącu żadna nie była wzrostowa.

Choć w przypadku szerokiego rynku oraz dużych spółek też widzimy ostatnio pogorszenie koniunktury, to jednak zachowanie nie jest tak dramatyczne. Jednak poważnym sygnałem ostrzegawczym jest właśnie takie zachowanie się naszego rynku na tle rynków światowych, nie wspominając już o regionie (rekordy w Czechach i na Węgrzech).

Można próbować się zastanawiać, czy ten odwrót od naszego rynku jest związany z obawami przed sytuacją polityczną, a może gospodarczą, czy też, jak zwraca uwagę część analityków z zaklasyfikowaniem Polski przez FTSE Russel do grona rynków rozwiniętych (koniec września). Z jednej strony to awans – przestajemy być rynkiem rozwijającym się, ale z drugiej….

Cytowani przez Strefę Inwestorów analitycy nie pozostawiają złudzeń.

Generalnie postrzegamy tą zmianę jako negatywną. Z naszych estymacji wynika, że wartość aktywów w zarządzaniu funduszy benchmarkujacych się do FTSE Emerging Markets jest większa, niż tych, które benchmarkują się do FTSE Developed Markets. Czyli jest duże prawdopodobieństwo, że podaż polskich akcji ze strony funduszy rynków rozwijających się będzie większa, niż popyt ze strony tych, które będą musiały kupować polskie papiery. Do tego dochodzi jeszcze zmiana wagi. Waga Polski w indeksie FTSE znacznie zmaleje, z 1,68% do 0,18%. Kraj, który stanowi mniej niż 1,0% w benchmarku może nie wzbudzać zbyt dużego zainteresowania zarzadzajacych… – ostrzega Marcin Korza, analityk Ipopema Securities.

Patrząc na to z tej strony faktycznie nie jest różowo. Jako jednej z liderów w gronie rozwijających się mogliśmy mieć nadzieję, że jesteśmy zauważani. Będący – powiedzmy sobie szczerze – mikro wśród wielkich, możemy być pomijani.

Przypomina mi się anegdotka, którą opowiadał mi znajomy pracujący w jednej z instytucji finansowych, gdy poszukiwali chętnych na spory pakiet akcji jednego z dużych banków notowanych na GPW. Doprecyzuję jednego z największych. Dzwoniąc do kolejnych analityków i traderów, usłyszał od jednego z nich szczerą do bólu odpowiedź: „dzięki, nie jesteśmy zainteresowani handlem mikro-cap”. Dla tych, którzy się nie orientują w slangu giełdowym. Large-cap to tradycyjnie spółki ogromne. Te z największą kapitalizacją, wchodzące w skład największych indeksów. Takich jak u nas WIG20. Z zachowaniem proporcji oczywiście.

Small-cap to spółki mniejsze. Zarządzający często koncentrują się albo na jednych albo na drugich.

Micro-cap to według kryteriów amerykańskich spółki, których kapitalizacja mieści się między 50 a 300 milionów dolarów. I choć kapitalizacja tego konkretnego banku jest o wiele większa niż owe kryteria, to sama reakcja zarządzającego mówi raczej o postrzeganiu naszego rynku.

W tym ujęciu spółki z sWIG80 mogą znajdować się poza radarami, które cokolwiek wykrywają. Zwłaszcza, że oprócz kapitalizacji znaczenie ma również płynność, a z tą na naszym rynku – nie tylko w przypadku małych spółek – nie jest różowo. To jest po prostu szum giełdowy.

Z drugiej strony patrząc na koniunkturę na naszym rynku, w tym w szczególności na małych spółkach, niezwykle interesujące jest to, że nie tak dawno GPW informowała, że udział inwestorów indywidualnych w obrotach wzrósł do najwyższego poziomu od 2012 roku. W pierwszej połowie 2017 roku wyniósł 18 proc. i był wyższy o 5 pkt. proc. niż w roku wcześniejszym. Z kolei wśród instytucji polskich spadek wyniósł 4 pkt. proc. a pozostały procent to instytucje zagraniczne.

Czyżby miała miejsce dystrybucja?