Niewidzialnego goryla na Blogi Bossy wprowadził prawie rok temu Grzegorz Zalewski przy okazji swojego tekstu o książce Christophera Chabrisa i Daniela Simonsa pod tytułem „Niewidzialny goryl. Dlaczego intuicja nas zwodzi”.
Cztery miesiące temu wykorzystałem wahania kursu Telekomunikacji Polskiej by pokazać jak wyglądają grube ogony na rynku akcyjnym. Siedemnastego października 2012 roku po opublikowaniu przez TPS informacji o obniżeniu prognoz na 2012 oraz obniżeniu poziomu planowanej dywidendy kurs akcji TPS spadł na otwarcie notowań o 12,97%.
W poprzednim tekście zwróciłem uwagę, że w ubiegłbym tygodniu rynek bardzo spokojnie przyjął podane przez BEA wstępne dane o zanualizowanym spadku amerykańskiego PKB w IV kwartale 2012 roku o 0,1%.
Wspomniany raport stanowi dobrą ilustrację tego, że o zmianie aktywności gospodarki inwestorzy mogą się więcej dowiedzieć wgłębiając się w szczegóły raportu i ignorując nagłaśniane w mediach najważniejsze wskaźniki.
Gdy podejmuję na blogu problem publikowanych danych makroekonomicznych staram się podkreślać dwie istotne kwestie. Po pierwsze, zdecydowana większość publikowanych danych makroekonomicznych ma charakter szacunkowy, odznacza się istotnym marginesem błędu i podlega później wielokrotnym rewizjom. Po drugie, jakakolwiek analiza tych danych powinna wyjść poza nagłaśniane w mediach najważniejsze wskaźniki i zwrócić uwagę na ukryte na dalszych stronach raportów szczegóły.
Steve Clark jest bohaterem dziewiątego rozdziału książki Hedge Fund Market Wizards – czwartej i najnowszej pozycji ze znakomitej serii Jacka Schwagera. Steve Clark zarządza funduszem Omni Global Fund klasyfikowanym często jako „event driven”. Z opisu Clarka wynika, że koncentruje się na transakcjach arbitrażowych związanych z fuzjami i przejęciami.
Założony w 2001 roku fundusz odznacza się średnią roczną skumulowaną stopą zwrotu na poziomie 19,4% przy bardzo niskiej zmienności – największe obsunięcie kapitału (od szczytu do dołka) wyniosło około 7%.
Pomiędzy rokiem 1946 a 1981 amerykański dług federalny mierzony jako procent amerykańskiego PKB zmniejszył się ze 122% do 32%. Nie może więc dziwić fakt, że okresie zaciętej dyskusji o obecnej dynamice amerykańskiego długu i optymalnym kształcie polityki fiskalnej ten 35-letni okres często przywoływany jest jako przykład skutecznego obniżenia zadłużenia państwa.
Pod koniec grudnia Barry Ritholtz postanowił „poznęcać się” nad popularnymi listami „akcji na długi termin”. Jego celem było przypomnienie czytelnikom, że listy pomysłów inwestycyjnych, akcji na następny rok, najlepszych spółek następnej dekady, których nie brakuje w mediach na przełomie roku, z reguły odznaczają się bardzo słabą skutecznością.
Było kwestią czasu gdy dwa ważne trendy w sektorze inwestycyjnym – powstanie inwestycyjnych guru i gwiazdorskiej atmosfery wokół nich oraz wzrost roli mediów społecznościowych (Twitter, Facebook) w przekazywaniu informacji finansowych – doprowadzą do próby wykorzystania tych zjawisk w celu manipulowania rynkiem.
Na otwarcie piątkowej sesji 7 grudnia 2012 akcje Rubicon Partners NFI (RBC) otwarły się 31% powyżej czwartkowego zamknięcia, na poziomie 42 groszy za akcję. W okresie 9 następnych sesji kurs zanurkował i osiągnął minimum na poziomie 20 groszy, 19 grudnia. Co się stało?
Odnoszę wrażenie, że większości komentatorów i dziennikarzy umykają kluczowe zmiany na rynku ropy naftowej, który w najbliższym ćwierćwieczu coraz mniej przypominać będzie rynek konwencjonalnej, wydobywanej konwencjonalnymi metodami ropy naftowej.