Największe roczne korekty

Hołduję zasadom, że wykres wart jest więcej niż 1000 słów, a statystyka w inwestowaniu ma znaczenie i z połączenia obu bierze się poniższy wpis.

Zadałem sobie takie pytania: na ile zmiany indeksu WIG20 na plus i na minus w obecnym roku różnią się od lat poprzednich? Jak wyglądają rozkłady największych korekt w każdym roku i czy coś z tego wynika?

Aby to ocenić zebrałem do kupy na jednym wykresie 2 statystyki:

   1.   Roczne zmiany indeksu WIG20

Do ich wyliczenia brałem zamknięcie ostatniej sesji każdego roku i porównywałem do zamknięcia ostatniej sesji roku poprzedzającego go. (alternatywnie można liczyć zamknięcie sesji ostatniej do otwarcia pierwszej sesji danego roku, ale to nie uwzględni luki między sesjami przy zmianie roku)

   2.   Największe korekty indeksu WIG20 w każdym roku

Korekty liczone są jako relacja procentowa zamknięcia sesji najniżej położonej podczas obsunięcia indeksu do zamknięcia sesji szczytowej, od której korekta się zaczęła.

Co roku takich korekt jest kilka, ale tylko spadek podczas jednej z nich jest najgłębszy (chyba że powstają 2 takie korekty o równym największym spadku). Bywa jednak tak, że korekta trwa, ale kończy się rok, w takim układzie liczy się tylko jej spadek w danym roku. Sama korekta może przedłużyć swój zasięg w kolejnym roku, ale jest wówczas zaliczana do owego kolejnego roku w tym zakresie, w jakim trwa w owym roku.

Gdyby liczyć największe pełne korekty trwające więcej niż w jednym roku, mielibyśmy już do czynienia ze statystyką bess, co wymaga osobnego wykresu. Tu interesuje mnie tylko jeden rok jako jednostka, zwykle bowiem 1-go stycznia zeruje się statystyki i zaczyna liczyć się nowe, dzięki czemu lata można porównywać.

Poniższy wykres pokazuje obie te statystyki razem: zwroty roczne (granatowe słupki) i maksymalne obsunięcia w każdym roku (czerwone słupki):

Prześledźmy kilka cech charakterystycznych, które z tego wykresu wynikają:

– Obecny rok cechuje póki co drugie najniższe obsunięcie w historii. Mieliśmy korektę o głębokości największej -7,4% w 2024, i jest ona tylko nieco większa niż -6,5% w 2017 roku. Rok się jednak nie skończył, więc jest to być może tylko tymczasowa wielkość, która może ulec zmianie (oby nie).

– Wzrost w tym roku o 8,6% w momencie gdy tworzę ten wykres to przeciętniak, mieliśmy wiele 2-cyfrowych zmian (i po cichu na taką i tym razem liczyłbym).

– Największa korekta roczna miała miejsce podczas krachu nieruchomościowego w 2008 roku i wyniosła -54,9%. Warto o tym pamiętać, ponieważ korekty stanowią ryzyko dla inwestorów długoterminowych, szczególnie tych pasywnych, którzy często nie mają świadomości na co narażają swój kapitał po drodze do sukcesu. Aby przyszedł czas na zyski, trzeba po drodze przeżyć kilkanaście korekt o dwucyfrowej wielkości spadków.

– Tylko raz korekta największa była jednocyfrowa i to wspomniane -6,5% w 2017. We wszystkich pozostałych latach obsunięcia największe miały już 2-cyfrowy wymiar.

– Najwyższa roczna zmiana na plus to 82,1% w 1996 roku. Nie jest powiedziane, że nie powtórzy się w przyszłości. Jednak konieczne jest zwrócenie uwagi, że wiele lat kończyło się na 2-cyfrowych minusach (znów to ryzyko).

– Obsunięcia są naturalną i nieuniknioną częścią tego procesu, czasem powodują, że cały rok wypada na minusie, czasem są tylko przejściową słabością, a rok wypada na plus.

– Najgłębsza korekta, po której rok i tak zakończył się zyskownie miała miejsce w 2000 roku i wyniosła -39,6%!

– To nie rozkłada się tak, że po roku zakończonym spadkowo, kolejny rok jest dodatni. Mamy choćby 2 serie, gdzie 3 lata pod rząd kończyły się spadkami.

Mam nadzieję, że pomoże to w uświadomieniu sobie ryzyka związanego z inwestowaniem. Po prostu bez niego nie ma zysków.

—kat—