Media biznesowe mają skomplikowane relacje z inwestycyjnymi guru. Z jednej strony ich wystąpienia zapewniają oglądalność lub klikalność. Z drugiej strony przynajmniej część dziennikarzy dostrzega niebezpieczeństwa związane z kierowaniem się rekomendacjami guru i zwraca na nie uwagę.
W jednym z pierwszych wywiadów po ogłoszeniu laureatów „ekonomicznej Nagrody Nobla” w 2012 roku zapytano profesora Alvina Rotha o opinię w kwestii kryzysu w strefie euro. Świeży zwycięzca „ekonomicznego Nobla” wykręcił się od odpowiedzi stwierdzając, że to nie jest dziedzina, w której posiada ekspercką wiedzę.
W ostatnich kilku dniach amerykański rynek akcyjny doświadczył trzech interesujących przypadków, w których napływające na rynek nowe informacje istotnie wpłynęły na cenę walorów. Myślę, że polscy inwestorzy mogą skorzystać z poznania tych przypadków.
Jim Chanos w rozmowie z Barrym Ritholtzem zwrócił uwagę na jedną z zalet koncentrowania się w działalności inwestycyjnej na krótkiej sprzedaży. Idea, o której wspomniał może się okazać inspirująca dla wszystkich inwestorów.
W 2010 roku grupa ponad 20 komentatorów, ekonomistów i zarządzających funduszami hedge napisała list otwarty do Bena Bernanke, w którym wezwała szefa Rezerwy Federalnej do rezygnacji z programu luzowania ilościowego. Sygnatariusze argumentowali, że związane z QE ryzyka są zbyt duże by uznać, że kontynuowanie programu jest korzystne.
(Okazało się, że około 75%-80% majątku Ivanova pochodzi ze spadku po jego rodzicach a nie jest wynikiem skrupulatnego oszczędzania i inwestowania. Ivanov wprowadził w błąd dziennikarzy – być może z powodu chęci zdobycia popularności i rozreklamowania swojej strony internetowej. Indywidualną historię Ivanova należy więc kompletnie zignorować. Przykro mi, że czytelnicy stracili czas na jej czytanie.
Nie jest to jednak powód do zmiany opinii o przydatności regularnego, systematycznego oszczędzania, wykorzystywania uprzywilejowanych podatkowo form inwestowania, wybierania niskokosztowych instrumentów inwestycyjnych czy uproszczenia procesu oszczędzania i inwestowania. W przypadku większości ludzi te działania nie zapewnią statusu milionera przed „trzydziestką” ale z całą pewnością zwiększą stabilność finansową i bezpieczeństwo finansowe na emeryturze).
Problem programów skupu akcji własnych i ich wpływu na zachowanie rynku akcyjnego na dobre zwrócił uwagę anglojęzycznych mediów biznesowych. Dziennikarze, analitycy i inwestorzy próbują ustalić czy fakt, że amerykańskie spółki wydają coraz więcej pieniędzy na skup akcji własnych jest pozytywnym czy negatywnym sygnałem.
Obiecałem w jednym z wcześniejszych komentarzy, że przybliżę kilka tytułów, które ukazały się w ostatnich miesiącach (i nie tylko) w polskim tłumaczeniu. Spełniam więc tę obietnicę, wraz z zakończeniem tegorocznych wakacji, które dla mnei były bardzo intensywne, jeśli chodzi o lektury. Przy czym zupełnie przypadkiem kilka z nich to naprawdę „poważne”cegły.
Odnoszę wrażenie, że polskie media zdecydowanie za mało miejsca poświęcają historii Let’s Gowex – zarówno samemu oszustwu jak i jego zdemaskowaniu. Przypadek hiszpańskiego dostawcy bezprzewodowego internetu oferuje kilka cennych lekcji o rynku akcyjnym.
Wczoraj, strumień mojego Twittera zdominowany został doniesieniami z siedemnastej edycji Ira Sohn Investment Conference – odbywającej się w Nowym Jorku konferencji, na której najbardziej znani inwestorzy (przede wszystkim zarządzający funduszami) i ekonomiści przedstawiają swoje opinie o rynku.