Dwa słupki od szczęścia część 3

Pora na kilka konkretów czyli jak opisywana w poprzednich wpisach strategia 2BB działała na rynku do tej pory.

Redaktorzy magazynu ?Futures & Options Trader” wykonali test na następującym portfelu 19 kontraktów futures jednocześnie (dane dzienne za okres 1993-2002):
DAX30, kukurydza, ropa, niemieckie bundy, Eurodolar, Euro, Jen, złoto, miedź, kawa, żywiec wołowy, chuda wieprzowina, Nasdaq100, gaz naturalny, ziarna soi, cukier, srebro, S&P500, 10 letnie T-notes.

Zasady otwierania i zamykania pozycji podawałem w poprzednim wpisie.
W każdej transakcji używano tylko 1 sztuki każdego kontraktu (nie ma reinwestycji zysków).
Kapitał początkowy: 1 mln US$
Prowizja i poślizgi: 20 US$ łącznie za otwarcie i zamknięcie.

Nie jest to optymalnie użyty system zarządzania kapitałem gdyż większość gotówki pozostawała nie zaangażowana. Mimo to strategia przyniosła 45% zysk łączny w badanym okresie, w 4884 wejściach, z trafnością 38,74%, gdzie zarówno transakcje po krótkiej jak i długiej stronie rynku okazały się  w sumie zyskowne. Rozkład zysków był nierównomierny – interwały szybkiego ale krótkookresowego przyrostu kapitału przeplatane były długimi okresami braku zmian. Średnioroczny zysk sięgnął  więc 3,93% przy maksymalnym obsunięciu na poziomie 6,56% (w 2001 roku). Podzielenie obu tych cyfr daje nam MAR= 0,6. Jeśli pamiętać, że strategia 2BB w tym wydaniu wychwytuje tylko niewielkie obszary potencjalnego trendu, to jej zyskowność historyczna choć może lekko zdumieć to wykazuje jednak przewagę na rynkiem (the edge) i to przy praktycznie zerowej optymalizacji parametrów działania (ani stopy ani moment wejścia nie wiąże żaden parametr, są jedynie oparte na wizualnej inspekcji wykresów – dlatego lubię trading oparty tylko na gołych cenach).

Skoro metoda daje przewagę na rynkiem więc można pokusić się o dużo bardziej dynamiczne podejście do zarządzania wielkością pozycji. I na tym elemencie autorzy oparli dalsze testy. W kolejnych podejściach przyjęto zasadę, że całkowita możliwa strata portfela przy odpaleniu stop losów nie może sięgać zakładanego progu ryzyka a ilość zaangażowanych kontraktów nie może być wyższa niż 1% dziennego wolumenu na danym kontrakcie oraz dodano 2 tiki poślizgu na każde wejście i wyjście. Wielkość pozycji ustalano więc każdorazowo elastycznie, dopasowując do aktualnej zmienności oraz wielkości bieżącego stanu kapitału.

Dynamiczny Money Managment znacznie zmienił osiągi tej strategii w badanym okresie. Kiedy próg maksymalnego ryzyka portfela ustalono na
0,25% wartości kapitału strategia generowała:
średnioroczny zysk 5,65%
maksymalne obsunięcie 13,14%
co daje MAR = 0,43

Przy progu ryzyka = 0,5% wartości kapitału raport wyglądał następująco:
średnioroczny zysk 14,95%
maksymalne obsunięcie 23,89%
co daje MAR = 0,63

Przy progu ryzyka = 0,75% wartości kapitału raport wyglądał następująco:
średnioroczny zysk 22,82%
maksymalne obsunięcie 27,84%
co daje MAR = 0,82

Przy progu ryzyka = 1% wartości kapitału raport wyglądał następująco:
średnioroczny zysk 28,65%
maksymalne obsunięcie 30,82%
co daje MAR = 0,93 i łączny zysk z inwestycji 1052%

Zatem wprawdzie powiększanie ryzyka generuje wyższe obsunięcia ale zyski rosną proporcjonalnie dużo szybciej. Tak powinny działać prawidłowo złożone strategie wyłapywania trendów (trend following) jeśli metoda ma przewagę nad rynkiem. Trzeba jednak obowiązkowo dodać, że:
1/Testy na danych historycznych nie dają gwarancji zysków w przyszłości
2/Takie rozkłady zysków i strat można osiągnąć jedynie uczestnicząc we wszystkich potencjalnych transakcjach

Moje testy wskazują, że nie zawsze i nie każdy rynek daje takie wyniki. Pojedyncze rynki to nie to samo co trading dużym portfelem rynków, gdzie ucinane straty z jednych transakcji są bilansowane przez jednoczesne zyski na innych kontraktach. Jednak sporym wyzwanie są tutaj stopy – nie pozwalają pozycji dobrze się rozwinąć i nad tym proponuję pracować. Kilka tips & tricks w kolejnych częściach.

CDN

—Kat—